چهار شنبه ۷ اسد ۱۳۹۴

وزارت خارجه امریکا گزارشی را در مورد وضعیت و عوامل قاچاق انسان در سطح جهان منتشر کرده است. در این گزارش در مورد قاچاق انسان، سو استفاده از کودکان و نوجوانان افغانستان نیز پرداخته شده است.
در گزارش آمده است: افغانستان در رتبه‌بندی قاچاق انسان، در جایگاه دوم قرار دارد و بیشترین قربانیان قاچاق انسان در افغانستان کودکان و نوجوانان هستند.
در این گزارش در مورد کودکان و نوجوانان افغانستانی که از راه قاچاق به اروپا می‌روند آمده، تعداد قابل ملاحظه‌یی از کودکان و نوجوانان افغانستانی که به یونان از راه قاچاق رفته اند در دام قاچاق‌چیان سکس قرار گرفته اند.
همچنین در این گزارش در خصوص افغانستان گفته شده است: کودکان و دختران افغانستان در ایران، هند و پاکستان به خاطر فقر درخانه‌های مردم کار می‌کنند و از آنها بهرۀ‌ جنسی صورت می‌گیرد.
در این گزارش آمده است، افغانستان به عنوان مبدا و مسیر قاچاق انسان تبدیل شده و بازار قاچاق انسان در داخل افغانستان گرم‌تر است؛ قاچاق‌بران افراد را از این کشور به خارج انتقال می‌دهند.
بخش نگران‌کنندۀ این گزارش این‌است که افرادی به بهانه‌یی یافتن کار برای جوانان در خارج از افغانستان در کشورهای همسایه و اروپایی وعده می‌دهند و بعد از آن‌که آنها را در کشور مقصد بردند از آنها به عنوان بیگار استفادۀ اقتصادی می‌کنند.
در این گزارش وزارت خارجه ایالات متحده در مورد افغانستان، به پدیده «بچه بازی» به عنوان الگویی از سوء استفاده از کودکان نام برده شده است و بیان شده، بعضی از خانواده‌های افغانستانی پسران شان را در بدل پول در اختیار دیگران قرار می‌دهند و از آنها تحت عنوان «بچه بی‌ریش» استفاده می‌شوند و نیز در این گزارش گفته شده قاچاق‌چیان مواد مخدر و مصرف کننده‌گان این مواد نیز در بدل قرض‌های شان فرزندان شان را می‌فروشند.
در گزارش در مورد اقدام دولت افغانستان در امر مبارزه با قاچاق انسان و سوء استفاده از انسان گفته است که دولت افغانستان در برابر این پدیده مقابله می‌کند. اما این مقابله به دلیل سیستم ناکار آمد قضایی و نبود سیستم کار آمد شناسایی عاملان و بهره کشی انسان، کافی نیست.
باوجود نگرانی که در این گزارش یاد شده امسال به دلیل بیکاری و نابسامانی‌های اجتماعی گرایش به مسافرت از راه قاجاق در میان، نوجوانان و حتا جوانانی که تحصیلات دانشگاهی خویش را در افغانستان تمام کرده اند و شغلی را نیافته اند، بیشتر شده است و به عنوان راه بدلیل، برای فرار از جنگ، فقر و بیکاری مبدل شده است. این درحالی است که دولت در زمینه‌یی مبارزه با بیکاری هیچ اقدام نمی‌کند و کدام برنامه‌یی را طرح نکرده است.