بخش نخست/

نوجوانان در سنین بلوغ، زیر فشارهای عاطفی و هیجانی زیادی قرار دارند. در این دوره، نوجوانان به طور طبیعی گرایش به مظاهر نو داشته و در مورد ظاهر، مودل مو و انتخاب پوشش با پدر و مادر خود اختلاف دارند. این نوع گرایش‌های طبیعی، از عوارض دوران بلوغ است که اگر والدین برخورد درستی با آن داشته باشند، با گذشت زمان تعدیل می‌شود. متاسفانه به دلیل فشارها و محدودیت‌هایی که والدین بر فرزندان خود اعمال می‌کنند «تب دوره نوجوانی» در آن‌ها نهادینه شده و والدین و فرزندان وارد یک دوره طولانی لجاجت می‌شوند. خانواده‌ها اطلاع چندانی از شرایط دوران بلوغ ندارند و با ظهور علایم دوران بلوغ در فرزندان خود، دچار ترس شده و به محدودسازی فرزندان خود می‌پردازند. این شرایط باعث می‌شود که تعارض بین والدین و فرزندان زیاد شده و نوجوان از لحاظ عاطفی زیر فشار شدیدی قرار گیرد. نوجوان در این صورت، برای ارضای نیازهای روانی خود، به اجتماع کشیده می‌شود و با اولین ابراز محبت، احساس «عاشق شدن» در او شکل می‌گیرد و فکر می‌کند کسی پیدا شده که او را می‌فهمد و تایید می‌کند. در این مقاله قصد داریم عوارض این هیجانات دوران بلوغ را مورد بررسی قرار دهیم.

پشیمانی از قول و قرار ازدواج
از عوارض عشق‌های دوران بلوغ، رد و بدل شدن قول و قرار ازدواج بین دختر و پسر است.
برخی از نوجوانان زیر تاثیر هیجان‌های روحی دوران بلوغ، نسبت به هم متعهد شده و قول ازدواج می‌دهند؛ ولی در بیشترین موارد پس از چندسال و با تعدیل هیجانات روحی، به این نتیجه می‌رسند که تصمیم غلطی گرفته اند اما به دلیل قولی که به هم داده اند، قادر به جدایی نبوده و مجبور به ازدواج می‌شوند. این احساس تعهد در دختران بیشتر دیده می‌شود. در این حالت، آن‌ها فکر می‌کنند که در صورت پایان رابطه، اگر طرف مقابل دچار مشکلی شود، مسوولیتش با آن‌هاست و دچار عذاب وجدان می‌شوند.
روان‌شناسان معتقد اند که «بی‌تجربه‌گی و ساده‌گی نوجوانان در روابط اجتماعی، مشکلاتی در زنده‌گی آینده آن‌ها ایجاد می‌کند». مدارک دوستی‌های دوران نوجوانی، عکس، نوشته و هدایایی که بین دختر و پسر رد و بدل می‌شود، به عنوان تهدیدی برای زنده‌گی آینده آن‌ها مطرح است. برخی از نوجوانان با دوست خود عکس می‌گیرند و عکس‌های خانواده‌گی رد و بدل می‌کنند. این عکس‌ها مورد سوءاستفاده قرار گرفته و پس از جدایی، وسیله باج‌خواهی یکی از طرفین (بیشترینه پسران) می‌شود. بسیاری از پسران و دخترانی که تجربه این دوستی‌ها را دارند، پس از ازدواج خود همواره دغدغه و نگرانیِ فاش شدن روابط گذشته خود را دارند. در این دوره، نوجوان برای حفظ این ارتباط تلاش می‌کند و حاضر است هر هزینه‌یی برای ادامه رابطه بپردازد. آن‌ها مصر به ادامه ارتباط و حتا ازدواج هستند. در این حالت، قطع رابطه به افسرده‌گی شدید منجر شده و نوجوان بی‌حوصله می‌شود، میل به زندگی ندارد و در مواردی نیز دست به خودکشی می زند.
بدبینی نسبت به همسر آینده و احساس خیانت، از دیگر عوارض دوستی‌های دوران نوجوانی است. افرادی که در دوران نوجوانی روابطی با جنس مخالف داشته اند، پس از ازدواج به همسر خود شک دارند. حتا اگر دختر و پسر پس از دوستی با هم ازدواج کنند، نسبت به هم اطمینان لازم را ندارند و همواره ظن به خیانت دارند. آن‌ها فکر می کنند کسی که حاضر به دوستی با آن‌ها شده، ممکن است با دیگران نیز رابطه برقرار کند.