پس از بروزِ کشمکش‌های انتخاباتی و آمدن وزیر خارجۀ امریکا به کابل برای خروج از بن‌بست، حرف از توافقاتِ سیاسی و تفتیشِ صد در صدِ آرای دور دومِ انتخاباتِ ریاست‌جمهوری به میان آمد. هرچند در شروع، توافقات سیاسی و تفتیشِ آرا امیدوارکننده جلوه می‌‌نمود و گمان می‌رفت که از این‌طریق حق به حق‌دار می‌رسد و تلقب و مهندسی به تاریخ سپرده می‌شود؛ اما با آغازِ روند تفتیشِ آرا دیده شد که این روند خود مشکلِ دیگری را ایجاد کرده است و سه بار تعویق در ده روزِ نخستِ شمارش آرا نشان داد که کارِ تفتیش نه‌تنـها به کُندی پیش می‌رود، بلکه دست‌هایی به هدفِ مهندسی کردنِ روند تفتیشِ آرا دراز شده است.
اکنون پس از اخلال روند تفتیش توسط کمیسیون‌ها و کارشیوۀ ناامیدکننده‌یی که در این روند به کار گرفته شده است، نگرانی‌ها جدی‌تر شده‌اند. نگرانی این است که این‌بار سازمان ملل با ارایۀ طرحی یک‌جانبه و غیرمنصفانه سببِ ایجاد یک مشکلِ دیگر در افغانستان شود. زیرا تا جایی که گزارش‌ها می‌رسانند، طرحی که سازمان ملل برای از سرگیریِ روند شمارش آرا تهیه کرده است، نواقصِ بسیار جدی دارد؛ از جمله این‌که «اگر در جدول نتایجِ یک محل یا مرکز، رقمِ رای رسانده شده باشد اما صندوق‌های آن محل وجود نداشته باشد ولی جدولِ نتایج مورد تأیید کمیسیونِ انتخابات قرار گیرد، باید نامزدان نیز آن را بپذیرند».
این نشان می‌دهد که در طرح سازمان ملل، زمینه برای تأیید تقلب‌های بسیار کلان مساعد شده و این کاملاً خلافِ عدالت است و عملی شدن آن، همۀ امیـدها و انتظاراتِ مردمِ افغانستان را نقش بر آب می‌سازد. زیرا کمیسیون‌های انتخاباتی با آن‌همه تقلب و خیانتی که مرتکب شده‌اند، اکنون دستِ باز دارند تا همۀ آن تقلبات را و نزدیک به دو میلیون رای تقلبی‌یی که به نفعِ نامزد مشخصی به صندوق‌ها رفته است، تأیید کنند. در حالی که توقع می‌رفت سازمان ملل کارشیوه‌یی را ارایه ‌کند که تقلب‌های سازمان‌یافته از میانِ آرای پاکِ مردم زدوده شود، نه این که طرحی ارایه گردد که خود سببِ مشروعیت بخشیدن به تقلب می‌شود.
به نظر می‌رسد که دفتر سازمان ملل در کابل، تحت تأثیرِ وسوسه‌های کمیسیونِ انتخابات قرار گرفته و نیز از مشوره‌ها و دیدگاه‌های لابی‌های یکی از تیم‌های انتخاباتی بهره برده و سرانجام، کار را به نفعِ آن‌ها تنظیم کرده است. چشم‌داشتِ مردم افغانستان از دفتر سازمان ملل در کابل این بود که با حمایتِ این نهاد مصلح، در روند تفتیشِ آرا موارد بزرگِ تقلب هم‌چون پُرکاری صندوق‌های رأی‌دهی و افزایشِ معجزه‌آسایِ آرای شماری از ولایت‌ها به بررسی گرفته می‌شد. اما متأسفانه طوری که دیده می‌شود، کارشیوۀ ناقصی که از جانبِ این دفتر لحاظ شده است، سبب نادیده گرفته شدنِ آن‌همه تقلب‌ها می‌گردد و این، اعتبار دفتر سازمان ملل در کابل را مخدوش می‌سازد و اعتماد مردم را نسبت به دموکراسی و انتخابات از بین می‌برد.
سخنِ پایانی این‌که: کارشیوۀ ابطالِ آرا که از سوی سازمان ملل پیشنهاد شده است، به‌تمامِ معنا ناقص است و انتظار نمی‌رود این کارشیوه بتواند آرای سره را از ناسره جدا سازد. بنابراین انتظارِ ما این است که دفتر سازمان ملل در کابل که حالا برای به‌راه انداختنِ روند تفتیشِ آرا تلاش دارد، در مورد کارشیوۀ ابطالِ آرا که نهایی نیز نشده، تجدید نظر کند و حتا اگر نهایی هم شده باشد، باید بازهم بازنگری صورت دهد. زیرا این کارشیوۀ ناقص، زمینۀ مهندسیِ پروسۀ تفتیش را به نفعِ تقلب‌کاران فراهم می‌سازد و حتا ممکن است ناکامیِ جامعۀ جهانی و سازمان ملل در افغانستان را نیز در پی داشته باشد.