احمد مسعود: طالبان به هیچ تعهد خود به غیرقرارداد خود با آمریکا عمل نکردهاند.
گزارشگر:رسول خان امین - ۲۸ دلو ۱۳۹۷
بخش چهـلودوم/
۳٫ از بین بردن عوامل مزاحم: گاهی بعضی عواملِ محیطی مانند: سروصدا، تهویه، درجۀ حرارت و حتا نوع نشستن باعث میشود که حواس انسان منحرف شده، تمرکز از بین برود. ما باید با شناسایی این عوامل و از بین بردنِ آنها باعث ایجاد تمرکز شویم. البته گاهی اتفاق میافتد که نمیتوان این عوامل را از بین برد، در این صورت باید با یکتعداد فعالیتها باعث کمشدنِ اینگونه مزاحمتها شویم.
۴٫ عدم پیشداوری: ما نباید هیچگونه قضاوتی نسبت به سخن گوینده، پیش از ارایۀ مطالبش داشته باشیم؛ زیرا بسیاری از مواقع، فرضها و احتمالاتِ ما اشتباه اند. گاهی گوینده در آغاز ضعیف نمایان میشود، اما در ادامه به مباحثِ مهمی اشاره میکند.
۵٫ نوشتن: نوشتن مطالبِ گوینده باعث میشود که انسان به تمام جوانب سخنِ او توجه کند؛ اما باید توجه داشت که برای بعضی یادداشتبرداری مزاحم گوشدادن است، که اینگونه افراد باید از یادداشتبرداری بپرهیزند.
۶٫ نگاه مستقیم: گوشدهنده هنگام گوشدادن باید به گوینده نگاه کند. حرکتِ لبها و تماس چشم و نحوۀ تغییر وضع صورت و دستهای گوینده در ایجاد ارتباط با گوشدهنده تأثیر بهسزایی دارد.
۷٫ پرسش کردن: گوشدهنده در مواقع ضروری از گوینده سؤال کند؛ بدین معنا که اگر گوشدهنده متوجه گفتار گوینده نمیشود و نکتههای مبهمی در شنیدهها وجود دارد، با سؤال کردن آنها را رفع کند. با برطرف کردن ابهام، فرایند گوش کردنِ ادامۀ مباحث تسهیل میشود. پس سعی کنید آنچه را که گفته میشود، بفهمید.
مراحل گوشدادن
۱٫ دریافت: در این مرحله، پیامِ فردِ سخنگو را از طریق حس شنوایی و بینایی دریافت میکنیم. همانقدر که حس شنوایی در دریافتِ پیام مهم است، بینایی هم مهم است. به عبارت دیگر، ما با چشمهای خودمان میشنویم و چشمهای ما در دریافت جنبههای غیرکلامیِ پیام به ما کمک میکنند. بههمین خاطر بهتر است که صحبتهای حساس و مهم بهصورتِ حضوری انجام شود.
۲٫ پردازش: وقتی که پیامِ طرفِ مقابل را دریافت کردیم، ذهنِ ما به تفکر، تحلیل و ارزیابیِ پیام میپردازد تا به آن معنا ببخشد.
۳٫ پاسخگویی: دراین مرحله شنونده به شیوههای مختلفِ کلامی و غیرکلامی به گوینده اعلام میکند که پیام را دریافت و درک کرده است. به احتمال خیلی زیاد، ما هم در صحبتهایمان با افرادی روبهرو شدهایم که فقط حرفِ خودشان را میزنند و بدون اینکه بخواهند حرفهای طرف مقابلشان را بهدرستی گوش بدهند و تجزیه و تحلیل کنند، فقط و فقط عقاید خودشان را بازگو میکنند و در آخر هم حرفهایشان به جروبحثهای بدون نتیجه ختم میشود؛ اما در گفتوگوهای موفق، هر شخصِ درگیر در گفتوگو به نوبت در نقش سخنگو و شنونده قرار میگیرد. در اینجا بهجای اینکه هر فرد بدون فکر کردن به حرفهای طرف مقابل، فقط حرف خودش را بزند، طرفین بیشتر سعی میکنند که با دیدگاههای یکدیگر آشنا شوند و بعد از تجزیه و تحلیل صحبتهای هم، به یک نتیجۀ خوب و تفاهمِ دوطرفه برسند.
افرادی که فعالانه گوش نمیدهند، بدین شکل عمل میکنند:
• با بیمیلی و بیعلاقهگی نگاه میکنند؛
• موقع شنیدن، بیحسوحال هستند؛
• وقتی ازشان سؤالی میپرسیم، بیعلاقه و بدون انرژی پاسخ میدهند؛
• در طول صحبت ساکت هستند؛
• موضوع صحبت را عوض میکنند؛
• حالت تدافعی به خودشان میگیرند؛
• واکنشهای شدید احساسی نشان میدهند.
Comments are closed.