در ادامه اعتراض شماری از ساکنان ولایت غور به عدم دسترسی به برق و جاده، اعضای شورای ولایتی غور هم به معترضان پیوستند.
این معترضان از دو روز پیش در شهر فیروزکوه، مرکز ولایت غور همایش اعتراضی زیر عنوان «راه و روشنی» برگزار کردند و دست به تحصن زدند. اعضای شورای ولایتی غور از صبح روز شنبه به جمع آنها پیوستند.
فضل‌الحق احسان، رییس این شورا گفت که گوش دولت مرکزی «ناشنوا» است و درخواست‌های مکرر مردم، نمایندگان و مقام‌های محلی غور را درباره توسعه این ولایت توجهی نکرده است.
آقای احسان افزود در حالی که برخی از ولایت‌های همجوار غور جاده‌های اسفالت شده زیادی دارند، این ولایت ولی هیچ راهی به شهرهای بزرگی مانند کابل و هرات ندارد.
پیش از این دولت جاده کابل-هرات بررسی کرده تا آن را اسفالت کند و کارش هم به صورت محدودی در منطقه بهسود ولایت میدان آغاز شده، ولی تا زمان ساخت این شاهراه فاصله زیادی است، چرا که هزینه آن هنوز نامشخص است.
در گذشته نمایندگان ولایت‌های مرکز افغانستان بارها برای ساخت این جاده که به جاده «گردن دیوار» موسوم است، بارها خواستار توجه دولت و منابع حمایت مالی طرح‌های عمرانی افغانستان شده‌اند، ولی در واقع نتیجه محسوسی در پی نداشته است.
معترضان غور می‌گویند، مشکلات اهالی این ولایت تنها عدم دسترسی به جاده نیست، بلکه به نیروی برق هم دسترسی ندارند.
رییس شورای ولایتی غور گفت که چهار سال پیش طرحی ۱۵ میلیون دلاری برای ساخت سد کوچکی برای تولید نیروی در غور روی دست گرفته شد، ولی سه سال است که کارش متوقف شده است.
معترضان غوری می‌گویند اهالی غور «محروم‌ترین و فقیرترین» شهروندان کشور هستند. رئیس شورای ولایتی غور گفت: «ما جرم خود را نمی‌دانیم تا به پیشگاه دولت عرض کنیم که ای دولت بزرگ، جرم ما چیست؟»
عصمت‌الله راغب، فعال مدنی در غور گفت که این ولایت تنها ده کیلومتر جاده اسفالت شده در مرکز خود دارد و به خارج از ولایت راه مناسبی ندارد.
او افزود که این امر باعث شده که کالاهای تجاری از شهرهای بزرگ با هزینه بالا به این ولایت منتقل شود و هزینه زندگی در غور بالا رود.
مقامهای دولتی به اعتراض فعالان مدنی و سیاسی غور پاسخ مشخصی نداده اند، اما اجمل عبدالرخیم‌زی، سخنگوی وزارت مالیه که بودجه ملی را تنظیم می‌کند، گفت که این وزارت کوشیده که بودجه «متوازنی» تنظیم کند، ولی نگفت که برای راهسازی و برق‌رسانی در غور چه برنامه‌ای روی دست است.
پیشتر شماری از اهالی ولایت‌های بامیان و دایکندی، دیگر ولایت‌های مرکزی افغانستان نیز در اعتراض به عدم توجه دولت به توسعه این ولایت‌ها اعتراض کرده‌اند.
جنبشی موسوم به «جنبش روشنایی» در اعتراض به عدم دسترسی اهالی این مناطق به نیروی برق به وجود آمد که تا حالا همچنان معترض است و دولت را تحت فشار قرار می‌دهد که به این موضوع توجه کند.
نام همایش اعتراضی معترضان غور هم بی شباهت به نام این جنبش نیست. موضوع اعتراض آنها هم تا زیادی مشابه است.