مکثی بر صلح خواهی آقای غنی
اعلام طرح ناقص و عجله‌یی صلح آقای غنی پیش از روشن شدن سرنوشت انتخابات به همان پیمانه ترفندی است برای از دست ندادن قدرت، که عجله بر برگزاری انتخابات ناقص با دَور زدن صلح پیش از انتخابات. هر دو پروسۀ ملی قربانی آجندای شخصی آقای غنی می‌شوند و به‌ کابوس ملی مبدل می‌گردند.
مگر در نماز عید قربان، چند روز قبل از انتخابات، آقای غنی نگفت «حکومت فعلی در روزهای پایانی خود نمی‌تواند در مورد صلح تصمیم بگیرد. آیا یک حکومت ضعیف که در آخرین مرحلۀ قانونی‌اش باشد تصامیم سخت را گرفته می‌تواند، آیا ارادۀ ملی را تمثیل کرده می‌تواند؟»
اکنون که تبرش به سنگ خورده، از هواهای انحصار قدرت به زمین فرود آمده، هی تلاش دارد نتیجۀ انتخابات را با صلح خواهی، چنانی که پیش از آن، صلح را با برگزاری انتخابات کذایی، قاطی کند تا سرنخ گُم شود و قدرت دست داشته غنیمت گردد. این را می‌گویند بحران‌آفرینی، افتضاح و گند زدن به هردو پروسۀ ملی انتخابات و صلح.
دستیابی به صلح، در پهلوی همۀ آماده‌گی‌ها، آدرس ملی و مشروع می‌طلبد، یعنی داشتن یک دولت مقتدر که تاهنوز همانند صلح پا در هوا رفته است. نمی‌شود، هرازگاهی سروکلۀ آقای خلیل‌زاد پیدا شود، همانند چند تا پروژه ساز صلح قومی همآهنگ با چند در کمین نشستۀ پول و قدرت، غایلۀ صلح برپا کرد و بال‌های کبوتر گونۀ صلح برافراشت
.
از برگۀ فیسبوک احمدولی مسعود