تحقیقات نشان می‌دهد که داشتن ارتباط خوب، روابط بین زوج‌ها را ارتقا می‌بخشد، همچنین صمیمیت، اعتماد و حمایتِ بین طرفین را نیز بیشتر می‌کند. عکسِ این نکته نیز صادق است؛ ارتباط بد، صمیمیت را از بین برده، عدم اعتماد و اطمینان ایجاد می‌کند و حتا موجب تحقیر و اهانت بین دو طرف می‌شود. در زیر، به چند نمونه از رفتارها و الگوهای ارتباطی ضعیف، منفی و حتا مخرب اشاره می‌شود که هر دعوا و مرافعه‌یی میان زوج‌ها را بدتر می‌کند.
۱ـ اجتناب از جنگ‌ودعوا به طور کل: به جای صحبت کردن در مورد مشکلات در یک جو آرام و توام با احترام، برخی افراد سعی می‌کنند هیچ‌چیز در مورد مشکلات و دلیل ناراحتیِ خود به طرف مقابل نگویند. این به نظر راهی کم‌استرس‌تر می‌آید که بخواهید به طور کل از بحث و مشاجره دوری کنید، اما معمولاً استرس بیشتری برای هر دو طرف ایجاد می‌کند، چرا که سرانجام با انفجار مشکلات، تنش، خشم و مشاجرۀ بیشتری بین دو نفر ایجاد خواهد شد. پس بهتر این است که به‌راحتی و با آرامش خاطر در مورد مشکلاتِ خود با هم بحث کنید.
۲ـ همیشه حالت دفاعی گرفتن: بعضی‌ها به جای این‌که شکایت‌های طرف مقابل را با دیدی منتقدانه و با میل شخصی مورد توجه قرار دهند و نقطه‌نظرات او را درک کنند، سعی می‌کنند هرگونه اشتباه و خطای خود را انکار کنند. شاید به نظر برسد که انکار مسوولیت، استرس را در کوتاه‌زمان کمتر می‌کند، اما بی‌گمان در طولانی‌مدت موجب بروز مشکلات بسیاری خواهد شد.
۳ـ تعمیم افراطی: بعضی‌ها وقتی اتفاقی می‌افتد که چندان به مذاق‌شان خوش نیست، با عمومیت دادنِ آن مشکل را بیرون می‌دهند. هیچ‌وقت جملات خود را با «تو همیشه…» یا «تو هیچ‌وقت…» مثل «تو هیچ‌وقت کارهایی را که من می‌خواهم، انجام نمی‌دهی» شروع نکنید. کمی مکث کنید، فکر کنید و ببینید آیا این جمله‌ها واقعاً صحت دارند. هم‌چنین هیچ‌وقت با پیش کشیدنِ مشکلات قدیمی، سعی نکنید که مشاجره را شدیدتر کنید.
۴ـ همیشه حق را به خود دادن: اگر بخواهید فکر کنید که برای هر کاری روش «درست» و «غلط» وجود دارد و روش شما همیشه «درست» است، رابطۀتان خراب خواهد شد. هرگز نخواهید که طرف‌تان هم مثل شما به قضایا نگاه کند و اگر دیدگاه او متفاوت بود، جنگ و جدال راه نیاندازید. همیشه به دنبال مصالحه باشید و یادتان باشد که هیچ‌وقت یک روش «درست» یا «غلط»ِ محض وجود ندارد و ممکن است هر دو نقطه‌نظر کاملاً صحیح باشند.
۵ـ تلاش برای روان‌کاوی طرف مقابل: بعضی‌ها به جای این‌که در مورد افکار و احساساتِ طرف مقابل‌شان سوال کنند، فکر می‌کنند که می‌دانند که طرف‌شان به چه چیز فکر می‌کند یا در مورد یک مسالۀ خاص چه احساسی دارد و معمولاً هم این تفسیرها منفی است. مثلاً وقتی طرف‌شان دیر سر قرار می‌آید، پیش خودشان فکر می‌کنند که برای او اهمیت ندارند. این کار دشمنی و سوءتفاهم بین دو طرف ایجاد می‌کند.
۶ـ گوش ندادن: بعضی افراد به جای این‌که خوب به حرف‌های طرف مقابل‌شان گوش و حرف‌های او را درک کنند، موقعی که طرف‌شان مشغول صحبت کردن است، حرف او را قطع می‌کنند، چشمان‌شان را این طرف و آن طرف می‌گردانند یا به آن‌چه خودشان می‌خواهند در جواب بگویند، فکر می‌کنند. این کار باعث می‌شود نتوانید به خوبی از نقطه‌نظرات طرف مقابل‌تان مطلع شوید. هیچ‌وقت اهمیت گوش دادن به حرف‌های همدیگر را دست‌کم نگیرید.
۷ـ سعی در برنده شدن در دعوا: هدف از بحث بین دو نفر، باید درک متقابل و رسیدن به توافق نظر یا راه‌حل باشد که نیازهای هر دو طرف در آن ملاحظه گردد. اگر سعی دارید نشان دهید که طرف مقابل‌تان چه اشتباهاتی انجام داده است، احساسات او را دست‌کم بگیرید و محکم روی نظر خودتان بایستید، بدانید که مسیر اشتباهی را انتخاب کرده‌اید.
www.sharghnewspaper.com