عبید جلال، سکرتر جنرال انجمن ورزشکاران وزارت امور داخله و همچنان قهرمان ارتش می‌باشد. عبید جلال منحیث ترینر (آموزگار) مصروف تمرین ویژه برای قطعات خاص پولیس نیز می‌باشد که برای دانستن کارکردها و دست‌آوردهایش با او گفت‌وگو کرده‌ایم که اینک می‌خوانید:

چه وقت و چه انگیزۀ سبب شد تا به ورزشِ کانفو رو بیاورید؟
مدت ۲۲ سال می‌شود که رشتۀ ورزش کانفو را به پیش می‌برم و توانسته‌ام مقام خوبی را برای افغانستان کسب کنم. از طفولیت علاقه‌مندی خاص به ورزش کانفو داشتم، چون معقولۀ معروفی است که می‌گویند خواستن، توانستن است. زمانی‌که طفل بودم فلم‌های بروسلی را تماشا می‌کردم و این فیلم‌ها آهسته آهسته علاقه‌مندی‌ام را به این ورزش افزود.
چه کسی شما را به ورزش تشوسق کرد؟
پدر و مادرم ونیز برادر بزرگم آقای اجمل جلال در عرصۀ ورزش مرا تشویق و همواره انگیزه دهنده‌گانم بوده‌اند.
تا به حال چه دست‌آوردهای داشته‌اید؟
شش مدال را از رقابت‌های بیرون مرزی کسب کرده‌ام که از آن‌جمله می‌توان از کشورهای اردن، هندوستان، ایران، ترکیه، آذربایجان و کوریای جنوبی یاد کنم. در مسابقات کشور اردن به دعای و تشویق مردم و زحماتی که کشیدم،در میان بیش از ۴۷ کشور اشتراک کننده، مقام نخست را به دست‌آوردم.
چند سال است که مصروف آموزش در این رشته هستید؟
بیش از ۱۴ سال می‌شود که مصروف ترینری (آموزش) می‌باشم همراه با اعضای تیم ملیبسیار تلاش می‌کنمتا بتوانیم دست‌آوردهای خوبی را نصیب میهن عزیزمان کنیم. به زودی مسابقاتی در کشور هندوستان پیش‌رو داریم و برای این مسابقه یک برنامۀ خوبی را نیز تدارک دیده‌ایم.
یک مربی (آموزگار) چه ویژه‌گی‌هایی باید داشته باشد؟
یک مربی باید دارای شخصیت عالی، ادب و توانایی شناخت شاگردان باشد و بتواند با آن‌ها مانند اعضای فامیل برخورد کند.
یک ورزشکار قهرمان باید چگونه باشد؟
اخلاق نیکو و برخورد سالم در جامعه می‌تواند سجایای خوب یک قهرمان باشد.
کانفو چه نوع یک ورزش است؟
کانفو از کلمات کو به معنی دانایی، فو به معنی طریقه و تو به معنی تن روان، مشتق شده است.این ورزش از کشور ایران به‌وسیلۀ استاد رحیم یوسفی (رییس فدراسیون کانفو و بنیان‌گذار کانفو در افغانستان) به افغانستان آورده شد، این ورزش ۲۸ سال می‌شود که در کمیته ملی المپیک کشور رسمیت پیدا کرده است. این فدراسیون از عضویت جهانی نیز برخوردار است.
برای جوانان چه پیامی دارید؟
ورزش نقش مهمی را در زنده‌گی بشر بازی می‌کند، باید جوانان ورزش کنند تا از مواد مخدر به‌دور بوده و نیز از صحت خوب و تن سالم برخوردار باشند، چون فرق میان دوشخصی که یکی ورزش می‌کند و دیگری نمی‌کند، مثل دو گُلی است که یکی اگر برش آب برسد همیشه از شادابی و طراوت خاص بهره‌مند بوده و دومی در صورتی که برایش آب نرسد، پژمرده بوده پس ورزش هم مثل آب دادن به گُل به بدن انسان مفید می‌باشد.
پیام‌تان به کسانی که از ورزش استفادۀ سوء می‌کند و ورزش را وسیلۀ کوبیدن مشت به دهن یک هم وطن و یا یک شهروند تلقی می‌کنند، چیست؟
ورزش پیام‌آور صلح است، ورزش توانسته است تا افغانستان را به جهانیان به معرفی بگیرد. آنانی که ورزش را آموزش جنگ می‌دانند، کسانی هستند که در خود توانایی رزمیدن در میدان را نمی‌داشته باشند چون تصورشان از ورزش این است که باید جنگ کرد و مردم را از خود ناراض ساخت هدف از ورزش در نخست صحت مندی برای فرد و از طریق فرد به جامعه است.