ریاست‌جمهوری در خبرنامه‌یی خبر داده ‌است که برای دست یافتن به صلح، بورد مشورتیِ صلح را دایر می‌کند. این خبر درحالی منتشر می‌شود که تلاش‌ها برای زمینه‌سازیِ گفت‌وگوهایِ صلح به‌شدت جریان دارد. اما پرسشِ اساسی این است که در شرایط کنونی، آقای غنی از ساختن بورد مشورتی چه هدفی را دنبال می‌کند؟
مسلماً وقتی‌که شورای عالی صلح با همۀ طول و عرضِ تشکیلاتی‌اش در کشور وجود دارد، ساختن بورد مشورتی نمی‌تواند محلی از اعراب داشته باشد. به نظر می‌رسد که انگیزۀ آقای غنی از ساختنِ چنین بوردی این است که میکانیسمِ جدیدی را برای تضمینِ حضورِ خود در قدرت ایجاد کند. او این شورا و بورد را به اهدافِ سیاسی ـ انتخاباتی ایجاد کرده و می‌خواهد استفادۀ چندبعدی از آن داشته باشد؛ از جمله با ساختن بورد مشورتی صلح، شماری از افرادی را که پیشتر در دولت جا نداده بود، شاملِ این بورد می‌سازد و بعدتر از همۀ آن‌ها در انتخابات کار می‌کشد. غنی آرزو دارد با ساختن این بورد، میکانیزمِ جدیدی را در کشور فعال سازد که از طریق آن، متنفذانِ محلی را جذب کند و آنان را در روند انتخابات همچون ماشین تبلیغات مورد بهره‌برداری قرار دهد.
یقیناً ساختن بورد مشورتی صلح، بهانۀ بسیار خوبی برای مصرفِ بودجه و امکاناتِ دولتی در کارزارهای انتخاباتی است. غنی در نظر دارد که با ساختن این بورد مشورتی، بحث صلح را به مثابۀ یک بحثِ ملی ارایه کند و چنین بنمایاند که او در بحث صلح متکی به خارجی‌ها نیست و با مردم و شخصیت‌های افغانستان عملاً تبادل نظر دارد و مستقلانه تصمیم می‌گیرد.
آقای غنی برای مصرفِ امکاناتِ دولتی در بحثِ انتخابات آستین‌ها را بالا زده تا هر ظرفیتی که در دولت وجود دارد را برای پیروزی خود در انتخابات بسیج کند. این درحالی است که استفاده کردن از منابع دولتی به هر بهانه‌یی برای انتخابات یک امرِ ناپسند و خلافِ قانون است اما ظاهراً قرار نیست که آقای غنی این مرزِ قانونی و اخلاقی را به رسمیت بشناسد. از این‌رو باور داریم که بورد مشورتی صلح، درحالی که یک نهاد موازی دیگر در برابر شورای عالی صلح است، هرگز به جادۀ صلح منتهی نمی‌شود، بل یک بازیِ سیاسی و مالیِ بزرگ در مسیر انتخابات است که به‌تدریج پهلوهایِ آن آشکار خواهد شد و اعتراض جریان‌های سیاسی و نهادهای مدنیِ کشور را برخواهد انگیخت.
اما شایسته این است که از هم‌اکنون در برابرِ این اقدامِ رییس حکومت وحدت ملی اعتراض صورت بگیرد؛ زیرا پس از این‌که آقای غنی موفق به ایجاد این سازوکارِ جدید و هدایتِ پول‌های دولتی بدین سمت شد، بازگرداندنِ آن به حالتِ اول از طریق اعتراض شانس و تأثیر کمتری خواهد داشت.
بدون شک اقداماتِ اخیرِ آقای غنی نشان می‌دهد که او تلاش‌های زیادی را برای استفاده از امکانات دولتی در انتخابات روی دست گرفته است. بورد مشورتی صلح، یکی از درشت‌ترین اقدامات است که می‌تواند امکاناتِ دولتی را در کارزارهای انتخاباتی به سود رییس حکومت بسیج کند.
جدا از این مسأله، باید گفت که وجود شورای عالی صلح در کشور نیازِ شکل دادنِ نهادهای موازی را بسته است و اگر قرار باشد که یک شورای مردمی هم در این زمینه کار کنـد، باید کارِ شورای عالی صلح متوقف گردد و همان شورای مردمی به‌درستی ساخته و پرداخته شود؛ زیرا تا کنون هیچ نشانی از موفقیتِ شورای عالی صلح در کشور دیده نشده است که بتوانیم با اتکا به آن، گُل‌های شورایِ مشورتی صلح را بچینیم.