برگرفته از صفحۀ فیس‌بوک احمد ولی مسعود
هـمین که از ملاقات با جنرال اسلم بیگ، جنرال حمیدگل و چند تا جنرال دیگرِ پاکستانى فارغ شد، آمرصاحب با عصبانیت گفت: نمی‌دانم این‌هـا افغانستان را چه خیال کرده‌اند، به تکرار می‌گویم که ما مشکلات خود را داریم، عساکر روس در کشور ماست، مردم ما هـر روز قربانى می‌دهـند، کشور ما به ویرانى روان است. می‌گویند، با شما کاملاً موافقیم و شما را درک می‌کنیم، ولى ما و شما منحیث دو برادر مسلمان باید دست به دست هـم بدهـیم تا کشورهـاى مسلمان آسیاى میانه را آزاد سازیم.
پس از شهـادت آمرصاحب، انتظار مردم ما این بود که حضور جامعۀ جهـانى در افغانستان، نه تنهـا باعث ریشه‌کن کردنِ تروریزم، شکست هـمیشه‌گى طالبان، که حتا کوتاه شدن دست مداخله‌گر پاکستان نیز خواهـد شد.
سیزده سال پس و با ورود حکومت جدید در صحنه، این‌بار و در یک دور جدید، هـیاهـوى پروژۀ انتقال جنگ به شمال و از آن‌جا به آسیاى میانه و بالاخره به تعبیر عده‌یی خوش‌خیال که به أمن شدن خانۀ افغانستان و در راستاى منافع استراتژیکى خواهـد انجامید، در دستور کار قرار گرفت. دقیقاً به هـمین لحاظ، کارگزاران حکومتى تا کنون در سکوت سیاسى به‌سر برده اند تا چه پیش آید. هـرازگاهـى هـم که به‌سختى لب به سخن گشوده اند، پر از تناقض و به‌شدت با واقعیت‌هـا و منافع کشور، بیگانه، ناسازگار و دور از انتظارات مردم ما می‌نمود.
با روشن شدن حقایق میدان‌هـاى خونین خاورمیانه که امروزه دامن‌گیر عرب و عجم، ترک و فارس گردیده است، پیچیده‌گى بازى‌هـاى پشت پرده و نقش و ماهـیت اصلى هـریک از بازیگران، شک و تردیدهـا در موفقیت پروژۀ انتقال جنگ افغانستان، میان بازیگران و سهـم‌داران بالا گرفته است و اما در این میدان، حلقاتى تلاش دارند تا از فرصت استفاده نموده، در محور استراتژى پاکستان و زیر عنوان پروژۀ انتقال جنگ، یک رقم بسیار بالا و قابل ملاحظۀ نفوس مردمان سرحدى پاکستان را به نام افغان، طالب یا داعش در شمال کشور جابه‌جا سازند.
امروز روى سخن ما با مسؤولین محترم این است که با شناخت اهـداف دیرینه و استراتژیک پاکستان و با عبرت‌گیرى از آن‌چه در خاورمیانه دارد اتفاق می‌افتد، پیشبرد پروژه‌هـاى بزرگ آن‌چنانى از توان‌مندى، حوصله، مدیریت و دید حکومت موجود در وضعیت جارى به اندازۀ ستاره‌گان آسمان به دور می‌باشد و در چنین اوضاع نابسامان و به‌هـم ریختۀ داخل کشور ممکن نیست کشور به منافع استراتژیکى خود دست یابد و تا دیر نشده، اندیشه کنید. از نظر من بهـتر است ابتدا متناسب به وزن و جایگاه و توان‌مندى خود به امور مملکت بپردازید.