شماری از جوانان اخیراً کارزاری را تحت نام «ایستگاه مهربانی» از بهر همکاری و مساعدت با نیازمندان راه انداخته‌اند. این جوانان تلاش دارند مردم را تشویق به کمک و یاری با نیازمندان در آستانۀ فرارسیدن فصل سرما بسازند.
کارگزارانِ این کارزار در گفت‌وگو با روزنامۀ ماندگار می‌گویند که هدف شان «پُل زدن» میان «نیازمندان» و «بی‌نیازان» است. آنان به این باور اند که گاهی آدمی می‌تواند با «اندک‌ترین امکانات»، «بزرگ‌ترین کارها» را انجام دهد.
مهندس سید ذبیح‌الله سادات، از نخستین کارگزاران ایستگاه مهربانی و مدیر عمومی این کارزار می‌گوید که هدف شان از راه‌اندازی کارزارِ «ایستگاه مهربانی»، وسیله شدن میان نیازمندان جامعه و توان‌مندانی است که می‌توانند کمک کنند.
آقای سادات می‌افزاید که انسان‌ها با کمترین امکانات می‌توانند «دردی را دوا» کنند. او می‌گوید: «آدم گاهی اوقات حتا تصور هم نمی‌کند که با داشته‌های اطرافش می‌تواند جانی را بپوشاند و گرسنه‌یی را سیر کند».
این فعال اجتماعی می‌گوید که راه‌اندازی ایستگاه مهربانی، ایجاد موج مهربانی در دل‌های مردم است تا روزنه‌های امید برای نیازمندان و آیندۀ جامعه گشوده شود.
مسوولان «ایستگاه مهربانی» تاکنون بیش از هزار دست لباسِ نو و استفاده شده از سوی مردم دریافت کرده‌اند که به گفتۀ آنان، به‌زودی بسته‌بندی و برای نیازمندانی که شناسایی و مشخص شده‌اند، توزیع می‌شود.
ایستگاه مهربانی چهار کمیته برای هماهنگی جمع‌آوری و توزیع لباس‌ها ایجاد کرده است. کمیتۀ انسجام، کمیتۀ مالی، کمیتۀ لوجستیک و کمیتۀ فرهنگی در یک جمع، با کارهای متفاوت در نظر دارند، ایستگاه مهربانی را به سرمنزل مقصود رهنمون کند.
مهندس سادات می‌گوید که لباس‌های جمع‌آوری شده، تفکیک و بسته‌بندی می‌شود و پس از جدا کردن لباس‌های مردانه، زنانه و طفلانه، روند توزیع آن آغاز خواهد شد.
آقای سادات هم‌چنان بیان می‌دارد که این کارزار را در ولایت‌های بلخ، هرات، کندز، بغلان و بدخشان آغاز کرده اند و در نظر دارند سایر ولایت‌ها را نیز زیر پوشش قرار دهند.
به گفتۀ کارگزارانِ ایستگاه مهربانی، آنان حتا در نظر دارند در کشور ایران نیز این کارزار را راه بیندازند، اما با این تفاوت که لباس‌های جمع‌آوری شدن در ایران، به نیازمندانِ افغانستانی در آن کشور مساعدت خواهد شد.
آنان همچنان از دریافتِ بیش از ۷۰ هزارن افغانی پول نقد نیز خبر می‌دهند که قرار است آن را برای خریدِ لباس و پوشاک برای نیازمندان هزینه کنند.
گفتنی است که کارزار ایستگاه مهرانی به تاریخ ۱۰ اکتوبر سال جاری آغاز به کار کرد. مسوولان می‌گویند که دو هفتۀ پیهم از ایجاد این کارزار و برای جلب توجه مردم به آن در شبکه‌های اجتماعی تبلیغ کردند. هم‌اکنون بیش از ۵۰ تن در این کارزار دخیل و سهیم‌اند که گفته می‌شود همه رضاکارانه به این کارزار پیوسته‌اند.
این کارزار در حالی ایجاد می‌شود که همه‌ساله شمار زیادی از باشنده‌گان افغانستان به دلیل فقر و ناداری جان‌های شان را از دست می‌دهند. براساس اطلاعات، علت اصلی جان باختنِ این شمار مردم، نبودِ مسکن و سرپناه، نبودِ پوشاک و موادِ مورد نیازِ فصل سرما بوده است.
این در حالی است که جنگ و خشک‌سالی هر روز بر شمار افراد نیازمند و بی‌پناه در کشور می‌افزاید. آواره‌گانی که از خانه و کاشانۀ شان بی‌جاشده و در شهرها سرگردان می‌مانند.
اخیراً برنامۀ جهانی غذای سازمان ملل «WFP» اعلام کرده است، شمار افرادی که در افغانستان در معرض خطر گرسنه‌گی حاد قرار گرفته اند، به دستِ‌کم سه میلیون و ۵۰۰ هزار نفر رسیده است.
در گزارش چند ماه پیش برنامۀ جهانی غذایی سازمان ملل آمده بود: شمار کسانی که در افغانستان امنیت غذایی ندارند، به ۱۳ میلیون نفر رسیده‌ است. این سازمان همچنین هُشدار داده بود که اگر در این باره چاره‌اندیشی نشود، شمار آواره‌گان داخلی و افرادی که به خارج پناه می‌برند، به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت.
از سویی هم، وزیر دولت در امور رسیده‌گی به حوادث طبیعی نیز گفته است که شدت یافتن جنگ در برخی از ولایات موجب شده ۱۰ هزار خانواده در هفته‌های اخیر از خانه‌های شان آواره شوند. این خانواده‌ها نیاز زیادی به کمک دارند.