من باری نوشتم: «با مردمانی مواجه هستیم که اگر در باب مسایل و موضوعاتی دیدگاه‌هایت را بنویسی، می‌گویند چرا نوشتی و اگر در باب مسایل و موضوعاتی دیدگاه‌هایت را ننویسی، بازهم می‌گویند که چرا نمی‌نویسی». حالا هم از من سوال می‌نمایند که چرا در باب خوبی‌های ماه مبارک روزه چیزی نمی‌نویسی و دیدگاه‌هایت را مطرح نمی‌نمایی؟
من گفتم: قبلاً در باب پیام‌ها و پیامدهای نیک ماه مبارک روزه، کوتاه نگاشته‌های داشتم، اما حالا دارم در باره‌ای بدی‌ها و زشتی‌های که در این ماه مبارک روزه، سر بر می‌آورند یا دامن‌گستر می‌شوند و یا عمق پیدا می‌کنند، می‌اندیشم.
مثلاً:
۱- چه می‌شود که در این ماه مبارک روزه، تروریستان‌دینی، حملات تروریستی و تخریبی خود را بیشتر می‌سازند و فضیلت آدم‌کشی را در این ماه مبارک روزه، بیشتر می‌دانند و بیشتر از قبل وحشت و دهشت می‌آفرینند؟ روزه گرفتن با خون ریختن، چه نسبتی دارد؟ چرا در این ماه، عده‌یی وحشتی‌تر و درنده‌تر می‌شوند؟ چرا این ماه مبارک روزه، بر دست و پای شیطان نفس آنها زنجیری نمی‌زند و آنان را آرام نمی‌سازد و مهارشان نمی‌کند؟
۲- در این ماه مبارک روزه، چرا و به چه دلیل ارزش مواد غذایی و سایر مواد مورد نیاز، یک‌باره بلند می‌رود و فقرا و مساکین فراموش می‌شوند و بابت گران‌فروشی، ده‌ها بار به خدا و پیامبرش سوگند ناحق خورده می‌شود؟ ماهی که یکی از فلسفه‌های وجود و جوبش، درک فقرا و مساکین و دستگیری از آنان بود، چرا در این کشور پاسخ نمی‌دهد؟ چرا آنانی که بازار را در دست دارند و آنانی که بازار را کنترل می‌کنند، در این ماه مبارک روزه، قسی‌القلب می‌شوند و بی‌رحم می‌گردند؟
۳- در این ماه مبارک روزه، چرا کسانی که دین‌فروشی می‌کردند، دین‌فروش‌تر می شوند؟ چرا کسانی که ریاکاری می‌کردند، ریاکارتر می‌شوند؟ چرا کسانی که بدزبان بودند، بدزبان‌تر می‌شوند؟ چرا کسانی که ترش‌رو بودند، ترش‌روتر می‌شوند؟ چرا کسانی که احساساتی بودند، احساساتی‌تر می‌شوند؟ چرا کسانی که پرخاشگر بودند، پرخاشگرتر می‌شوند؟ چرا کسانی که بی‌حوصله بودند، بی حوصله‌تر می‌شوند؟ و…
۴- چرا امامان مساجد، رعایت حال کودکان و مریضان مسلمان را نمی‌کنند و تا نصف شب یا از نصف شب، بلندگوهای مساجد را روشن می‌نمایند و با صدای بلند آیات قرآن‌کریم را تلاوت می‌کنند و یا نعت پخش می‌نمایند و صدای‌شان کل فضای شهر و منطقه را در خود می‌پیچد و…؟
۵- چرا در این ماه مبارک روزه، فخرفروشی مان بیشتر می‌شود و کبرمان سر بر آسمان می‌ساید و نگاه‌های تحقیرآمیزتری نسبت به دیگران پیدا می‌کنیم؟
۶- چرا بعد از ماه مبارک روزه، دزدمان همان دزد قبلی است و مفسدمان همان مفسد قبلی؟ چرا بعد از ماه مبارک روزه، دو باره در همان جایی می‌ایستیم که قبلاً در همانجا ایستاده بودیم و به لحاظ معنوی یک گام به جلو بر نمی‌داریم و با تقوا‌تر نمی‌شویم و انسان‌تر نمی‌گردیم؟
آری، من به این‌ها می اندیشیم و بسی بیشتر از اینها.