یکی از برجسته‌گی‌های جهان امروز، رسانه‌ها و تکنالوژی‌ست. در این عصر و زمان، شواهد، اسناد و مدارک به‌آسانی می‌توانند ملکیت را تثبیت کنند. با وجود این‌همه سهولت‌ و امکانات، در این عصر، تردستانی هم سراغ می‌گردد که دست به جعل زده و با هویتِ کاذب زنده‌گی می‌کنند؛ آثار دیگران را مالِ خود حساب کرده و با پُررویی تمام، اثرِ دیگران را به نامِ خود نشر می‌کنند.
به‌تازه‌گی، در یکی از سایت‌های انترنتی متوجه فلمی شدم که اکثریتِ تصاویرِ آن را من و یا همکارانم، برای ساختن فلمی مستند تهیه کرده بودیم. حدود هفتاد درصدِ این مستندِ نشر شده که در مورد رادیو تلویزیون معارف تهیه شده است، از مواد آرشیفِ ما استفاده گردیده، بدون این‌که نام و یادی از ما در آن صورت گرفته باشد. موارد مهم این مستند جعلی: قهرمان این داستان جعلی، انجینیر برق صفی‌الله حیر است. این آقا در ماه جدی سال ۱۳۸۵ بدون سلسله رقابت آزاد، به ریاست رادیو تلویزیون معارف مقرر شده، درحالی‌که این مستند ساخته شده حکایت از سال‌های ۱۳۸۱- ۱۳۸۴ دارد.
قرارداد بازسازی رادیو تلویزیونِ معارف که شامل بازسازی تعمیر و نصب وسایل تولیدی و نشراتی رادیویی و تلویزیونی بود، به اثر ابتکار و پیشنهاد من (رحمت‌الله بیگانه) در زمان محترم محمدیونس قانونی وزیر وقت معارف، صورت گرفت و در آن زمان، من رییس رادیو تلویزیون معارف (تعلیمی و تربیتی) بودم. موسسۀ یونسکو بعد از قرارداد اول که در سال ۱۳۸۱ توسط محمد یونس قانونی صورت گرفت، متعهد گردید که این رادیو و تلویزیونِ تعلیمی را در عرصۀ تخنیکی و ارتقای ظرفیت تا زمانی که وزارت معارف با آن موافقه داشته باشد، حمایت و پشتیبانی کند.
حرفِ دیگر این‌که رادیو تلویزیون معارف، قبل از سال ۱۳۸۱ مربوط تشکیلات وزارت فرهنگ بوده و این ریاست مهم، با چند برنامۀ محدود در جمع نشرات رادیو تلویزیون دولتی، فعالیت داشته است. در زمانِ عقد قرارداد ۲٫۵ میلیون دالری بین وزارت معارف و موسسۀ یونسکو با حضورداشتِ وزیر محترم معارف، وزیر خارجۀ ایتالیا و رییس موسسۀ یونسکو، انجینیر صفی‌الله حیر به صفت مأمور و برقی رادیو تلویزیون تعلیمی کار می‌کرد. او هیچ‌گونه موثریت و نقشی در ریاست تلویزیون تعلیمی معارف نداشت.
به هر صورت، حالا من بعضی از تصاویر و فعالیت‎های آن زمانِ خود را شریک می‌سازم و شما خود قضاوت کنید که انجینیر با پُررویی، تمام دستاوردهای گذشته را نزد مقاماتِ وزارت معارف و موسسۀ محترم یونسکو به خود منسوب ساخته است.

امیدوارم مقامات مسوولِ وزارت محترم معارف، اطلاعات و فرهنگ و ادارۀ محترم سارنوالی، این موضوع را که مسأله‌یی حقوقی‌ست، تعقیب کنند.