قصر سفید بارها اعلام نموده است که روسیه ضمن حمایت از حکومت بشارالاسد، تلاش‌های ایالات متحدۀ امریکا را برای حل‌وفصل بحران سوریه برهم می‌زند. مسکو مانند گذشته از امکان جلب مخالفین میانه‌رو حکومت سوریه در روند بحث پیرامون تغییرات سیاسی جلوگیری می‌کند که به قول واشنگتن، دمشق نیازمند این چنین تغییرات می‌باشد.
بنا بر اظهارات جوش اِرنیست مسوول مطبوعاتی قصر سفید، اخیراً رهبری امریکا پس از اشاره به این‌که روسیه آمادۀ شمولیت در ائتلاف مبارزه با شبکۀ تروریستی داعش نیست، آمادگی خود را برای دعوت از روسیه در این ائتلاف اعلام نموده است. مقامات روسیه بر چیزی دیگری یعنی بر حمایت از رژیم بشارلااسد تمرکز کرده اند که این مطلب برای آنها فرصت نمیدهد تا ائتلاف شخصی خود را ایجاد نمایند، اگر هم از لحاظ بزرگی به ائتلاف که ایالات متحدۀ امریکا ایجاد کرده است، نزدیکی داشته باشد.
مسلم است که دلیل اختلافات بین مسکو و واشنگتن در جریان حل و فصل جنگ سوریه نه تنها از روش‌های مختلف برای حل بحران سوریه، بلکه بیشتر از آن نیز آب می‌خورد که روسیه و ایالات متحدۀ امریکا کدام اهداف واقعی را در شرق میانه دنبال می‌نمایند. ویکتور نادینی رایِفسکی (Viktor Nadeni-Raevsky) کارمند ارشد علمی انستیتوت تحقیقات سیاسی و اجتماعی در منطقۀ بحیرۀ سیاه و بحیرۀ کسپین، به مجلۀ «Rossisky Mirotvorets» کمک کرد تا به تفاوت ها در «برنامه های ائتلافی» هر دو کشور پی ببرد.
تفاوت های اساسی ائتلافی که روسیه ایجاد آن را برای جامعۀ جهانی پیشنهاد میکند، از ائتلاف به رهبری ایالات متحدۀ امریکا در چی است؟
تفاوت اصلی در ائتلافات در هدف از ایجاد آنها نهفته است. ایالات متحده امریکا ائتلاف خود را تحت شعار مبارزه در برابر «داعش» ایجاد کرده است. اما عمل آن در محدودۀ شعار باقی مانده است. رهبری روسیه نیز چنین هدف را اعلام کرده است، اما اضافه میکند که در صدد متوقف ساختن گسترش تروریزم میباشد. تدابیر واقعی که جهت دستیابی به نتایج مثبت اتخاذ خواهند شد، از دیگر تفاوت ها در ائتلافات میباشد. اینجاست که شرکای امریکایی ما در یک سردرگمی قرار دارند.
واشنگتن و متحدین آن که امریکایی ها آنها را تحت شعار های خود گرد هم آورده است، علناً عدم تمایل خود را برای نابودسازی داعش نشان داده اند. علت اصلی بیکارگی امریکا در آنست که داعش توسط خود آنها ساخته شده است. آنها خود به ایجاد، آموزش و آماد سازی جنگجویان مخالفین مسلح در شرق میانه پرداخته اند. در نتیجه، همانا این گروپ هاست که به متحدین «داعش» تبدیل گردیدند و یا مستقیماً به صفوف این شبکۀ تروریستی پیوسته اند. اما آنها مثل سابق از «مشتریان» واشنگتن باقی میمانند، اگر چه از کنترول واشنگتن خارج گردیده اند.
نیروهای مخالف، به هم پیمانان مستقیم برای متحدین امریکا در منطقه، بخصوص برای عربستان سعودی و قطر تبدیل گردیده اند. عربستان سعودی و قطر منابع هنگفت پولی را در آموزش گروپ های تروریستی در سوریه و عراق، تأمین آنها با تسلیحات و پیشبرد عملیات های جنگی آنها سرمایه گذاری کرده اند.
علاوه براین، این گروپ ها از لحاظ مفکوره با آنها نزدیکی دارند. دموکراسی در عربستان سعودی یعنی مشکل قرن آینده. فعلا هیچ امیدواری نیست که ریاض راه دموکراسی را طی نماید و تلاش ها برای تفهیم سعودی ها همیشه با شکست و جواب رد مواجه میگردد مانند: « در امور ما مداخله نکنید. ما میدانیم دست کی و سر کی را قطع کنیم». سعودی ها گذشت نکرده و از مقررات ارگان های حمایت از حقوق سرکشی مینمایند. بنابراین، همۀ آنها در واقع متحدین مفکوره یی میباشند، مانند هم عربستان سعودی، هم قطر و همچنان «دولت اسلامی» پایبند یک ایدئولوژی بربنیاد تعبیر صلفی از اسلام میباشند.
روسیه داعش را منحیث دشمن و تهدید در برابر مسلمانان و اسلام ما میشناسد، زیرا «دولت اسلامی» از مذهب به عنوان پوششی برای حل مسایل سیاسی و اقتصادی خود بهره برداری مینماید. تروریست ها با تزریق درک خود از مفهوم جهاد در اذهان پیروان خود، آنها را برای انجام حملات تروریستی آماده میسازند. مفهوم جهاد از نظر آنها بکلی در مغایرت با کتاب مقدس مسلمانان یعنی قرآن قرار دارد. هدف روسیه، جلوگیری از شیوع این مرض ساری در بین مسلمانان هموطن ما میباشد که تعداد شان به بیشتر از ۲۰ میلیون نفر میرسد.
پس چرا واشنگتن اقدامات فعال در مبارزه با تروریزم را اتخاذ نمیکند؟
برعکس، گروپ های تروریستی توسط ایالات متحده امریکا ایجاد گردیده اند. امریکا تلاش کرد تا شرق میانه را به وضعیت هرج و مرج قابل اداره بیاندازند تا تمام منظقه را در کنترول خود داشته باشد. امریکایی ها فکر میکنند که توافق کردن با گروپ های کوچک و سران منزوی آنها ساده تر است نسبت با یک دولت قوی که در دفاع از منافع ملی خود قرار دارد.