(شهـید احمدشاه مسعود)

برگرفته از صفحۀ فیسبوک احمدولی مسعود
پس از خبر انفجار کشتى بزرگ آمریکا در یمن در سال ٢٠٠٠ بود که آمرصاحب به روال عادى یکروز در میان، برایم زنگ زد و گفت تا هـنوز این‌ها ( آمریکا) متوجه خطر نیستند یا نمی‌دانند و یا هـم اراده‌یی به خاطر مبارزه علیه تروریزم، این پدیدۀ خطرناک جهـانى ندارند؟ گفتم نمی‌دانم.
اما از سفر چندى قبل خود به واشنگتن و ملاقات در وزارت خارجۀ آمریکا با خانم رابین رافاییل از معینان آن وزارت و هـیأت هـمراهـش؛ براى آمرصاحب گفته بودم. گفته بودم که وقتى به خانم رافاییل از حوادث تلخ کشور و جنایات القاعده، طالبان و نقش اصلى حلقات پاکستانى به تفصیل یاد کردم، خانم رافاییل از شنیدن این هـمه واقعات ناگوار، تکانى هـم نخورد، چنان می‌نمود که هـمه چیز سر جایش است. و نیز متوجه شدم که خانم رافاییل بر خلاف میل دیگر مسوولین وزارت خارجه در مجلس، سعى داشت تا ملاقات زودتر خاتمه یابد و در اخیر فقط با هـمین نظر توصیه گونه که این مشکل داخلى خود شماست، بروید میان خود جور بیایید، و یا هـم می‌توانید موضوع را با مسوولین ملل متحد در میان بگذارید، ملاقات را خاتمه داد.
هـر چند آمر صاحب شهـید از خانم رافاییل شناخت قبلى داشت. وى را در یکى از ملاقات‌هـا به نزدیکى با مواضع پاکستان در قبال افغانستان متهـم ساخته بود.
چندى قبل خانم رافاییل به خاطر هـمین نزدیکى با حلقات پاکستانى و نگاهـداشت اسناد محرم مورد پیگرد پولیس آمریکا قرار گرفته بود.