دیروز، ضیاالحق امرخیل، رییس دبیرخانۀ کمیسیون مستقل انتخابات، استعفا داد. استعفای آقای امرخیل، اعتراف به تقلبی بزرگ و میلیونی در انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان است. استعفای امرخیل برخلاف سخنان خودش و رییس کمیسیون انتخابات، به رضایت خودش نیست. در قدم نخست، بعد از کشف تقلب‌های کلان آقای امرخیل، توسط پولیس کابل، داکتر عبدالله نامزد پیشتاز، برکناری او را پیش‌نهاد کرده بود. نامزد پیشتاز تا برکنار شدن او، با کمیسیون انتخابات مقاطعه کرده بود و در پیوند به آن اعتراض‌های مردمی در سراسر کشور شکل گرفته بود و در ادامۀ این اعتراض‌ها نشر گفت‌وگوهای تلیفونی امرخیل، مبنی بر سمت سو دهی تقلب در انتخابات، یک روز قبل از استعفا، دیگر آبرویی به کمیسیون مستقل انتخابات نگذاشته بود.
بنابرآن، حالا که آقای امرخیل – با توجه به تحلیل هایی که صورت گرفته است- به هدایت رییس‌جمهوری، مجبور به استعفا شده است، به معنای آن نیست که پروندۀ تقلب در انتخابات ریاست‌جمهوری، بسته می‌شود.
حالا زمان آن فرا رسیده است که ضیاالحق امرخیل به عنوان، مسوول مستعفی و مورد اتهام در کمیسیون انتخابات، باید ممنوع‌الخروج شده و به دادگاه کشانده شود؛ اصلاحات لازم در بدنۀ دارالانشای کمیسیون مستقل انتخابات صورت گیرد؛ کسانی که امرخیل را در پروسۀ تقلب همراهی و حمایت می‌کردند، باید افشا شوند و در ادامۀ کار، کمیسیون انتخابات باید با ابطال تمام آرای غیر واقعی، بحرانی را که خود آفریده خود مهار و وضع را به حالت طبیعی خود برگرداند تا این‌گونه حق به حق‌دار برسد.
افشای اسناد و سرانجام استعفای آقای امرخیل، ثابت کرد که ادعای تیم اصلاحات و همگرایی بر حق است و باید که ادامه کار با شفافیت تمام صورت گیرد.