حکیم مجاهد، یکی از اعضای ارشدِ شورای عالی صلح که اظهاراتش توهین به قهرمان ملی کشور، تقدیسِ طالبان و افترا در حقِ شهید صلحِ کشور تعبیر شده بود، با واکنش‌های سختی مواجه شد و در نهایت، این واکنش‌ها به برکناریِ او از جانبِ ریاست‌جمهوری منجر شد. برکناری این مقامِ شورای عالی صلح که در گذشته برای ملاعمر مجلسِ فاتحه‌خوانی ترتیب داده بود و اکنون هم سخنانش حمایت از طالبان معنا شده، در کنار این‌که واکنشِ بسیاری از مقامات دولتی، سیاسیون کشور، نهادها و رسانه‌ها را برانگیخته، رهبران دولتِ وحدتِ ملی را نیز به انزجار واداشته؛ چنان‌که برکناریِ او، نمودِ آشکارِ این بیزاری است.
اظهاراتی که از آقای مجاهد در رسانه‌ها بازتاب یافت، در واقع توانست زنگِ خطری را برای تمامِ نظام به صدا درآورد؛ به‌خصوص هنگامی‌که طالبان هفتاد نفر را طی عملیات‌هایی در کابل و قندهار به شهادت رسانده بودند. اما حالا برکناریِ او از طرفِ ارگ ریاست‌جمهوری و دولت وحدت ملی، مورد حمایتِ بسیاری از جریان‌ها و سیاست‌مداران قرار گرفته است. در واقع ارگ با این اقدام توانسته یک قدم در مسیر شنیدنِ صدای مردم و اعتراض‌های جمعی بردارد؛ اما پرسش اساسی این‌جاست که چرا همواره چنین حرکت‌هایی از جانب برخی حلقاتِ وابسته به حکومت صورت می‌گیرد؟ چنان‌که چندی پیش، قیوم کوچی کاکای رییس‌جمهوری نیز در چندین صحبت، از طالبان حمایت کرد و آنان را برتر و مهم‌تر از نیروهای امنیتی دانست، در حالی که او سفیر فوق‌العادۀ کشور در روسیه هم می‌باشد!
روزنامۀ ماندگار دو روز پیش در پیوند به اظهاراتِ آن عضو پیشینِ شورای عالی صلح، نوشت که “این اظهارت ریشه در راهبردی دارد که احتمالاً مورد حمایتِ ارگ نیز می‌باشد. اما در صورتی که چنین نیست و رییس‌جمهور با اظهاراتِ کاکایش و نیز با اظهاراتِ معاون شورای عالی صلح موافق و هم‌صدا نیست، باید بلافاصلۀ هر دو مقام را از سمت‌های‌شان برکنار کند. زیرا اظهاراتِ این دو مقام، در واقع دشمنی با نیروهای امنیتیِ ما و مردم افغانستان است که همه‌روزه خون می‌دهند و جان می‌بازند تا کشور را از شرِ پاکستان محفوظ نگه بدارند.‌ همچنین هر توهینی که از طرفِ این چهره‌ها نسبت به قهرمان ملیِ کشور که سدِ محکمی در برابر هجومِ پاکستان شد و نیز سربازانِ شجاع و قهرمان‌مان که اکنون در برابر طالبان می‌جنگند، صورت می‌گیرد؛ فقط به اشارۀ پاکستان و دشمنانِ این وطن قابل تعبیر و محاسبه است. مردم افغانستان همواره انتظار دارند که آقای غنی، به عنوان رییس‌جمهور کشور، قاطعانه در این باره واکنش نشان دهد”. اما اکنون هرچند بحث‌ها و مسایلِ زیادی در سطح جامعه وجود دارد که می‌طلبد ریاست‌جمهوری دربارۀ آن‌ها اعلامِ موضع کرده و پاکی و بی‌گناهیِ خود را به اثبات برساند؛ جای بسیار خرسندی‌ست که حداقل ریاست‌جمهوری در مورد اظهاراتِ آقای مجاهد واکنش نشان داده و سرانجام او را از سمتش برکنار کرده است. باید این واکنش، مقدمه‌یی برای اعتمادسازی میانِ حکومت و مردم باشد.
مسلماً برکناریِ آقای مجاهد از سمتش می‌تواند درسِ عبرتی باشد بری آن عده از اشخاصی که همیشه سعی می‌کنند بر حقایق پا بگذارند و خون‌های ریخته‌شده را نادیده بگیرند و در راستای علایقِ قومی و منافعِ استخباراتی عمل کنند. اعلامیۀ ارگ و برکناری آقای مجاهد، اگرچه گامی مثبت در برابر اظهارات منفیِ عضو شورای عالی صلح تلقی می‌شود؛ اما برای رسیدن به وضعیت مطلوب، سزاوار است که قیوم کوچی کاکای رییس‌جمهور غنی نیز به‌دلیلِ اظهاراتِ نادرستش مورد پیگردِ قانونی قرار گیرد تا دیگر هیچ شخصی در درونِ نظام جرأت نکند به ارزش‌های جهادی و ملیِ مردم افغانستان اهانت کند و گروه‌های تبه‌کار و جنایت‌پیشه را فرشته بخواند. انتظار این است که همۀ کسانی‌که بنا بر بعضی مصالح و ملاحظات در این نظام روزی می‌خورند، با گذشتۀ خویش وداع بگویند و برای امروز و آیندۀ کشور کار کنند، تا هم وحدت ملی و هم ثبات سیاسی به معنای واقعیِ کلمه شکل بگیرد.