استقبال بسیار سرد از تیم «دولت‌ساز» در هرات در روز جمعه نشان داد که این تیم هیچ شانسی برای پیروزی در انتخابات ندارد، مگر در یک صورت که به گزینۀ «تقلب» به عنوان یگانه راهِ چاره به گونۀ گسترده و مهندسی‌شده رجوع کنـد. البته تیم «دولت‌ساز» این گزینه را از آغاز مدِ نظر داشت، اما فکر نمی‌کرد که به این پیمانه مجبور شود از آن استفاده کند. در همایشِ هرات کاملاً مشخص شد که این تیم کمترین شانسِ پیروزی در انتخاباتِ سراسری و شفاف نخواهد داشت.
افراد تیم دولت‌ساز هم از دولتی‌ها و غیردولتی‌ها از چند روز پیش از سفر اشرف‌غنی وارد هرات شده بودند و در راستای تشویقِ مردم برای شرکت در همایش روز جمعه هیچ کوتاهی نکردند. آن‌ها از تمام امکانات برای این‌‌که تعداد بیشتری را به این همایش فرا بخوانند، استفاده کرده بودند. آنانی را که پول می‌خواستند، پول دادند. آنانی را که چوکی دولتی می‌خواستند، چوکی دولتی دادند. آنانی را که از لحاظ قومی و زبانی می‌شد تطمیع کرد، تطمیع و در نهایت با هر کسی به همان شیوه‌یی که ممکن بود مجاب شود، برخورد کردند؛ ولی در کُل همایشی که گفته می‌شد باید بین سی تا چهل‎هزار نفر در آن شرکت داشته باشند، پنجصد نفر نیز در آن حضور نداشت. و جالب این‌که اکثر شرکت‌کننده‌گانِ این همایش، پناه‌جویانی بودند که از ولایت‌های دیگر به هرات آمده‌اند و در حومه‌های شهر چادر برپا کرده‌اند و تیم دولت‌ساز از آن‌ها در بدل یک وعده نان به عنوان سیاهی لشکر استفاده کرد.
هرات می‌تواند مشت نمونۀ خروار برای تیم دولت‎ساز باشد؛ زیرا این ولایت با تنوع و کثرتِ قومی و زبانیِ خود به یک معنا تجسمِ کُلِ افغانستان است. در این ولایت می‌توان خانواده‌های زیادی را دید که از جنوب، شمال و شرق آمده‌اند و حالا جزو باشنده‌گان اصلیِ هرات استند. شیعه، سنی، هزاره، ازبیک، ترکمن، تاجیک و پشتون در هرات حضور دارند و این تنوع قومی و مذهبی می‌تواند ما را به تعمیمِ یافته‎ها و داده‌ها ترغیب کند.
آقای غنی روی آرای مردم هرات، حسابِ کلان باز کرده بود و قبل از آغاز کمپاین‌های انتخاباتی، با فرستادن قیوم رحیمی برادر سلام رحیمی، همکار و دوست نزدیکش به عنوان والی هرات، تلاش کرد که در ترکیب و ساختار مدیریتی و اداری هرات تغییراتِ لازم را به نفع تیم دولت‌ساز وارد کند. آقای قیومی نیز در نزدیک به یک سالی که به عنوان والی به هرات آمده، از هر راهِ ممکن تلاش کرد که هرات را به مرکز رایِ تیم دولت‌ساز مبدل سازد. او کسانی را که گمان می‌رفت تمایل به دیگر تیم‌های انتخاباتی دارند، از وظایف‌شان برکنار کرد و به جاهایِ دوردست فرستاد. عده‌یی را کاملاً خانه‌نشین کرد و به جای آن‌ها کسانی از خود را وارد ساختار مدیریتی هرات کرد. شب و روز به دیدار افراد بانفوذ و سرانِ قومی رفت، پول داد، امکانات توزیع کرد، خودش به جنگ طالبان رفت، ولی نتیجۀ این‌همه تلاش و مصارفِ گزاف واقعاً برای تیم دولت‌ساز تأسف‌بار بود.
افراد تیم دولت‌ساز یک هفته قبل از سفرِ اشرف‌غنی و معاونانِ او به هرات، وارد این شهر شده بودند و سعی زیادی کردند که مردم بیشتری را در همایشِ خود گرد آورند. اما پاسخِ هراتی‌ها به لاف و گزاف‌های تیم دولت‌ساز در روز همایش کاملاً خود را نشـان داد. آن‌ها با عدم حضورِ خود در همایش این تیم، پیام خود مبنی بر عدم حمایت از آقای غنی را اعلام کردند. وقتی در هرات با تیم دولت‌ساز چنین برخورد شود، مشخص است که در سایر شهرها و ولایات نیز آقای غنی رای نخواهد داشت و کارِ او قبل از برگزاری انتخابات ساخته است.
در دو روزِ گذشته آقای غنی پیوسته بد می‌آورد و این بد آوردن‌ها، او را سخت عصبانی و ناراحت ساخته است. نخست در گفت‌وگو با تلویزیونِ طلوع‌نیوز گند زد و فردایش هم در همایش هرات که می‌خواست تلافی کند، نتوانست مانوری را که می‌خواست و برایش وعده داده شده بود، انجام دهد. برای تیم دولت‌ساز فرجامی بهتر از این‌هم پیش‌بینی نمی‌شد. این تیم از آغازِ به میـدان آمدن، ضعف و ناتوانیِ خود را ثابت کرده است. حضور بیش از حد و سوال‌برانگیز در فضای رسانه‌یی با آن ژست‌ها و تبلیغاتِ عجیب‌وغریب، پیامی جز ترس از شکست را نمی‌رساند. آقای غنی وقتی می‌بیند که از سوی مردم مورد استقبال قرار نمی‎گیرد، با ساختن کلیپ‌های مسخره و پخش آن‌ها به صورتِ دوام‌دار از رسانه‎های دیداری کشور، می‌خواهد ضعف و حسرتش را جبران کند.
آقای غنی طبق معمول در همایش هرات، وعده‌های سرخرمن به مردم سپرد؛ وعده‌هایی از همان جنس که پنج سالِ پیش سپرده بود و تا به حال هیچ‌کدام عملی نشده‌ است. او گفت در صورت پیروزی (کدام پیروزی؟) پنج روز به هرات می‎آید و ساختار حکومتی‌اش را متحول می‌کند. هرات را از نظرِ اقتصادی چنین می‌کند، هرات را از نظر سیاسی چنان می‌کند، هرات را مرکز فلان چیز می‌سازد، هرات را نقطۀ وصلِ بهمان چیز می‌کند و قس علی هذا. این‌ها وعده‌های سرِ خرمن اند؛ وعده‌هایی که هیچ‌گاه تحقق نپذیرفته‌اند و نمی‌پذیرند.
آقای غنی فکر می‌کند با دادن چنین وعده‌هایی و تطمیعِ چند آدمِ بی‌سواد و کم‌مایه می‌تواند آرای میلیونیِ هرات را از آنِ خود سازد. اما او این‌بار کور خوانده است!