بخش دوم/
 چه‌گونه می‌توان این حس را مهار کرد؟
حسادت پدیده‌یی است که وجود دارد و نمی‌توان مانع آن شد؛ اما لازم است که از وجود این حس درون خودمان آگاهی داشته باشیم. همین آگاهی، بزرگترین کمک خواهد بود. باید متوجه شویم که: ۱ـ این حس در من وجود دارد؛ ۲ـ همۀ افراد این حس را ندارند؛ ۳ـ به این پرسش برسیم که حالا می‌توانم چه کارش کنم؟ دانستن این‌که حسادت وجود دارد و حسی طبیعی است، به ما آرامش می‌بخشد. وقتی به این آگاهی رسیدم، حالا نوبت این است که بپرسم با آن چه بکنم تا به خودم یا دیگری خسارت نزند.
= حالا واقعاً با حسادت‌مان چه بکنیم؟
باید بپذیریم که ما و نقاط قوت و ضعف‌مان در کنار هم، «ما» را تشکیل داده است. باید خودمان را همراه این نقاط قوت و ضعف بپذیریم. وقتی خودمان را پذیرفتیم، برای‌مان راحت‌تر است که انتظار فوق‌العاده‌یی از خودمان نداشته باشیم یا نخواهیم جای فرد دیگری باشیم. البته همۀ این‌ها بسته‌گی به علت حسادت هم دارد، مثلاً اگر من به فردی که شاگرد اول کنکور شد، حسادت می‌کنم، باید واقع‌بین باشم و بپذیرم که من در طول سال، شاید خیلی هم زحمت نکشیدم و به همه میهمانی‌ها هم رفته ام. پس نباید از خودم انتظار داشته باشم که شاگرد اول شوم. البته شاید احساس حسرت (غبطه) در من ایجاد شود، اما نباید حسودی کنم که چرا من در جایگاه او ننشسته ام. باید آگاهی پیدا کنم که اگر من هم بخواهم به موفقیت او دست پیدا کنم، باید زحمت بیشتری بکشم. حسادت گاهی باعث ایجاد انگیزه و رقابت خواهد شد، اما گاهی هم ممکن است من را به این نتیجه برساند که از پس چنین کاری برنمی‌آیم، پس بهتر است زحمت و وقت خودم را جای دیگری هزینه کنم. برای این منظور باید خوب فکر کنیم و ببینیم چه کاری را می‌توانیم خوبتر انجام دهیم. این آگاهی برای تعامل با حس حسادت موثر است.
= آیا حسادت می‌تواند منجر به افسرده‌گی در فرد شود؟
بلی! مثلاً کودکی که در خانه مدام مورد مقایسه با کودک دیگر قرار می‌گیرد اما توانایی‌های آن کودک دیگر را ندارد، ممکن است احساس اضطراب پیدا کند. او دلش می‌خواهد رضایت والدین خود را به دست آورد، اما چون قادر نیست، ممکن است افسرده شود که چرا مثلاً مانند دوستش نمرۀ خوبی به‌دست نیاورده. این حس در بزرگ‌سالی هم به شکل دیگری وجود دارد. مثلاً ممکن است کارمندی در ارتباط با همکارش احساس حسادت کند و منجر به اضطراب و افسرده‌گی وی شود.