احمد مسعود: طالبان به هیچ تعهد خود به غیرقرارداد خود با آمریکا عمل نکردهاند.
گزارشگر:یک شنبه 16 حوت 1394 - ۱۵ حوت ۱۳۹۴
بخش نخست/
وقتی واژۀ «برنامهریزی» را میشنویم، شاید این تصور برایمان تداعی شود که باید کار و تکنیکِ خاصی را انجام دهیم و انجامِ آن قطعاً مشکل خواهد بود. در صورتی که تمام امور کوچکی که در طول روز انجام میدهیم، نوعی برنامهریزی هستند.
درحقیقت برنامهریزی، فرایندی برای رسیدن به اهداف است که با توجه به فعالیتها میتواند بلندمدت، میانمدت یا کوتاهمدت باشد. برای مدیرانی که در جستوجوی حمایتهای بیرونی هستند، برنامهریزی، مهمترین و کلیدیترین سند برای رشدشان است. برنامهریزی نقش مهمی در کمک به جلوگیری از اشتباهات یا تشخیص فرصتهای پنهان، بازی میکند و تا حدودی در پیشبینی و ساختنِ آینده کمککننده است و پلی است بین آنجایی که هستیم و آنجایی که میخواهیم برویم.
واقعبینانه بنگرید
بسیاری از افرادی که در مقاطع مختلف زندهگی با شکست یا اشتباهاتی مواجه میشوند، عوامل خارجی را در شکلگیریِ آن موثر میدانند. اما واقعیت چیز دیگری است. تا چه زمانی میتوان عوامل خارجی چون جامعه، والدین، اطرافیان، دوستان و… را در شکستها یا ناکامیهایمان مقصر بدانیم. اگر کمی منطقی فکر کنیم و مروری بر کارهایمان داشته باشیم، قطعاً متوجه خواهیم شد که در کجای مسیر خودمان مقصر بودهایم، چه زمانی جسارت به خرج ندادهایم یا آنطور که باید و شاید برای انجام کاری اراده نکردهایم که در نهایت باعث از دست دادنِ مجالها شده است.
برای رسیدن به این هدف، باید حساب خودمان را با خود مشخص کنیم و ببینیم آیا تا به حال توانستهایم انسان موفقی باشیم؟ بعد از آن، اصلاح مسیر انجام دهیم؛ یعنی اگر دچار ضعف هستیم، آن را بپذیریم و در صدد اصلاح آن بربیاییم و از انسانهایی که الگوی مناسبی برای جامعه و اطرافیان هستند و یا از یک مشاور متخصص برای ادامۀ راه بهره بگیریم.
اگر به مدت ۳۰ یا ۴۰ سال است که با پیروی از برنامۀ قبلی به اینجا رسیدهایم، قطعاً صد سال آینده نیز در همین نقطه خواهیم بود. پس اگر هدفتان والاتر از این است، باید راه دیگری را پیش بگیرید و برنامهریزی خاصی برای زندهگیتان داشته باشید و از ابزارهای دیگری برای رسیدن به هدفتان کمک بگیرید. امروزه مهارتهای زندگی، یکی از فنون، تکنیکها و مبانی است که هر انسانی باید آن را یاد بگیرد تا بداند چهگونه زندهگی کند.
با مهارتها به برنامهریزی موفق دست یابید
اکثراً برای اینکه چهگونه کار کنیم و انسان، مدیر، مهندس، معلم یا پزشک موفقی باشیم، پرورش یافتهایم، درحالی که کسی به ما یاد نداده است چهگونه همسر، پدر یا فرزند موفقی برای والدین یا حتا همسایه یا شهروند خوبی باشیم. این کار مستلزم این است که مهارتهای زندهگی اجتماعی خانوادهگی را یاد بگیریم.
منـبع: مجلۀ زندهگی ایدهآل
Comments are closed.