با گذشتِ هر روز از انتخاباتِ سراسر تقلبِ ۲۴ جوزا، حرکت‌های مدنیِ ضد تقلب فضای کشور را مملو کرده است. حالا این حرکت‌ها به جنبشی فراگیر تبدیل شده و هدف اصلیِ آن‌ ایستاده‌گی در برابر تقلب‌های سازمان‌یافتۀ انتخاباتی است؛ تقلب‌هایی که به‌ساده‌گی می‌تواند نتیجۀ انتخابات را به نفعِ گروه تمامیت‌خواه و تیمِ هم‌راستا با آن رقم زند.
آن‌چه که این روزها در کشور شاهدش هستیم، به حرکت‌های مدنی و ضد حاکمیت‌های غیرمردمی در کشورهای عربی، شباهتِ زیاد پیدا کرده است. کابل به میدان تحریرِ مصر می‌ماند که نیروهای اصلاح‌طلب با برافراشتن خیمه‌های اعتراض‌آمیز، خواهان پاسخ‌گوییِ حکومت به مطالباتِ برحق‌شان هستند. جو موجود که بدون شک حکایت از نوع برخورد اعتراض‌آمیز و مدنیِ شهروندانِ کشور در برابر تقلب‌های گسترده در انتخابات ۲۴ جوزا دارد، از سوی محافل و حلقه‌های تمامیت‌خواه تعبیرهای نادرست و گاه مغالطه‌آمیز می‌شود. رسانه‌ها و فعالانِ تیم متقلب، با راه‌اندازی موجی از اتهام‌های ناروا و به‌دور از واقعیت، تلاش دارند که نگرانی و تشویش در اذهان عمومی به وجود آورند؛ نگرانی و تشویش از این‌که افغانستان در لبۀ پرتگاه قرار دارد و مصلحتِ نظام و کشور حکم می‌کند که اگر در انتخابات دست‌کاری‌هایی هم صورت گرفته، آن‌ها را ندیده باید گرفت و خیرِ کلان را قربانیِ خیرِ کوچک نباید کرد. بلندگوهای تیمِ متقلب با رجزخوانی‌های بی‌اساس و پایه، می‌خواهند تقلب را به نفعِ خود مصادره کرده و به ایجاد حکومتی در افغانستان دست بزنند که به‌صورتِ ارگانیک ادامۀ حاکمیتِ فعلی باشد.
در این‌که رییس‌جمهور کرزی هدف‌های خود را در بستر اهدافِ تیم تحول و تداوم تعریف کرده، دیگر جای شبهه باقی نمانده است. آقای کرزی در تبانی با تیم متقلب، سعی در پیش‌گیری از جنبش ضد تقلب در کشور دارد؛ در حالی که این جنبشِ خودجوش و مردمی را، مطالبات و خواست‌های آن به صحنه آورده و برای رسیدن به هدف‌های خود، از سازوکارهای مدنی و دموکراتیک استفاده می‌کند. مگر ایستاده‌گی در برابر تقلب با مصالحِ کشور منافات دارد و یا حمایت از آن؟ این پرسش، پرسش بنیادینِ جنبش ضد تقلب است!
جنبش ضد تقلب بدون آن‌که سران و رهبرانِ مشخصی داشته باشد، به صدای واحدی تبدیل شده که از تمام اقشار و نهادهای کشور نماینده‌گی می‌کند. این موج خودجوش مردمی، خواست‌ها و مطالباتِ مشخصی دارد که در صورت برآورده شدن، می‌توان با قاطعیت اعلام کرد که افغانستان از یک مصیبتِ بزرگ نجات می‌یابد. آقایانی که به عنوان بلندگویانِ ستاد تقلب عمل می‌کنند، با مخدوش کردنِ ارزش‌های مردم‌سالارانه، دچار این توهم شده‌اند که حکومتی که در نتیجۀ تقلب به میان می‌آید، بهتر از آن حکومتی‌ست که مردم با تظاهراتِ مسالمت‌آمیز خواهان استقرارِ آن هستند. این آقایان به صورتِ مبتذل این باور کاذب را اشاعه می‌دهند که افغانستان در حالِ برگشت به دهۀ هفتاد و جنگ‌های میان‌گروهی است. هدف چنین تبلیغات زهرآگینی، کاملاً مشخص است و گروه متقلب می‌خواهد با ایجاد روحیۀ هراس در شهروندان، از حرکت‌های مدنی بر ضد تقلب جلوگیری کند.
دموکراسی در کشور با تقلب نمی‌تواند تحکیم یابد. دموکراسی و تقلب، دو مقولۀ با هم مخالف‌اند. چه‌گونه تیوریسین‌های تیمِ تحول و تداوم بر حکومتِ برآمده از تقلب تأکید می‌ورزند و هیچ نگرانی‌یی نسبت به ارزش‌های دموکراتیک و حقوقِ شهروندی در کشور ندارند؟ آیا می‌شود تناقضی به این بزرگی را نادیده گرفت و گذاشت که هم‌چنان مردم افغانستان، قربانی سیاست‌های تمامیت‌خواهان شوند؟
رسیدن به ثبات سیاسی، قانون‌گرایی و توسعۀ اقتصادی و اجتماعی، تنها از یک مسیر امکان‌پذیر است و آن نه گفتن به تقلب و ایجاد حکومتِ مبتنی بر آرای مردم!… تجربۀ سال‌های اخیر نشان داده که افغانستان با حکومت‌های مصلحتی و برآمده از تقلب، نه تنها به هدف‌های اصلی خود نمی‌رسد، بل به سمت ویرانی و فرسایشِ دوباره گام برمی‌دارد. آن‌چه که افغانستان را به دهۀ هفتاد می‌تواند ببرد، حمایت از انتخاباتِ شفاف و عادلانه نیست؛ بل حمایت از تقلب و مهندسیِ آراست. نتیجۀ تقلب و مهندسیِ آرا کاملاً مشخص است و آن ایجاد حکومتِ مصلحتی و در تقابل با خواست‌های مردم!… اگر واقعاً نخبه‌گان کشور خواهان تأمین صلح و عبور از بحران‌اند، باید در جنبش ضد تقلب حضور گستردۀ خود را نشان دهند. کما این‌که گزارش‌های موجود نشان می‌دهد که هزاران شهروند کشور در نخستین روز برگزاری جنبش ضد تقلب، با حضور گسترده عملاً به تقلب نه گفته‌اند. این حرکت می‌تواند سرآغاز فصل تازه‌یی در تاریخ کشور باشد؛ سرآغاز فصلِ دادخواهی به شیوه‌های مسالمت‌آمیز و کاملاً مردمی. نباید به شور و شوقِ مردم برای تأمین عدالت در کشور بهای کم قایل شد. آن‌ها همان‌گونه که در انتخاباتِ ۱۶ حمل و ۲۴ جوزا شرکت داشتند، حالا هم از رای خود پاسداری می‌کنند. این حرکت، یک حرکت کاملاً دموکراتیک و مبتنی بر قوانین کشور است و جای هیچ نگرانی نسبت به تبعاتِ آن نباید وجود داشته باشد. آنانی که از چنین حرکت‌هایی برداشتِ بد می‌کنند، به شعور مردمِ افغانستان اهانت روا می‌دارند. پس یک‌صـدا باید گفت: زنده باد جنبش ضد تقلب!