قرار است روز دوشنبه، هجده فبروری، طالبان به دعوت دولت پاکستان در نشستی رو در رو با نماینده‌گان امریکا در آن کشور دیدار کنند. پیش از آغاز مذاکرات، قرار است که نماینده‌گان این گروه، دیداری هم با نخست‌وزیر پاکستان داشته باشند و در مورد مسایل مختلف با او صحبت کنند.
بعد از برگزاری نشستِ پاکستان در امتداد مذاکرات طالبان و امریکا در قطر، به تاریخ ۲۵ فبروری نشستِ دیگری در دوحۀ قطر برگزار خواهد شد.
گروه طالبان بعد از بیست‌وسه سال جنگ، در برابر دولت افغانستان و سپس نیروهای بین‌المللی، حالا با امریکا که هفده‌سال با آن جنگیده ‌است، مذاکره می‌کند. مذاکرۀ طالبان با امریکایی‌ها سرآغازی شده‌ است برای کشاندن پایِ این گروه به کشورهای مختلف. چنان‌که روسیه اخیراً دوبار طالبان را به مسکو دعوت کرده است و همین‌گونه برخی کشورهای دیگر هم در تلاش اند که از طالبان میزبانی کنند.
اما در این میان، دعوت پاکستان از طالبان بسیار عجیب به نظر می‌رسد و این سؤال مطرح می‌شود که چرا پاکستان چنین دعوتی از طالبان کرده ‌است؛ زیرا آن کشور طرف اصلی و حامی درجه‌یکِ طالبان پنداشته می‌شود. طالبان متهم به حضور در پاکستان اند و آن کشور سال‌هاست که به میزبانی و حمایت مالی و جانی طالبان و دیگر گروه‌ها مثل شبکۀ حقانی و داعش متهم است. با این حساب، پاکستان طالبان را به خانۀ خودشان فرا خوانده است!
به نظر می‌رسد پاکستانی‌ها در حالی که در پالیسی سیاسی‌شان در مورد طالبان موفق بوده‌اند و این گروه را از حدِ یک گروه جنگی تروریستی به حدِ یک گروه جنگی سیاسیِ در حال تعامل بالا کشیده است، می‌کوشد که همچنان برای آن گروه بیشتر میدان‌داری کند؛ مثلاً طالبان که حالا رو در رو با امریکایی‌ها گفت‌وگو می‌کنند و کشورهای دیگر هم برای آنان چنان ارزش می‌گزارند که دولت افغانستان کاملاً از نظر انداخته می‌شود، حالا دستِ بالایی یافته‌اند و در حقیقت وارد مرحلۀ مهمی از حیات سیاسی‌شان گردیده‌اند و این برای گروهی مثل طالبان دستاورد کمی نیست. اما پاکستان با این دعوت نشان داده ‌است که در قسمت اجرای پالیسی، خیلی ضعیف و بی‌باکانه عمل کرده ‌است.
اما جنبۀ دوم دعوت پاکستان از طالبان بیشتر مورد توجه است. آن کشور سعی دارد که با دعوتِ این گروه برای برپایی یک دور گفت‌وگو با امریکایی‌ها، در حقیقت نشان بدهد که برخلاف ادعاها، طالبان در پاکستان حضور ندارند و آنان از بیرون پاکستان دعوت شده‌اند.
طالبان هم فکر می‌کنند که با این دعوت دولت پاکستان، فرصتی برای‌شان فراهم شده تا وابسته‌گی این گروه به پاکستان و حضور رهبران و حلقه‌های آنان در آن کشور به نحوی از انحا زدوده می‌شود و شاید مردم فکر ‌کنند که طالبان اگر زیر تأثیر پاکستان می‌بودند و در آن کشور حضور می‌داشتند، از طرف آن کشور دعوت نمی‌شدند.
اما مبرهن است که پاکستان نمی‌تواند با چنین روش‌هایی مردم افغانستان را گول بزند و طالبان هم با چنین تکتیک‌هایی نمی‌توانند با ذهن و درکِ مردم بازی کنند؛ زیرا آن کشور به سانِ خانۀ رهبران طالبان شناخته می‌شود و این گروه از جانب آن کشور تغذیه شده و سال‌هاست که چوب سوختِ سیاست‌های آن کشور شده‌اند.
پاکستان نمی‌تواند با چنین نشستی، همۀ اتهامات را از خود دور کند و نشان بدهد که در پی ایجاد ثبات در افغانستان است. تا زمانی‌که آن کشور به‌درستی نشان ندهد که در امر صلح افغانستان صادق است، با چنین نشست‌هایی نمی‌تواند راهی به پیش ببرد و اتهامات را از خودش دور سازد. این را همه می‌دانند که هیچ‌کس به خانۀ خودش دعوت نمی‌شود و پاکستان نمی‌تواند به چشمِ جهانیان خاک بزند.
از این رو، نشست طالبان با امریکایی‌ها در پاکستان، در حدِ یک دور از مذاکرات معنا می‌دهد و اهمیتی بیش از این نخواهد داشت.