فاجعۀ هرات نه اول ماجراست و نه هم آخر ماجرا خواهد بود؛ به اشکال مختلف و در زمان‌ها و مکان‌های متفاوت ادامه خواهد یافت و جان صدها جوان و پیر، زن و مرد این سرزمین را خواهد گرفت، مگر این‌که در کابل پایتخت کشور در نهادهای تصمیم‌گیر سیاسی و امنیتی تغییرات اساسی بیاید.
اما رهبری موجود هیچ‌گونه ارادۀ ملی ندارد. به جای آوردن تغییرات اساسی، فقط با تعویض تاکتیکی مهره‌ها و بازی با کارت طالب تلاش دارد در مقابل حریفان سیاسی بهم اندازی نماید و به چشم مردم خاک بپاشد. دلیل عمدۀ فاجعه‌ها و تراژیدی‌ها در همین سیاست کابل نهفته است. در غیر این صورت چرا طی مدت سه سال، توافقنامۀ سیاسی را عملی نساخت تا با تشکیل دولت ملی، قانونمند و مشروع، مردم از موضع قدرت و با همگرایی ملی مسوولیت جمعی می‌گرفتند و به دشمنان پاسخ می‌دادند.
ازین‌رو تغییرات یا از طریق فشار داخلی رونما خواهد شد که ایجاب همگرایی نیروهای سیاسی را م‌ینماید یا هم تفاهم بیرونی، تا افغانستان به یک تعادل برسد و فرصت تبهکاری از دسته‌جات نیابتی طالبان و ستون پنجمی‌های درون‌حکومتی گرفته شود.
به رروح هـمه شهـدا دعا می‌کنیم و با هراتیان دردمند، غمشریک م‌یباشیم.
از صفحۀ فیسبوک احمدولی مسعود