بخش نخست

باگوآن
مترجم: یلدا یزدان‌پناه
چنان‌چه می‌بینیم با کمال تعجب، بیشترِ سعی و تلاش‌های ما در جهت ایجاد تغییر به نتیجه نمی‌رسند. استاد از سگرت کشیدن، سکس مکانیکی و اختلالات تغذیه، به عنوان عاداتی نام می‌برد که به‌سختی قابل کنترل هستند. در این زمینه، او چه‌گونه‌گی رخ دادن چنین عادات و آن‌چه را که می‌توان در موردشان انجام داد، مورد بحث قرار می‌دهد:
«فروید معتقد است ۹۰ درصد از بیماران روانی به علت سرکوب تمایلات جنسی خود دچار بیماری‌های روانی شده‌اند. نمی‌گویم به سکس توجه نکنید، وجود و هستی‌تان را تغییر دهید و بقیۀ امور تغییر خواهند کرد؛ اما موضوع این است که چرا چنین نیاز مفرطی به سکس وجود دارد؟ زیرا شما عصبی و نگرانید و سکس باعث آرامش می‌شود. تنش‌های‌تان رها شده، احساس آرامش می‌کنید و می‌توانید بخوابید. اگر سکس را سرکوب کنید، عصبی و نگران باقی می‌مانید. اگر سکس را ـ امکان رهایی را ـ سرکوب کنید، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ دیوانه خواهید شد.
شما غذا می‌خورید چون بدن‌تان به آن نیاز دارد. هر آن‌چه می‌خورید، به نحوی مورد نیاز بدن شما است. اگر غذاهای غیرگیاهی بخورید، ذهن، بدن و روح‌تان خشن می‌شود. اما رژیم غذایی‌تان را تغییر ندهید، زیرا خشونت به طریقی کانال دیگری پیدا خواهد کرد؛ خودتان را تغییر دهید، غذا تغییر خواهد کرد؛ لباس پوشیدن‌تان تغییر خواهد کرد؛ سکس تغییر خواهد کرد؛ اما تغییر باید در عمیق‌ترین جای روح شما رخ دهد، نه در اندام‌های مشابه.
تمام آشفته‌گی‌ها ناشی از توجه به پیرامون است، در مرکز هیچ آشفته‌گی وجود ندارد، شما درست مانند دریا هستید. به تماشای دریا بروید. تمام آشفته‌گی‌ها، برخوردها و امواج فقط در سطح است. در عمیق‌ترین ‌بخش‌های دریا هیچ آشفته‌گی‌یی وجود ندارد، حتا موجی کوچک. در دریای وجودتان عمیق فرو روید و آرامش را به دست ‌آورید؛ به نقطه‌یی برسید که هیچ آشفته‌گی و ناآرامی هرگز در آن راه نداشته است. همان‌جا بایستید. هر تغییر و دگرگونی از آن‌جا میسر می‌شود. در آن‌جا خود، استاد خویشتن‌اید. اکنون هر آن‌چه غیرضروری است، می‌تواند دور انداخته شود؛ بدون هیچ‌‌گونه درگیری و نزاع.
هرگاه چیزی را با جنگ و نزاع دور بیندازید (ترک کنید) هرگز دور انداخته نمی‌شود. می‌توانید با نزاع سگرت را ترک کنید، اما بعد جانشین دیگری ا‌ز راه می‌رسد. شروع به جویدن ساجق می‌کنید؛ ممکن است قلم بجوید؛ باید ذهن‌تان را مشغول سازید! زمانی که دهان‌تان کار می‌کند، احساس آرامش می‌کنید، زیرا تنش‌ها از طریق دهان رها می‌شوند. بنابر‌ین زمانی که فرد عصبی است، شروع به سگرت کشیدن می‌کند. او نمی‌تواند مستقیماً سگرت را ترک کند؛ زیرا الزامات مربوطۀ بسیاری دارد. شما عصبی هستید و اگر سگرت را ترک کنید، ممکن است دست به کاری مخرب‌تر بزنید.
از مشکلات فرار نکنید! با آن‌ها روبه‌رو شوید! مشکل عصبی بودن شما است، «خواه سگرت بکشید، خواه نکشید.» مراقبه کنید. تنش‌های‌تان را در آسمان رها کنید، بدون هیچ هدفی! بگذارید تخلیۀ هیجانی اتفاق بیفتد. زمانی که تنشی وجود ندار‌د، این چیزها بی‌معنی است و ترک خواهند شد، رژیم غذایی‌تان تغییر خواهد کرد و روش زندگی‌تان تغییر خواهد کرد.
شخصیت و رفتار یک موضوع ثانویه است. ماهیت شما امری اصلی و اساسی است. توجه زیادی به آن‌چه انجام می‌دهید نکنید، توجه‌تان را به آن‌چه هستید، معطوف سازید. «وجود» باید مورد توجه قرار گیرد و عمل باید به خود واگذاشته شود. زمانی که وجود تغییر کند، «عمل» نیز به دنبالش تغییر خواهد کرد. به واقع هیچ چیز هرگز ترک نمی‌شود، تنها به ناگاه می‌رود زیرا شما می‌خواهید. این آزادی شما است، اما آزادی بسیار خطرنا‌ک است. زیرا دیگر هیچ گوشه‌یی برای مخفی شدن باقی نمی‌ماند. دیگر نمی‌توانید مسؤولیت اعمال خود را بر گردن چیز دیگری بیندازید. تنها چیزی که مهم است، این‌ست که همیشه و همواره متوجه آزادی‌تان باشید. اگر ندانید که آزادید، به واقع چیزی دور انداخته نشده است.