بخش دوم و پایانی/

ساده‌انگارانه است هرگاه پنداشته شود که این جنگ تنها جنگ میان امریکا و ایران خواهد بود.
اگر جنگی در بگیرد، بی چون و چرا یک جنگ تمار عیار منطقه‌یی خواهد بود که در آن افغانستان، عراق، سوریه، لبنان، یمن و نیز عربستان، بحرین، امارات، قطر، اردن و اسراییل درگیر خواهند شد.
روشن است ایران کمترین تمایلی به برافروخته شدن آتش جنگ ندارد. اما اگر جنگ بر آن تحمیل شود، بی‌چون و چرا آن را به سرعت به یک جنگ تمام عیار منطقه‌یی مبدل خواهد ساخت.
نخستین گام ایران این خواهد بود که در نخستین ساعات جنگ، پای اسراییل را به معرکه بکشاند تا جنگ شکل نبرد میان کفار و مسلمانان را بگیرد. این‌گونه حزب الله لبنان و حماس و سوریه بی‌درنگ اسراییل را موشک‌باران خواهند کرد. روشن است پاسخ اسراییل هم بسیار شدید خواهد بود. آنچه بسیار خطرناک است، حضور گستردۀ روسیه در سوریه است. این‌گونه، خطر روریارویی میان روسیه و اسراییل هم بسیار بالا می‌رود. اگر جنگ به سرعت متوقف نشود، ایران می‌تواند اسراییل را با موشک‌های دور برد خود هدف بگیرد. بی‌گمان اسراییل هم آرام نخواهد نشست و در واکنش ایران را هدف موشک‌های خود خواهد ساخت.
دومین اقدام ایران موشک‌باران پایگاه‌های امریکا در بگرام، شیندند، هلمند، هرات و قندهار و حتا خوست و پکتیا و کنر خواهد بود. امریکا در افغانستان جنگ‌افزارهای پدافند هوایی ندارد و بسیار زیاد در برابر حملات موشکی ایران آسیب‌پذیر است. همچنین نیروهای زمینی ایران بی‌درنگ پایگاه‌های امریکا در شیندند، هلمند و قندهار را محاصره خواهند کرد و امکان کشته و زخمی شدن و اسارت شمار بسیار نیروهای امریکایی می‌رود. بی گفت‌وگو پاکستان اعلام بی‌طرفی خواهد کرد و حریم هوایی و زمینی خود را خواهد بست. این‌گونه امریکایی‌ها در افغانستان در تلۀ مرگ‌باری گرفتار خواهند شدت که راه برون‌رفت نخواهند داشت.
عین چیز می‌تواند در عراق نیز رُخ بدهد. ایران در عراق هواداران بسیاری چه در نیروهای مسلح و چه در میان جنگجویان بومی دارد. دشوار به نظر می‌رسد که کسی از امریکاییان در عراق جان به سلامت ببرند.
اگر جنگ شدیدتر شود، موشک‌باران همه تأسیسات نفتی و گازی بحرین، عربستان، قطر و امارات و…. دور از تصور نمی‌باشد. اینها به کنار، همه تأسیسات نظامی اعراب و امریکا در منطقه از جمله در انجرلیک ترکیه و یونان مورد حمله قرار خواهند گرفت. (خطر موشک‌باران انجرلیک بسیار بزرگ است. زیرا در این پایگاه نزدیک به ۹۰ بمب هسته‌یی نگه‌داری می شود).
هرگاه ایران در وضعیت بسیار دشوار قرار بگیرد، احتمال حملات موشکی به فرودگاه‌های بین‌المللی دبی و دیگر کشورهای عربی و حتا ابرشهرهایی چون دبی و ریاض هم بالا می‌رود. هم اکنون چندین میلیون شهروند امریکایی و اروپایی چه جهانگردان، چه کارشناسان و چه نظامیان در کشورهای عربی و اسراییل حضور دارند. روشن است که در صورت بروز جنگ، جان همه با خطر رو به رو خواهد شد.
ایران همچنین می‌تواند با پنج‌هزار مین دریایی، تنگه هرمز را ماه‌ها به روی تردد کشتی‌های نفتکش ببندد.
در کمترین گزینه، اینها همه منجر به بالا رفتن فاجعه‌بار بهای نفت در جهان خواهد گردید. این‌گونه روسیه سود بسیار بالایی از بالارفتن بهای نفت و نیز گاز به دست خواهد آورد. اما اقتصاد جهانی به سینه خواهد خورد.
خوب، گیریم که امریکا و اسراییل بتوانند با حملات گسترده موشکی و هوایی ایران را با خاک یک‌سان کنند، نتیجه چه خواهد بود؟ نخست این که میلیون‌ها نفر آواره از ایران، افغانستان، پاکستان، عراق و کشورهای آسیای‌میانه و قفقاز به سوی اروپا و امریکا سرازیر خواهد گردید. اقتصاد جهانی با بحران بس سترگی روبه‌رو خواهد گردید.
