برای نخستین بار یک شرکت محصولات کشاورزی در ولایت بلخ ایجاد شده است که همه‌ سهام‌داران آن زنان هستند.
محل کار این شرکت دکان کوچکی است، در کنج بازار رابعه بلخی ـ بازار ویژه زنان در شهر مزارشریف.
در حال حاضر سی زن، در این شرکت سهم دارد و آنان می‌گویند اگر نتیجه خوب بگیرند، کار و بار شان را گسترش خواهند داد.
قندی عمکی، مسوول این شرکت می‌گوید که آنان بیشتر محصولات شان را از کشاورزان چند ولایت شمال می‌خرند و آن را دوباره به بازار عرضه می‌کنند.
«شیوه‌ کار قسمی است (به گونه‌یی است) که ما مستقیماً با دهاقین و زمین‌داران در ارتباط هستیم و تولیدات آنان را پروسس (بسته بندی) می‌کنیم و به بازار عرضه‌ می‌کنیم. به طور مثال ما پسته و بادام را از ولایت سمنگان می‌گیریم، کشمش سیاه خود را از قیصار می‌خریم.»
خانم عمکی همچنین می‌گوید که زنان این شرکت از این که با کشاورزان مرد همکار باشند، مشکلی ندارند.
این شرکت، کارش را با تهیه و بسته بندی میو‌ه‌ خشک مثل بادام، پسته، کشمش و جلغوزه شروع کرده است و مسؤول آن امیدوار است که اگر کار و بار شان فعلا به ولایت بلخ محدود است، نتیجه بدهد، آنان امیدوار اند کارشان را گسترش دهند و نمایندگی‌هایی در ولایت‌های دیگر افغانستان نیز ایجاد کنند.
در افغانستان، بیشتر شرکت‌های تجاری، فروشگاه‌ها و کارخانه‌ها توسط مردان اداره می‌شوند. اما این شرکت که همه سهام داران آن زنان هستند، به باور مالکان آن، گامی است در راستای خودکفایی زنان این کشور.
از میان کارکنان این شرکت، محسنه، زنی است که رسیدن تا به خودکفایی اقتصادی خیلی برایش دشوار بوده است.
او می‌گوید: «شش دختر دارم، پسر ندارم. اول در یک کارخانه آش کار می‌کردم، از همان زمان کار را تعقیب کردم. روزهای سختی را دیدم اما بالاخره توانستم تجارت کنم. ما هشت نفر در خانه پسته را میده می‌کنیم(می‌شکنیم) و در حدود شانزده سیر مزار(۲۲۴ کیلوگرام) را در هشت روز. از همین پول زندگی ام را پیش می‌برم. برای یک زن که مردی برای حمایتش نداشته باشد این خیلی خوب است.»
تجارت خصوصی بهتر از تطبیق پروژه‌ها
با وجود تطبیق پروژه‌های بی شمار در زمینه تقویت و خودکفایی اقتصادی زنان، از سوی نهادهای دولتی و غیردولتی، رابعه مرادی، مدیر اقتصادِ ریاست امور زنان در بلخ می‌گوید که چالش اصلی این است که این برنامه‌ها، دوام‌دار نبوده اند و پس از ختم کارشان وضع به شکل اولی درآمده است.
اما در بخش تجارت های کوچک و متوسط خصوصی فعالیت‌های امیدوارکننده‌ای انجام شده است که گشایش نخستین شرکت سهامی محصولات کشاورزی بانوان بلخ یکی از آن‌ها است.
آگاهان این گونه حرکت‌ها را در کشوری که هنوز بیشتر زنان در چهاردیوار خانه‌ها به سر می برند و تکیه بر درآمد مردان خانواده دارند، امیدبخش اما ناکافی می‌دانند.
اقتصاد افغانستان وابستگی زیادی به کشاورزی دارد و میوه از صادرات عمده این کشور به شمار می‌رود.
نبود امکانات بسته بندی از مشکلات اصلی در برابر تجارتی شدن محصولات کشاورزی افغانستان گفته می‌شود. به همین دلیل بیشتر محصولات کشاورزی افغانستان نتوانسته راه خود را آنطوریکه لازم است در بازارهای منطقه‌ای و جهانی باز کند.
این مساله حتی موجب شده تا در بازارهای داخلی افغانستان نیز میوه‌های کشورهای دیگر وارد شده و میوه‌های افغانستان با قیمت بسیار پایین به فروش برسند.
کشاورزان در این زمینه خواهان توجه بیشتر به ویژه از سوی دولت هستند.