در یک مهمانی دوستانه در ماه مارچ در ساحۀ «گرین زون» کابل، یک دپیلومات اروپایی پس از گرفتن یک نوشیدنی قرمز، تصویری را در آیفون خود نشان داد که توسط وزیر خارجۀ قطر در ۲۵ فبروری نشر شده که شماری از مقامات قطری را در کنار مسوولان امریکایی و طالبان نشان می‌دهد که روی پایان جنگ ۱۷ سالۀ افغانستان در کشورهای خلیج فارس صحبت می‌کنند.
یکی از این دیپلومات‌ها که کشورش بیش از صدها سرباز در چارچوب ناتو در این کشور دارد، گفت: اگر قطر می‌تواند در میز گفت‌وگوهای [طالبان – امریکا] اشتراک داشته باشد، چگونه ایالات متحدۀ امریکا فراموش کرده است که متحدان کلیدی خود را در افغانستان که پس از ۲۰۰۱ می‌جنگند را دعوت کند.
ما میلیون‌ها دالر را برای همبسته‌گی صرف می‌کنیم، اما زمانی که بحث گفت‌وگوها می‌شود، تنها امریکا تصمیم‌گیر است.
رویترز با ۱۰ تن از دیپلومات‌‌ها در میان بیش از ۳۰ کشور که نظامیان‌شان در چارچوب حمایت قاطع مسوولیت‌ آموزش عملیات و مشوره‌دهی به برای ارتقای ظرفیت نیروهای افغانستان به عهده دارد، صحبت کرده است.
بیشتر این کشورها از روشن نبود و حساس بودن وضعیت سخن دارند.
دیپلومات‌ها می‌گویند که حکومت‌های‌شان به شکل گسترده روی همکاری‌های دوباره برای بازسازی [افغانستان] فکر می‌کنند. آنان فکر می‌کنند که از مذاکرات صلح حذف شده‌اند، این نگرانی در میان صاحب‌نظران و آگاهان قانون، چشم‌انداز حمایت از افغانستان افزایش داده است.
یک سخنگوی وزارت خارجۀ امریکا می‌گوید که به شکل معمول کمک‌های بیرونی «حمایت خوب» بود و افغانستان به اساس منافع بین‌المللی پیشرفت کرد. این سخنگو اضافه کرد: «ما نگرانی از منافع و سرمایه‌گذاری نداریم»، زلمی‌خلیل‌زاد، نمایندۀ ویژۀ امریکا سه مرتبه خلاصۀ گزارش [گفت‌وگوهای با طالبان] را با شرکای ناتو پس از ماه دسامبر شریک ساخته است.
نیک ‌کی، نمایندۀ ملکی تازه گماشته شدۀ ناتو برای افغانستان، گفت: شرکای ناتو از تلاش‌های خلیل‌زاد برای ایجاد راه‌حل کاملاً حمایت می‌کنند. اما در عین زمان دولت افغانستان ادعا می‌کند که از مذاکرات بیرون مانده است.
مشاور شورای امنیت غنی، روز سه شنبه ادعا کرده که زلمی خلیل‌زاد، دولت افغانستان را محکوم کرده است و از مذاکرات بیرون کذاشته است. مقامات قطر در این مورد نظر ارایه نکرده‌اند.
به اساس معلومات نهاد انکشافی و همکاری‌های اقتصادی؛ (OECD)در سال ۲۰۱۷ کمک‌های انکشافی امریکا برای افغانستان بالغ به ۱٫۲ بیلیون دالر می‌شود، در حالی که کمک‌های از دونرهای آلمانی، اتحادیه اروپا و بریتانیا و جاپان نیز وجود داشته است. اما کمک امریکا از میان ۲ – ۳ درصد را در بر می‌گرفت.
تغییر اولویت‌ها
طولانی‌ترین گفت‌وگوهای طالبان – امریکا روز سه شنبه هفتۀ پیش انکشافی در پی‌داشت، اما بدون توافق روی تعیین تقویم خروج نیروهای امریکایی به پایان رسید.
کشورهای حامی افغانستان به برقراری یک صلح پایدار تأکید دارند. دیپلومات‌ها می‌گویند که در صورت خروج نیروها شاید آنان تنها نفوذ قابل ملاحظه‌یی در حکومت آیندۀ افغانستان داشته باشند.
پس از ۲۰۰۱ افغانستان از یکی بزرگ‌ترین گیرنده‌گان کمک‌های انکشافی- اقتصادی و اجتماعی بوده است، در سال ۲۰۱۶ شرکای بین‌المللی یک هزینۀ ۱۵٫۲ میلیون دالری را تا سال ۲۰۲۰ به افغانستان تعهد کردند.
