حمایت کیفری از حق مصونیت مسکن به معنای برخورد کیفری و سرکوبگرانۀ مقامات مربوط و ذیصلاح عمومی با ناقضان این حق است. حق مسکن یکی از بنیادی‌ترین حقوق بشری است که شهروندان یک کشور را از تعرضات و تجاوزات دیگران به حق خلوت‌شان و نیز از مداخلات ناروای دولت مورد حمایت و حفاظت قرار می‌دهد. حق مسکن یکی از مصادیق بی‌چون و چرای حریم خصوصی است و ارتباط تنگاتنگی با سایر حقوق و آزادی‌های اساسی شهروندان یک کشور داشته و متضمن کرامت و شرافت و فردیت و خودمختاری آنان است. حریم خصوصی قلمروی از زندهگی است که شخص نمی‌خواهد دیگران خودسرانه وارد آن شوند و از اسرار درون آن مطلع گردند.
بحث از حق حریم خصوصی و حق مصونیت مسکن، در کشوری مثل افغانستان که مدت‌هاست از ارزش‌های امنیت و آزادی و عدالت محروم است، بحثی است فوری و سنگین و پیچیده. فوری بودن این بحث بر می‌گردد به شرایط جنگی کشور، رشد روزافزون پدیدۀ تروریزم، تشکیل و گسترش باندهای جنایت کار، ایجاد حلقه‌های مافیایی، نبود حاکمیت قانون، پراکندهگی و بی‌برنامهگی جامعۀ مدنی، غیرمسلکی بودن نهادهای مربوطه و ضعف دولت مرکزی و محلی. در چنین جامعه‌یی و در چنین شرایط و وضعیتی، حوزۀ حریم خصوصی عموماً و حق مصونیت مسکن خصوصاً بیشتر از هر زمان دیگری در معرض تهدید و تعرض و تجاوز قرار دارد.
چنین فضایی به امنیتی شدن کشور می‌انجامد و امنیتی شدن کشور به صورت مستقیم و غیرمستفیم حوزۀ حریم خصوصی و حق خلوت و حق مسکن شهروندان را متأثر و شکننده می‌سازد و هرازگاهی امکان دارد حوزۀ حریم خصوصی و حق خلوت و حق مصونیت مسکن شهروندان به بهانه‌های کشف جرم، بازداشت مجرمین، جمع‌آوری دلایل و مدارک جرمی، ضبط اشیا و اموال جرمی و غیرقانونی و پیگیری باندها و سازمان‌های جرمی و تروریستی، از سوی نهادهای حکومتی نقض گردد.
همچنان حوزۀ حریم خصوصی و حق خلوت و حق مصونیت مسکن شهروندان، در معرض تهدیدات و تعرضات احزاب سیاسی، جامعۀ مدنی، رسانه‌های عمومی و شرکت‌های خصوصی می‌باشد و این عمله‌ها به‌خاطر رسیدن به اهداف سیاسی، اقتصادی و اطلاعاتی و خبری و…، به اسرار و اطلاعات عمقی و مخفیانه‌یی شهروندان و مخاطبین خود ضرورت دارند. علاوه براین، حوزه حریم خصوصی و حق خلوت و حق مصونیت مسکن شهروندان، از شر تهدیدات و تجاوزات شهروندان عادی دیگر کشور نیز در امان نبوده و نیست. این افراد نیز به اساس دلایل و انگیزه‌ها و علایق متعددی دوست دارند وارد حریم حصوصی دیگران شوند و حق خلوت آنان را برهم زنند و حرمت مسکن شان را هتک نمایند و آرامش و آسایش را از آنان بگیرند و اسرارشان را بربایند. بنابرآنچه که گفته آمدیم، بحث از حق مصونیت مسکن در کشورما، از اولویت و ضرورت خاصی برخوردار است.
اما پیچیدهگی و سنگینی بحث از حوزۀ حریم خصوصی و حق مسکن در کشورما، بر میگردد به مسایل فرهنگی و کمبود/نبود منابع و عدم توجه به این حوزۀ مهم. با آنکه دین مقدس اسلام توجه ویژه‌ای به حقوق حریم خصوصی نموده است، اما فرهنگ عمومی ما ارزش آن را به درستی درنیافته و جایگاه آن را به درستی نشناخته است. مردم ما در درازای تاریخ خود تحت حاکمیت‌های استبدادی و تمامیت‌خواه و توتالیتر زیسته اند و رایحه‌یی فردگرایی و آزادی و استقلال فردی و خودمختاری و خودگرایی و خودسازی را استشمام نکرده اند و ارزش حق خلوت کردن و تنها بودن و حریم خصوصی داشتن و مسکن مناسب و مصون داشتن را درک نکرده اند. به همین دلیل بحث از حریم خصوصی و حق مصونیت مسکن در کشور ما و در میان دانشمندان و استادان ما فوق‌العاده کم‌یاب و کم‌مایه است.