بخش نهم

روزه؛ فرهنگی تأثیرگذار

در همسایه‌گیِ شهری که ما زنده‌گی می‌کنیم، کشیشی مسیحی به‌نام داکتر «ویس ماگرودر» زنده‌گی می‌کند که خود از منسوبان کلیسای «فیرست یونایتد متودیست چیرچ» می‌باشد. این دومین سالی است که کشیش مذکور، سی روز ماه رمضان را همان‌طوری که مسلمان‌ها روزه می‌گیرند، روزه می‌گیرد. آقای داکتر ماگرودر می‌گوید که هدف از روزه گرفتنِ او که در زمینۀ هم‌نوایی با مسلمان‌ها صورت می‌گیرد، کنترل و تزکیۀ نفس می‌باشد. او اضافه می‌نماید: آن‌چه ما متودیست‌ها ـ یکی از کلیساهای مشهور در امریکا ـ در روزۀ خویش انجام می‌دهیم، تنها جلوگیری از آشامیدن نوشابه‌های گازدار و چاکلیت می‌باشد، و آرزو دارم که مسیحیت به تجربه‌یی جدی‌تر و دشوارتر در زمینۀ روزه رو آورد، تا به نتایج مفیدی دست یابیم.
قابل یاد آوری است که شرایط روزه در کتاب مقدس مسیحیان، دشوارتر از روزۀ اسلامی بوده که امتناع از خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها به‌شمول آب را شامل می‌شود و ما شاید در فرصت دیگری به آن خواهیم پرداخت.
پرسشی‌ که مطرح می‌شود؛ چه چیزی این کشیش را واداشته است تا سی روز ماهِ رمضان را همان‌طوری که مسلمانان روزه می‌گیرند، روزه بگیرد؟

ما تنها نیستیم
در دنیایی که ما زنده‌گی می‌کنیم، این تنها نوع انسان نیست که روزه می‌گیرد، بلکه موجودات دیگری نیز در این زمینه با ما شریک‌اند. دانشمندان معتقد اند که روزه در جهت بهبود وضعیت انسان، برخی حیوانات و برخی نباتات همان‌قدر مهم است که تغذیه. روزۀ حیوانات، غریزی بوده و برای تحمل شرایط نامناسبِ محیطی صورت می‌گیرد.
روزه در میان مرغ‌های دریایی، ملخ‌ها و ماهی‌های مهاجر، شـیرها، خـرس‌های قطبی، عنکبوت‌ها، بقه‌ها و گـروه بزرگـی از حیوانات به‌وضوح دیده می‌شود. در زمینۀ فواید روزه برای حیوانات «انجمن غذادرمانی امریکا» پژوهش‌های مهمی را در جهت علاج بیماری‌های حیوانی، از راه روزه انجام داده که بازتاب خوبی در میان نهادهای پژوهشی داشته است.
روزه در زراعت هم معمول بوده است. در امریکا گاهی می‌بینیم که دهقانان برای تقویت زراعت‌شان، زمین‌های زراعتی را از آب و کود محروم نگه‌داشته و این حالت برای یک‌سال و یا بیشتر ادامه می‌یابد که آن را «روتیشن» نامند. این کار به هدفِ تقویت زمین و آمـاده سـاختنش برای حاصـل‌دهـیِ بیشتر صـورت مـی‌گیرد. درخت‌های میوه نیز روزه می‌گیرند و روزۀ آن‌ها پس از ریختن برگ‌های‌شان آغاز می‌شود، چون برگ حیثیتِ دهان را برای درختان داشته و وسیلۀ گرفتنِ هوا و نور و ساختن مواد غذایی لازم می‌باشد.
روزۀ درختان در فصل زمستان آغاز می‌شود؛ موسمی که در آن برگ‌ها می‌ریزند و ریـشه‌ها از حـرکت می‌مانند. با فـرا رسیدن فصل بهار، درختان لباس سبز به تن و کلاه شگوفه به سر گذاشته، در حالی‌که عطر روح‌بخش‌شان هوا را مشک‌بیز می‌سازد، تو گویی عید خودشان را تجلیل می‌نمایند. جنس مادۀ مرغ دریایی نیز با فرا رسـیدن بـهار روزه مـی‌شـکند و در حـالی‌که پرهای کهنه و فرسوده‌اش ریخته و پرهای نو برون آورده است، به خوردن غذا آغاز می‌نماید، تو گویی او نیز عید را با پوشیدن لباسی نو تجلیل می‌نماید.
آری! روزه در کنار اسرار دیگرش، میعادگاه سنت‌های تشریعی و تکوینیِ خدا در آفرینش می‌باشد.