سرانجام چانه‌زنی‌های بین‌المللی، به‌ویژه یوناما بر سر برگشتِ دوبارۀ تیم اصلاحات و هم‌گرایی به پروسۀ انتخابات، به جایی نرسید. تیم اصلاحات و هم‌گرایی در یک نشست خبریِ کوتاه اعلام کرد که خواسته‌های آنان از سوی کمیسیون انتخابات با شدیدترین الفاظ رد شده است و از این پس، مسوولیتِ حرکت‌های بعدی به دوشِ کمیسیون‌های انتخاباتی و حکومت افغانستان می‌باشد.
این نشست دقیقاً پس از افشاگری‌هایی صورت می‌گیرد که اعضای ارشد کمیسیون انتخابات، به‌صورتِ مستند توسط تیم اصلاحات و هم‌گرایی به تقلب متهم شدند و به همین‌خاطر بیشتر از دو هفته است که این تیم، با کمیسیون‌های انتخاباتی مقاطعه کرده است. افزون بر آن، در سیزده روز گذشته تظاهرات مسالمت‌آمیز و گسترده‌یی از سوی مردم و هواداران تیمِ اصلاحات و هم‌گرایی برگزار شده که فقط و فقط تأکید بر جدایی آرای پاک از ناپاک کرده‌اند. با این‌همه، هیچ توجهی از سوی کمیسیون‌های انتخاباتی به خواسته‌های مردم و تیم اصلاحات و هم‌گرایی صورت نگرفته و برعکس، به صورت کاملاً یک‌طرفه و غیرقانونی، پروسۀ شمارش آرا ادامه یافته، چندان‌که سخن‌گویان این کمیسیون اعلام کرده‌اند که تمامی آرا در دیتابیس‌های این کمیسیون درج شده است و فردا، نتایج ابتدایی از سوی کمیسیون اعلام می‌شود.
به نظر می‌رسد که شرایط پیش آمده، بن‌بست انتخاباتی را وارد فاز جدیدی کرده است، طوری که از آن بوی برخورد به مشام می‌رسد. این هشدار از نشست خبری تیم اصلاحات و هم‌گرایی نیز کاملاً معلوم بود. طوری که تنها چند تن از اعضای این تیم در یک پیام بسیار موجز مقابل دوربین رسانه‌ها ظاهر شدند و با قاطعیت موضع‌شان را اعلام کردند. حتا داکتر عبدالله عبدالله و یا معاونانش در این نشست حضور نداشتند که این خود دال بر نارضایتی کاملِ این تیم است.
اکنون دیده می‌شود که در یک طرفِ این ماجرا مردم و تیم اصلاحات و هم‌گرایی قرار دارند و در سمت دیگر، حکومت، کمیسیون‌های انتخاباتی و تیم تحول و تداوم.
فرضاً اگر کار به همین منوال ادامه پیدا کند، پایانش چه خواهد بود؟
به نظر می‌رسد که هر دو طرف از مواضع‌شان برنخواهند گشت. هرقدر این ماجرا کش پیدا کند و بن‌بست ادامه یابد، به سودِ حکومت هست. چون فقط بحران می‌تواند ادامۀ قدرت آقای کرزی را تضمین کند. همین اکنون حدس زده می‌شود که جناب کرزی نه تنها که در پی حل بحران نیست، بل آگاهانه به گره‌های این بن‌بست می‌افزاید. هم‌چنان تحلیل‌ها بر آن‌اند که کمیسیون‌ها به پشت‌گرمی آقای کرزی در موضع فعلی قرار دارند. چندان‌که رسوایی‌های گستردۀ تقلب از سوی اعضای ارشد این نهادها نیز نتوانست کاری را از پیش ببرد. میانجی‌گری یوناما و سازمان ملل، زیر تأثیرِ هراس از باطل شدنِ انتخابات و برگزاری دور سوم انتخابات نیز به جایی نرسید. آن‌گونه که اکنون برای جامعۀ جهانی فقط برنده شدنِ یک طرف مهم است، زیرا شکست انتخابات، شکست جامعۀ جهانی است. بنابراین، دیگر مهم نیست که فرد برنده یک فرد متقلب باشد یا منتخب.
اما در این سرِ ماجرا، تیم اصلاحات و هم‌گرایی و مردم قرار دارند که بی‌تردید حق آنان در حال تلف شدن است. اسناد تقلبِ کمیسیون‌ها و افراد حکومتی، سکوت آقای کرزی و ناکامی‌جامعۀ جهانی در این انتخابات، آشکارا نشان می‌دهد که عملاً به رای مردم توهین می‌شود و این توهین، بی‌گمان که خشم مردم را در پی دارد.
تظاهرات روز جمعه در کابل نشان داد که مردم واقعاً با تیم اصلاحات و هم‌گرایی هستند و این تیم نیز مصمم بر این‌که تا آخرین توان از آرای پاک مردم دفاع کند. اکنون اگر دولت بدون توجه به خواسته‌های مردم، تمام تقلب‌ها و خیانت‌های موجود کمیسیون‌های انتخاباتی را نادیده بگیرد و اجازه دهد که نتایج انتخابات را اعلام کنند، بی‌گمان که این اعلام به معنای اعلامِ جنگ است و آن‌گاه هیچ‌یک از گروه‌ها نه حکومت، نه جامعۀ جهانی و نه تیم تحول و تداوم وضعیت را جمع کرده نخواهند توانست.