بر بنیاد گزارش‌ها، ده تن از زنانِ تبعۀ کشور ازبکستان به‌هدفِ آموزش زنانِ افغانستانی برای انجامِ حملاتِ انتحاری و ساختِ بمب‌های کنارجاده‌یی، وارد ولایتِ سرپل شده و همراه با طالبان به فعالیت‌های خراب‌کارانه مشغول شده‌اند.
آن‌گونه که خبرگزاری جمهور گزارش داده است، این خانم‌ها از مخالفینِ دولت ازبکستان هستند که به‌منظورِ همکاری با طالبان، در قریۀ سالریزی ولسوالی کوهستاناتِ این ولایت جابه‌جا شده و به ساختنِ ماین‌های مقناطیسی و آموزش کارگذاری آن به طالبان مشغول‌اند. رییس‌جمهور غنی دستور بازداشتِ این افراد را صادر نموده و عملیاتِ برشنا۱۴ به همین منظور در ولسوالی کوهستاناتِ این ولایت راه‌اندازی شده است.
حضور این ده زن در ولایت سرپل می‌رساند که افغانستان به‌تازه‌گی وارد مرحلۀ جدیدی از رقابت‌های سیاسی و استخباراتیِ کشورهای مختلف شده است. زیرا همین اکنون گزارش‌ها می‌رسانند که ده‌ها خانوارِ مربوط به کشورهای تاجیکستان و ازبکستان که سال‌ها را در وزیرستان شمالی پاکستان به‌سر برده‌اند، به بدخشان آمده و در همسایه‌گی کشورهای‌شان جابه‌جا شده‌اند. این خانوارها، مسلح و در تلاش‌اند که وارد کشورهای‌شان در آسیای میانه شوند. برنامۀ آن‌ها این است که در این‌طرفِ دریا جابه‌جا شوند تا در فرصت‌های خاص، علیه دولت‌های‌ خود اقدام کنند.
جدا از این، حضور افراد پاکستانی در چندین ولسوالی کنر نیز نشان از وجودِ افراد خارجیِ مسلحِ مرتبط با تروریسمِ بین‌المللی در افغانستان دارد. هم‌چنان قرار است نزدیک به سه‌هزار مدرسۀ به‌ظاهر دینی اما به باطن شیطانی نیز در افغانستان ساخته شود تا از آن‌طریق جوانان زیادی را برای جنگ به کشورهای آسیای میانه بفرستند. حضور نیروهای مربوط به حزب تحریر و نیز حلقاتی که به‌نام داعش این‌جا و آن‌جا فعالیت می‌کنند و جمعِ طالبانی که داریم و حزب اسلامیِ آقای حکمتیار و گروه حقانی، روی هم از یک بازیِ بزرگِ استخباراتی در منطقه و جهان حکایت دارند، به‌نحوی که دیری نخواهد گذشت که این افراد و دسته‌ها بتوانند طی یک برنامۀ منسجم منطقه و جهان را ناامن سازند.
مسلماً سال‌ها رقابت‌ِ قدرت‌های بزرگ در منطقه، منتج به شکل‌گیری بازی‌های بزرگ‌تر شده و افغانستان در این‌میان، حیثیتِ مخزنِ مواد سوختی یافته است‌. برخی از این قدرت‌‌ها همواره سعی کرده‌اند که منافع و امتیازهای خود در منطقه را با سوءاستفاده از آموزه‌های دینی تأمین کنند. پاکستان به عنوان یکی از قدرت‌های ذی‌دخل در افغانستان، بنیادگرایی و افراطیت را وسیلۀ بی‌بدیلِ هژمونی و توسعه‌طلبیِ خود تشخیص کرده و به این راه تا انتها ادامه می‌دهد. اما متأسفانه در برابرِ این‌همه برنامه‌های بسیار خطرناک که بیشتر از طرف آی‌اس‌آی مدیریت می‌شود، هیچ برنامه‌یی از جانبِ دولت افغانستان سامان داده نشده و این سبب شده که این جریان‌ها به شکل بسیار منظم فعالیت‌های‌شان را پی بگیرند و حالا حتا کار به جایی رسیده که زنانِ افغانستان را هم می‌خواهند وارد معرکۀ انفجار و انتحار سازند.
اکنون مسأله و نگرانیِ عمده این‌جاست که چرا دولتِ افغانستان وضعیت را جدی نمی‌گیرد و در برابرِ تبِ روزافزونِ انتحار و ترور، برنامۀ مدونی طرح نمی‌کند. اگر مردمِ عامی و بی‌سواد طی بازی‌های استخباراتی اغوا می‌شوند و به‌ساده‌گی نقشِ خود را به عنوان هیزم و هیمۀ معرکه‌گیـریِ قدرت‌های رقیب می‌پذیرند، جای گله نیست. گله و شکایتِ اصلی از دولت‌مردان است که چرا عمقِ مسأله را درنمی‌یابند و به‌ چاره‌جویی و برنامه‌ریزیِ عمیق نمی‌پردازند.‎
دولت وحدتِ ملی افغانستان، مسوولیت‌های بسیار کلانی در این زمینه دارد و باید نگاهی مدبرانه و موشکافانه به فردای کشور و منطقه داشته باشد. تبدیل افغانستان به کانون تروریسم در منطقه و جهان، یکی از اهدافِ پاکستان و دیگر بازیگرانی‌ست که می‌خواهند رقبای خود را در این حیاط خلوت زمین‌گیر سازند. مطمیناً اگر این وضع از سوی دولتِ جدید جدی گرفته نشود، افغانستان یک بار و برای همیشه توسط هیولای تروریسم بلعیده خواهد شد!