جان کری وزیر خارجۀ امریکا، برای تأکید روی توافقاتِ قبلی و عملی کردنِ پروسۀ تشکیلِ حکومتِ وحدتِ ملی، بارِ دیگر به کابل آمد و دستِ پُر به امریکا برگشت؛ زیرا در نتیجۀ تلاش‌های او، هر دو نامزد ریاست‌جمهوری یک توافق‌نامۀ مشترک را امضا کردند.
سفر دوبارۀ جان کری برای حلِ بحرانِ انتخاباتِ افغانستان و تأکید بر تشکیل دولت وحدتِ ملی در کشور، یک بارِ دیگر اذهان را متوجهِ این امر کرد که امریکا افغانستان را از نظر نینداخته و رویدادهای این کشور بدون شک آن کشور را متأثر می‌سازد و نیز سازمان ملل نگرانِ اوضاعِ افغانستان است.
با این حال، تلاش‌های آقای کری به‌خاطرِ شکل‌گیری دولتِ وحدت ملی که طرحِ آن از داخلِ کشور ارایه شده است، اندکی با چالش‌ روبه‌رو شده؛ اما این سفر و نشست‌های پی‌همِ او با نامزدانِ ریاست‌جمهوری نتیجه‌بخش بوده و کنفرانس خبریِ مشترکِ او با نامزدان ریاست‌جمهوریِ افغانستان نشان داد که راه برای تشکیل حکومتِ وحدتِ ملی هموار شده است.
پیش از این و پس از سفرِ پیشینِ جان کری که حدود یک ماه قبل صورت گرفت، به نظر می‌رسید که همۀ توافق‌های صورت‌گرفته دربارۀ انتخابات نقشِ برآب شده و وضعیتِ دیگری در حالِ شکل‌گیری‌ست. اما حالا فهمیده شد که تشکیل حکومتِ وحدت ملی، از اهداف اصلیِ امریکا در افغانستان می‌باشد. مسلماً امریکا دریافته است که مردمِ افغانستان با توجه به شرایطِ پیش‌آمده، خواهانِ تشکیلِ چنین دولتی‌اند، به‌ویژه این‌که این طرح از سه سال به این‌سو در فضای افغانستان مطرح می‌باشد.
اکنون، توافقِ مجددِ نامزدان با جان کری و نمایندۀ سازمان ملل بر سرِ تفتیش کاملِ آرا و تشکیل حکومتِ وحدت ملی در کشور، تأکیدی بر توافقاتِ پیشین است و حرفِ جدیدی در این مذاکرات مطرح نشده است؛ اما این‌که فردای این دیدار چه اتفاق می‌افتد و هر دو طرفِ انتخاباتی به قول و قرارهایی که می‌دهند وفادار می‌مانند یا خیر، بحثِ دیگری‌ست که گذشتِ زمان آن را روشن خواهد کرد.
اما پرسشِ اساسی این است که آقای جان ‌کری چه‌گونه می‌خواهد مشکلاتِ ناشی از انتخابات را حل کند و به تشکیلِ دولتِ وحدتِ ملی اقدام ورزد. زیرا مردم افغانستان با توجه به تجاربی که از گذشته دارند، بیم‌ناک اند که امریکا و سازمان ملل در انتخابات ریاست‌جمهوریِ کشور بی‌طرف نباشند و حداقل به یکی از نامزدان علاقۀ بیشتر نشان دهند، و این سبب شود که تقلب‌های صورت‌گرفته در انتخابات، به فراموشی سپرده شود و نتیجه همان گردد که متقلبان در نظر گرفته‌ بودند و بعد هم دولتی به‌وجود بیاید که مشروعیتش زیرِ سوال قرار دارد.
بنابراین انتظارِ مردم این است که آقای کری به عنوانِ یک فردِ باصلاحیت در نظام امریکا و معادلاتِ بین‌المللی، معضلِ انتخاباتِ افغانستان را به گونه‌یی مدیریت کند که آرای پاکِ مردم تعیین‌کننده واقع شود و پس از تصفیۀ آرا، دولت وحدتِ ملی در محور نامزدِ دارایِ آرایِ بیشتر شکل بگیرد، آن‌هم به گونه‌یی که هیچ بازنده‌یی به معنای معمولِ آن وجود نداشته باشد؛ زیرا این انتخابات شدیداً خدشه‌دار شده و نمی‌تواند یک برنده و بازندۀ واقعی داشته باشد.
اگر در گذشته از تشکیل دولتِ وحدت ملی صرفاً به‌خاطر وضعیتِ نابه‌سامانِ کشور و نیز احتمالِ مشکل‌زا شدنِ انتخاباتِ ریاست‌جمهوری سخن گفته می‌شد؛ اما اکنون برگزاری دو دورِ دومِ انتخابات و مشکلاتی که از این رهگذر خلق شده، نیاز مبرمِ افغانستان به تشکیل دولتِ وحدتِ ملی را بسیار جدی و غیر قابلِ انکار ساخته است.
انتظار مردمِ افغانستان این است که آقای جان‌کری بیشترین تأکیدش را بر تفتیشِ آرا داشته باشد و به این پروسه نگاهِ صرفاً سیاسی نداشته باشد. امریکا باید این را درک کند که افغانستان با وضعیتِ جدیدی مواجه است و این وضع ایجاب می‌کند که با صداقت و بی‎طرفیِ تمام بکوشد وضعیت را به سوی ثبات سوق دهد. در غیر آن، افغانستان آبستنِ بحران‌های دیگر خواهد شد. اما به‌رغمِ این‌همه باید گفت که امضای یک موافقت‌نامه میان نامزدان به‌هدفِ تشکیلِ حکومتِ وحدت ملی، در حضور جان کری و نمایندۀ سازمان ملل، یک گامِ کاملاً امیدوارکننده تلقی می‌شود.