بشیراحمد ته‌ینج نماینده جنرال دوستم در برابر پرسش روزنامه ماندگار، صحت و درست بودن تصاویر نشر شده در شبکه‌های اجتماعی متعلق به نگهبابان نظام‌الدین قیصاری که توسط نیروهای امنیتی با دستان بسته، کشته و زخمی شدند را تایید می‌کند.
ته‌ینج می‌گوید: این‌ ها تصاویر سربازان و همراهان نظام الدین قیصاری اند که توسط نیروهای کماندو شهید، زخمی و اسیر شده اند.
دیروز سه‌شنبه ۱۹ سرطان/ تیر تصاویری در شبکه‌های اجتماعی به نشر رسید که افرادی با دستان بسته که شماری از آنان لباس نظامی و برخی هم لباس شخصی به تن داشتند، توسط نیروهای نظامی کشته و زحمی شدند.
اما شاه حسین مرتضوی، معاون سخن‌گوی ارگ ریاست جمهوری در خصوص تصاویر نشر شده می‌گوید: نیروهای ارتش با همه برخورد انسانی کرده‌اند.
معاون سخن‌گوی ریاست‌جمهوری گفت: بازداشت‌های اخیر براساس قضایایی سیاسی نبوده، بل مبنای آن شکایت‌های مردمی است و این افراد از جمله اشخاصی اند که دست به آزار و ازدیت مردم و اقدام‌های فراقانونی زده بودند.
آقای مرتضوی تاکید کرد: قضاوت پیش از وقت، منصفانه نیست و افزود که تا هنوز به طور مشخص تحقیق نشده که آیا آنان نگه‌بانان نماینده جنرال دوستم اند یاخیر‌؟
و اما نشر این تصاویر واکنش‌های زیادی در پی داشت.
فعالان مدنی با انتقاد تند از این عملکرد حکومت می‌گویند: حکومت وحدت ملی می‌بایست برای نمایش توانایی‌ها، ارادۀ راستین، جلب اعتماد مردم و «گزارش بهتر» به کنفرانس ناتو، مبارزه با طالبان را شدت می‌بخشید و مناطق تحت کنترول طالبان را آزاد می‌کرد و با دست پر به کنفرانس ناتو می‌رفت.
آنان افزودند: آقای غنی در کنفرانس ناتو چگونه می‌تواند گزارش دهد و بگوید که در یک دوسیه یکی را محاکمه کردیم و دیگری را مدال دادیم؛ یک جنایت‌کار را به آغوش گرفتیم؛ ولی جنایت‌کار دیگری را تبعید و زندانی کردیم؟
عزیز رفیعی رییس مجتمع جامعه مدنی با انتقاد از کشتن نگهبانان نظام‌الدین قیصاری می‌گوید: اگر دردی را دوا نمی‌توانید درد دیگری ایجاد نکنید. با این راه‌کارهایی نسنجیده مردم بیشتر قربانی می‌شوند تا جنایت‌کاران هم‌پیمانان شما.
او تاکید دارد: درحالی‌که شهر کابل بیشترین مفسد، مجرم و جنایت کار جنگی را در حکومت، پارلمان، ارگ، سپیدار و در درون دیوارهای کانکریتی در «آغوش گرم» گرفته است، چه لازم به مانور در دور دست‌های‌ست که می‌تواند زمینه ساز تبلیغ برای عناصر فرصت طلب از یک سو و ایجاد زمینه برای قربانی شدن دوبارۀ قربانیان از سوی دیگر گردد.
بااین حال سمیع حامد نویسنده می‌گوید: این چه قانونی است که به حکمتیار می رقصد؛ به مخالفان سیاسی «کماندو» می شود؟
او تاکید دارد که در این تردیدی نیست که هیچ کس فراتر از ” قانون” نیست، اما اگر این ” قانون” بازیچۀ یک دیکتاتور باشد چه؟
به باور سمیه حامد: قانونی را که به پیشواز حکمتیار و طالبان با دهل و سرنی برقصد و در برابر مخالفان غنی ها ” کماندو” شود ، باید از چنگال دکتاتور رها کرد.
این درحالی‌ست که از یک هفتۀ بدینسو، اعتراض‌های شهروندان در شمال کشور جریان دارد و تا هنوز به خواست شان که رهایی فرمانده قیصاری و برگشت جنرال دوستم معاون اول کشور می‌باشد، نرسیده‌اند.