حشمت الله رادفر/رونامه‌نگار
به اجازۀ دوستان می‌خواهم در نخست از جناب احمدولی مسعود به‌جای تمام کسانی که با بی‌هویتی تمام در جریان روزهای گذشته در ارتباط به دولت وحدت ملی صحبت کردند و از نام آقای مسعود مجموعۀ دوستانی‌که در کنفرانس آجندای ملی زحمت کشیده اند، یاد نکردند؛ از آدرس آن‌ها من از شما و تیم کنفرانس آجندای ملی سپاس‌گزاری می‌کنم.
سیاست در افغانستان چیزی را که از دست داده است، اخلاق، مروت و شرافت سیاسی است.
زمانی که بحث وحدت ملی مطرح می‌گردد، نباید آن را از روی مجبوریت مطرح کنیم و با دست پاچگی تمام همان‌گونه که ارزش‌های زیادی را در این کشور مشق کردیم وحدت ملی نباید مشق گردد.
زمانی که از تیم آجندای ملی به خاطر زحماتی که انجام داده اند سپاس‌گزاری کردم؛ این دیدگاه قومی، سمتی، سیاسی و یا کلیشه‌یی نیست، این موضوع را می‌خواهم مطرح کنم که حداقل در دو سال گذشته وحدت ملی به یک گفتمان مسلط در جامعۀ سیاسی و رسانه‌یی افغانستان تقدیر می‌شد؛ ما نامزدانی را نمی‌داشتیم که می‌آمد و به خاطر کسب رأی یک مجموعه مردم افغانستان به کُل مجموعه‌های بشری دیگر این سرزمین اهانت می‌کرد، ما در وضعیتی نمی‎بودیم که بودن و نبودن افغانستان وابسته به یک جملۀ یک نامزد انتخابات افغانستان گره می‌خورد و یا ما وضعیتی را امروز شاهد نمی‌بودیم که از روزی که جان کری آمده و بحث حکومت وحدت ملی را در افغانستان مطرح کرده است، یک مجموعۀ از سیاسیون ما سرگردان می‌گردند تا دولت وحدت ملی را چگونه تفسیر کنند.
می‌خواهم بگویم، کشوری که تا این حد آسیب پذیر است. اقتصاد آن مافیای موادمخدر پول گدایی جامعه جهانی است و کشوری که سیاسیون آن تا حدی متشتت و پراکنده هستند و زمانی که افغانستان را به مرز نابودی می‌برند، نمی‌داند که چه کاری را انجام می‌دهد تا زمانی که کس دیگری می‌آید و برایش نشان می‌دهد که در دنیا چه گپ است.
در چنین حالتی مطرح کردن این بحث که برای ما افغان‌ها شرم است که جان کری آمد و این بحث را مطرح کرد؛ به نظر من بسیار عوام‌فریبانه و غیر واقعبینانه است.
می‌خواهم بگویم که در جریان همین سیزده سال حداقل من و یک مجموعه‌یی از هم نسلانم با شدت و قدرت تمام در ارتباط به این که اگر ممکن است این سرزمین بدون در نظر داشت این که من متعلق به کدام گله هستم و یا رفیق دیگرم متعلق به کدام گله است، سرزمین خود ما باشد، کار کردیم.
اما به دلیل این که طیف سیاسی متأسفانه با خوش‌باوری عمل می‌کرد؛ کسانی که در رأس قدرت در افغانستان به هر گونه‌یی که قرار گرفته بودند فکر می‌کردند قضیه حل است و موضوعی که شکل بگیرد همه افغانستان را شامل می‌شود که متأسفانه امروز در چنین وضعیتی قرار داریم.
گپ آخری که می‌خواهم بگویم این است که بیایید بحث حکومت وحدت ملی را واگذار می‌کنیم به نسلی که در افغانستان سیاست می‌کنند؛ اگر ما فکر می‌کنیم که موجودیت افغانستان در قالب وحدت ملی به مفهوم واقعی کلمه امکان پذیر است به مقولۀ وحدت ملی بچسپیم و به این بچسپیم که چگونه می‌شود، ما انگاره‌ها و نمادهایی را خلق کنیم که وقتی آقای احمدولی مسعود می‌آید بحث وحدت ملی را مطرح می‌کند الزاماً یک نکتۀ قومی، سمتی و سیاسی تلقی نگردد و به انزوا برده نشود و زمانی که یک خارجی مطرح می‌کند همه با ولع تمام بیاییم و پی آن برویم.
خوشبینی من در حال حاضر همین است که روی هم رفته زمانی که آسیب پذیری‌های زیادی را داریم من با کمال صداقت می‌توانم بگویم که این مملکت ظرفیت و توانایی حکومت بسیاری قوی‌یی که ما توقع داشته باشیم که اسپ‌های ما تا کرملن و کجاها بدود تصور غیر واقعبینانه است.
حکومت وحدت ملی‌یی که مطرح شده است اگر روی میکانیزم‌های آن در چنین نشست‌هایی بحث شود برای کوتاه مدت بسیار خوب است ولی در دراز مدت بحث وحدت ملی و بحث های دیگر این مملکت بسیار عمیق و پیچیده است.
تا ما این مملکت را این آسیب پذیری‌های عینی نجات ندهیم بحث تداوم دموکراسی و نهادهای دموکرات پیش از وقت است.
پایان