بیشتر کشورها حضور نظامی و کمک‌های خود را ارزیابی می‌کنند. اولویت‌های برای هر عضو اتحادیه اروپا (EUunion) تغییر کرده است. یک دیپلومات اروپایی می‌گوید: همچنان کشورهای همسایه افغانستان نیاز به کمک دارند. دونرهای خسته‌اند و هیچ چشم‌انداز پس ۲۰۲۰ وجو ندارد. دیپلومات دیگری گفت: کشورها سناریوهای مختلف برای ارزیابی همکاری‌ها روی دست دارند؛ در صورت پیشرفت گفت‌وگوها با طالبان و پیوستن با حکومت افغانستان و یا شکست مذاکرات چه خواهند کرد.
ادیل خضر، نمایندۀ دفتر صندوق حمایت از کودکان (UNCIFE) گفت: قطع هر کمک بین‌المللی می‌تواند برای افغانستان فاجعه‌بار باشد، پس از‌ ایجاد همۀ خدمات صحی و آموزشی، این چیزی است که ما را نگران ساخته است، تصویر این‌که چه اتفاق خواهد افتاد – آیا افغانستان مانند یمن – می‌شود؟ خضر گفت: «با خروج نظامیان جامعۀ بین‌المللی جبران بزرگ برای امنیت جهان خواهند پرداخت».
لینزر، معاون نمایندۀ سازمان ملل متحد برای افغانستان، گفت: ۹۰ درصد از کمک‌های بین‌المللی به بخش صحت در افغانستان هزینه شده است. یک مقام دفتر غنی خاضر نیست تا ریسک کاهش قوۀ کمک‌ها آینده را بپذیرد.
او گفت که دولت تمام تلاش خود را برای آغاز گفت‌وگو با طالبان به خرچ داده است، اما گروه طالبان گفته اند که آغاز این مذاکرات تا خروج نظامیان معطل است.
برخی از دیپلومات نگران تهدید خاموش اند، سفیر مارکوز پتزل، نمایندۀ ویژۀ آلمان در افغانستان – پاکستان و ۱۰ تن از دیپلومات دیگر به رویترز گفته‌اند که خروج شتاب‌زده نظامیان ما از افغانستان سبب نابودی تمام دست‌آوردهای اخیر خواهد شد.
پتزل به حضور دختران به مکتب و صدها فرصت دیگر اشاره کرد و گفت که کمک‌های جهانی سبب گسترش نفوذ ما شده است. این دست آورد ماست، ما می‎‌توانیم آن را احساس کنیم. این موفقیت ماست که می‌توانیم یکجا باهم فکر کنیم.
یک سخنگوی سفارت بریتانیا در کابل گفت که هر تغییر در حمایت نظامیان بریتانیایی در نتیجۀ تصمیم تمام شرکای بین‌المللی اتفاق می‌افتد.
چنانچه، در مارچ ۲۰۱۹، ۳۹ کشور ۱۷هزار ۳۴ نظامی در افغانستان دارند که در چارچوب حمایت‌های قاطع فعالیت دارند و امریکا نصف آن را تشکیل می‌دهد، امریکا به‌ رغم فعالیت‌ در چارچوب ناتو عملیات جداگانه‌یی را در برابر گروه القاعده و داعش انجام می‌دهد.
دونالد ترامپ، رییس‌جمهور امریکا به شرکای ناتو گفته است که از حضور نداشتن در گفت‌وگوهای صلح با طالبان نگران نباشید. نگرانی این است ما باید در جریان گفت‌‎وگوها باشیم و بدانیم چه اتفاق می‌افتد.
دیپلومات‌ها می‌گویند که این قابل درک است که دسترسی به گفت‌وگوهای صلح نسبت به اکنون خیلی باریکی داشت. اما چیزی که برای ما قابل درک است ما به یک توافقی می‌رسیم که در موردش چیزی نگفته‌ایم و تنها پای کارشیوه امضا می‌کنیم.
شریک ساختن کارشیوه
این دیپلومات‌های گفته‌اند که کشور آنان «نسخۀهارد» این کارشیوه را که در مورد نظامیان و کمک‌ها به افغانستان دریافت می‌کنند تا تصدیق کنند.
یک دیپلومات غربی گفت: این خیلی دشوار است که برای مردم ما بگویم، چرا ما هنوز آن‌جا هستیم، به‌ویژه زمانی که آنان گزارش را بخوانند که هنوز نصف از کشور [افغانستان] تحت قلمرو طالبان است و اکنون کشورهای عضو ناتو، برای حضور در افغانستان و برگشت‌شان به خانه توجیه‌گری می‌کنند.