کشور اندونیزی در روزگار نچندان دور، مشابهت‌های بسیاری با افغانستان داشت؛ سابقۀ اشغال توسط کشورهای خارجی، جنگ‌های داخلی، فساد اداری وسیع و سازمان‌یافته، ثروت فراوان و فقر گسترده، تجزیه‌طلبی، مداخلات منطقه‌یی و… اما امروز اندونزیا، یکی از کشورهای موفق جهان و ممالک اسلامی است که به سرعت در حال رشد و تبدیل شدن به یک الگو می‌باشد.
مبارزه بافساد اداری:
زمانی اندونزی یکی از فاسدترین کشورهای جهان بود؛ رشوه‌خوری گسترده در بخش‌های مختلف درحد گسترده رواج داشت، اما در حال حاضر، این کشور به صورت قابل ملاحظه‌یی موفق شده که وجهۀ جهانی خود در مبارزه با فساد اداری را ترمیم کرده و جایگاه بهتری در رده‌بندی جهانی به دست آورد. افغانستان می‌تواند در برنامه‌های خود برای مبارزه با فساد اداری، از تجارب و اندوخته‌های این کشور استفاده کند.
نبرد موفقانه با افراط‌گرایی و تروریسم:
جنایت تروریستان در جزیرۀ بالی در سال ۲۰۰۲ که در آن بیش از ۲۰۰ تن کشته شد، هنوز هم یک حادثۀ فراموش نشدنی تلقی می‌شود. اندونزیا بارها شاهد اقدامات و حملات تروریستی بوده، اما موفقیت نیروهای ضد تروریزم این کشور که اکثر از جانب امریکا آموزش دیده، به خوبی توانسته است امنیت را در هفده هزار جزیرۀ پراکنده با مساحت ۵۰۰۰ هزار کیلومتر، تأمین کند و این تجربۀ گران‌بهایی است که می‌تواند نهادهای امنیتی افغانستان را در مقابله با تروریزم کمک کند.
اشتغال‌زایی و مبارزه با فقر:
اندونزی موفق شد در پی اتخاذ یک سلسله برنامه‌های اصلاحی در دورۀ دوم حاکمیت سوهارتو، با فقر به خوبی مبارزه کرده و میزان بیکاری در این کشور را به شدت تغییر دهد. این کشور در طی مدت زمان حدود بیست سال، مبارزۀ موفقانه با فقر داشت که این تجارب در کشوری مثل افغانستان، هم به دلیل فقر گسترده و هم به خاطر گسترده بودن بیکاری، خالی از اثرات مثبت نخواهد بود.
کثرت فرهنگی- قومی و وحدت ملی:
در اندونزیا به بیش از ۷۰۰ زبان تکلم می‌شود. بیشتر از ۳۰۰ قوم مختلف با شش دین و مذهب متفاوت در کنار هم زنده‌گی می‌کنند و شعار دولت آن‌ها نیز «اتحاد در عین تفاوت» است. موفقیت این کشور در ایجاد چنین زنده‌گی مسالمت‌آمیز برای افغانستان که دارای اقوام، زبان‌ها و خرده فرهنگ‌های متفاوت می‌باشد، قطعاً نکات آموختنی دارد.
منازعات داخلی به خاطر دخالت‌های خارجی:
اندونزیا تجارب تلخی از منازعات داخلی نیز دارد که حاصل دست درازی‌های منطقه‌یی و فرامنطقه‌یی است. افغانستان نیز تجربۀ مشابهی دارد که بیش از چهل سال است گریبان کشور را گرفته و حالا اندونزیا می‌تواند این تجربه را با افغانستان شریک کند که چگونه توانست در برابر این دست‌اندازی‌ها مقابله کرد و موفق شد دست آنان را از مداخله در امور داخلی‌شان کوتاه کند.
رشد اقتصادی:
اندونزیا تجربۀ عمیق و موثر در رشد اقتصادی دارد؛ این کشور از اواسط دهه ۱۹۹۰، فراز و نشیب‌های سخت اقتصادی را پشت سرگذاشت و در نهایت موفق شد که به یک اقتصاد با ثبات و متحرک دست پیدا کند. این کشور می‌تواند تجارب خود برای عبور از بحران‌های اقتصادی ناشی از مشکلات چون ناامنی، مداخله خارجی، فقر و… با افغانستان شریک کند.
صلح و ثبات:
اندونزیا با بخشی از مناطق این کشور به مدت بیش از سی سال در گیری داشت و سرانجام موفق شد که به صلح پایدار و دایمی دست پیدا کند. در حال حاضر، این کشور حتا برای برقراری صلح و ثبات در منطقۀ جنوب آسیا، طرح صلح پایدار ارایه کرده و برای کشورهای جهان، به عنوان یکی از کشورهای شناخته می‌شود که تجارب ارزشمندی در ایجاد صلح دارد. افغانستان دقیقاً به همین تجربه چشم دوخته و از این کشور خواسته است که در تأمین صلح پایدار کمک کند.
البته مواردی دیگری نیز هست مثل تجارب کافی در استفاده از معادن، زراعت، آموزش و تحصیلات، پیشرفت‌های تخنیکی و… که اندونزیا می‌تواند به عنوان یک کشور مسلمان و در عین حال، با سرگذشت مشابه افغانستان، در اختیار ما بگذارد.