وزارت داخله اعلام کرده که وظایفِ مسوولینِ حوزۀ اولِ امنیتیِ شهر کابل را در ارتباط با حملۀ انتحاری روز سه‌شنبۀ گذشته، به حالتِ تعلیق درآورده و به پولیس هدایت داده که از این مسوولین تحقیق کند که چگونه حادثۀ روز سه‌شنبۀ هفتۀ گذشته رخ داده است. این در حالی‌ست که خبرهایی از دست داشتنِ برخی از افراد در رویداد هفتۀ گذشتۀ کابل به رسانه‌ها و صفحه‌های اجتماعی درز کرده است. واکنش ریاست‌جمهوری هم در برابرِ طالبان بعد از حملۀ روز سه‌شنبه بسیار جدی بود. رییس‌جمهور غنی گفت: «ما تا حال ارادۀ کشتنِ شما را نداشتیم، شما ما را مجبور ساختید… می‌دانید به کی کار می‌کنید؟ به دشمنان افغانستان. می‌دانید که آلت دست کی ‌هستید؟… یک بار سر به گریبان کنید و فکر کنید!»
اما باید دیده شود که این‌ واکنش‌ها در مقامِ عمل به کجاها منتهی می‌شود؛ آیا به برکناری و تحقیقِ کوتاهی از مسوولان حوزۀ اولِ امنیتی بسنده خواهد شد و یا این‌که این‌بار رییس‌جمهوری تصمیم برخوردِ قاطعِ نظامی با طالبان را دارد؟
هرچند این‌ نوع موضع‌گیری برای نخستین‌بار از آقای غنی تبارز یافته است، اما در عمل دیده می‌شود که برخی از مقام‌های ارشدِ دولتی از طالبان حمایت می‌کنند و بدتر از همه این‌که حالا گفته می‌شود که در حملۀ هفتۀ گذشته، شماری از افرادِ مشخص نیز دست داشته‌اند.
به هر صورت، موضع‎گیری اخیرِ ریاست‌جمهوری قابل ستایش است، ولی مردم در صورتی آن را درست و به‌جا می‌دانند که این واکنش‌ها در میدانِ عمل به ظهور برسند؛ یعنی این‌که آیا رییس جمهوری بر دست‌های کسانی که در پشتِ رویداد فاجعه‎‌بارِ روز سه‌شنبه قرار دارند، زولانه می‌زند و سیاست‌های قاطع و جدیدی را در برابرِ طالبان و حامیانِ آن‌ها روی دست می‌گیرد و یا این‌که پس از چندی، طالبان و حامیان‌شان به‌سانِ گلاب منگل، به مقام‌های ارشدِ دولتی نصب و عزیز دلِ رییس جمهور می‌شوند؟
ما بارها گفتیم که موفقیتِ طالبان در چنین حملاتی، بدونِ ‌حمایت حلقات و نیروهایی در کابل و داخلِ نهادهای سیاسی و امنیتیِ کشور ممکن نیست و بارها گفتیم که افرادی سرشناس و مهم در پشتِ حمله‌های طالبان بر مواضع و مراکزِ مهمِ کشور قرار دارند. ولی هر بار هر فرد مسوولی که به همکاری با تروریستان متهم شده، نه تنهـا معزول و محکوم نگشته، بلکه به مناصب و مدارجِ عالی‌تر رسیده است.
اما رویداد سه‌شنبۀ گذشته و آن‌چه پس از آن پیرامونِ این فاجعه در رسانه‎‌‌ها و صفحاتِ اجتماعی منتشر شد، نشان داد که افراد و حلقه‌های مشخصی در پشتِ این حمله قرار داشته‌اند و حالا باید تحقیقات و بازپرسی‌های قاطع، همه چیز را مشخص کند. اما بدبختانه مردم افغانستان تا کنون شاهد هیچ تحقیق و نتیجه‌گیری‌ِ جدی‌یی نبوده‌اند و همۀ تحقیقات دربارۀ موضوعاتِ مهم، در نیمۀ راه محو و مغشوش گشـته‌اند. شاید این‌بار نیز هیأتِ حقیقت‌یاب بخواهد حرف‌هایی مهندسی‌شده و ناخالص را که با اصلِ حقیقت فرسنگ‌ها فاصله دارد، به مردم تحویل دهد و بعد سر و تهِ قضیه را بهم بدوزد؛ اما نظر به واکنش‌های رییس‌جمهوری این‌بار انتظار می‌رود که آقای غنی جدیت و وطن‌دوستی‌اش را در عمل نشان بدهد، هر حرف و داستانی را نپذیرد و این رویدادِ فاجعه‌بار و بزرگ را به گونۀ راستین بررسی کند و بر اساس آن، برنامه‌ها و سیاست‌های نوی را در قبالِ طالبان و ستونِ پنجمِ آن‌ها روی دست بگیرد. انتظار و پیشنهاد دیگرِ ما به رییس‌جمهور این است که مسوولان نهاد امنیتیِ حفاظت از رجال برجسته را نیز به‌دلیلِ بی‌کفایتی و عدم درایت کاری و مسلکی، از کار برکنار کند و به جای آنان، افراد صادق و خدمت‌گزار به وطن را به معرفی بگیرد.