امریکا اگر به راستی سر جنگ داشته باشد، باید نیروی بسیار عظیمی را مشتمل بر چندین ناو هواپیمابر و موشک‌انداز و شمار بسیار هواپیما به میزان چند هزار فروند به منطقه وارد کند. این کار دست کم به شش تا هفت ماه آمادهگی نیاز دارد. شاید شیوخ خر پول و جاهل عرب هزینه چند تریلیونی جنگ را به دوش بگیرند. اما این جنگ برای امریکا کمترین سودی نخواهد داشت. زیرا بحث جنگ زمینی و اشغال ایران اصلاً مطرح و عملی نیست و اگر ایران ویران شود، صد در صد به سود روسیه و چین خواهد بود. زیرا این کشور اگر نه به مستعمره، دست کم به یک کشور به شدت وابسته به روسیه مبدل خواهد شد. در حالی که یک ایران نیرومند رقیب بالقوه روسیه در قفقاز و آسیای‌میانه خواهد بود.
از دید نظامی هرگونه حمله به ایران کار ساده‌یی نیست. این کشور در حدود ۳۰۰ پایگاه نظامی دارد. برای در هم کوبیدن موثر همه این پایگاه‌ها دست کم باید ۳۰۰۰ موشک تاماهاک به این پایگاه‌ها پرتاب شود. حالا اگر از هزینه شش میلیارد دالری این موشک‌باری بگذریم، توان موشکی دریایی امریکا پس از این جنگ در برابر روسیه و چین به شدت پایین خواهد آمد و توازن دریایی را به سود روسیه و چین تغییر خواهد داد.
عملیات ناوهای هواپیمابر امریکا در خلیج پارس هم ساده نیست. زیرا می توانند آماج هزاران موشک کوتاه‌برد سپاه و ارتش ایران قرار بگیرند. عملیات این ناوها در فواصل بسیار دور یعنی دورتر از پنج‌صد کیلومتر تقریباً ناموثر خواهد بود. زیرا برد هواپیماهای مستقر در ناوهای هواپیمابر بسیار زیاد نیست. استقرار شمار بسیار هواپیماها در پایگاه‌های زمینی هم با توجه به توان بسیار بالای نیروی موشکی ایران بسیار خطرناک است. زیرا هم تلفات هواپیماها و هم تلفات بالای پرسنل را در قبال خواهد داشت. حملات هوایی با شمار بسیار هواپیما بر فراز ایران هم با توجه به توان‌مندی بالای پدافند هوایی ایران عاری از خطر نیست و می‌تواند به تلفات و به اسارت رفتن شمار بسیاری از خلبانان امریکایی بینجامد.
البته، اگر اسراییل با خطر جدی رو به‌رو شود، خطر مبدل شدن جنگ به یک جنگ محدود هسته‌یی بسیار بالا می‌رود و این یک فاجعه بسیار بزرگ خواهد بود. زیرا پرتوهای هسته‌یی می‌تواند میلیون‌ها نفر از جمله شهرمندان غربی را در کشورهای بسیار از جمله ایران، افغانستان، آذربایجان، ترکمنستان، پاکستان، ارمنستان، گرجستان، ترکیه، عراق، بحرین، کویت، عربستان، قطر و امارت با مخاطرات مرگ‌بار رو به‌رو کند.
یک خطر بسیار بزرگ دیگر هم است. این جنگ بی‌گمان تلفات بسیار خواهد داشت. بازماندهگان قربانیان می‌توانند در سرتاسر جهان دست به عملیات انتقام‌جویانه تروریستی زده، در هر جایی که بتوانند امریکاییان را آماج خواهند گرفت. این‌گونه هیچ امریکایی در هیچ گوشه جهان نخواهد توانست به آرامی گشت و گذار نماید. بی‌گمان تروریسم بسیار تقویت خواهد شد و هزینه حفظ و نگه‌داری تأسیسات امریکایی در سراسر جهان بسیار بالا خواهد رفت.
با توجه به همه اینها، امکان جنگ تمام عیار بسیار کم است. چون صد درصد به زیان امریکا و ایران و به سود روسیه و تا جایی هم چین و ترکیه تمام خواهد شد. اما ممکن است برخوردهای محدود دست کم تصادفی رُخ بدهد.
در یک سخن، امریکا مدت‌ها مانور خواهد کرد و در پایان کار صورت حساب هنگفت چندین میلیارد دالری مصارف را در برابر شیوخ عرب خواهد گذاشت. از سویی هم زمینه را برای فروش بسیار کلان جنگ‌افزارهای بیشتر به کشورهای عربی فراهم خواهد ساخت و تمام .
درست مانند مانور کوریا که هدف اصلی آن بازار چاق کنی برای فروش میلیاردها دالر جنگ افزار به کوریای جنوبی و جاپان بود؛ این بار هم هدف چاپیدن شیوخ عرب و فروش جنگ‌افزارهای بیشتر است.
در بحران کوریای شمالی از آن کشور ببو ساختند. اکنون از برنامۀ هسته‌یی ایران ببو ساخته اند.