اعتراض‌های مردمی در برابر تقلب و مهندسی آرا در انتخابات ششم میزان آغاز شده است. اکثریت دسته‌های انتخاباتی که نسبت به روند بازشماری آرا در کمیسیون‌های انتخاباتی و در مجموع آن چه که در کمیسیون انتخابات می‌گذرد، شاکی اند، به این تظاهرات عدالت‌خواهانه پیوسته اند. اعتراض کننده‌گان فقط یک خواست مشخص دارند و آن این که آرای تقلبی از آرای پاک مطابق به قانون و کارشیوه‌های انتخاباتی که در کمیسیون انتخابات وجود دارد، جدا ساخته شود.
نخست برخی دسته‌های انتخاباتی و به‌ویژه شورای نامزدان انتخابات طی نشست‌ها و اعلامیه‌های معقول و مستدل به گونۀ رسمی از کمیسیون انتخابات خواستند که به جای انجام کارهای خلاف قانون که می‌تواند روند دموکراسی در کشور را صدمه وارد کند، از زیر نفوذ یک دستۀ انتخاباتی مشخص بیرون شوند و انتخابات را به گونۀ مستقل و در پرتو قانون مدیریت کنند. اما کمیسیون چنان در سیطرۀ یک دسته انتخاباتی قرار گرفته که هیچ امیدی به بهبود روند شمارش و ابطال آرای تقلبی دیگر وجود ندارد. کمیسیون دیگر یک کمیسیون «مستقل» و «بی‌طرف» در امر انتخابات نیست و بازی با سرنوشت سیاسی مردم مثل سال ۲۰۱۴ آغاز شده است. در برابر چنین وضعیتی چه باید کرد؟ این سوال اساسی است که در برابر تمام عدالت‌خواهان و قانون‌گرایان در جامعه می‌تواند وجود داشته باشد. آیا بازهم در برابر تقلب و جعل‌کاری آشکار به بهانۀ مصلحت و منافع کشور خاموشی اختیار شود و گذاشته شود که تقلب و تزویر به کرسی بنشیند؟ آیا باز هم مردم شکار یک دسیسه دیگر شوند و سرنوشت سیاسی‌شان چون سال‌های گذشته مورد دست‌برد قرار گیرد؟ بدون شک نمی‌توان به چنین وضعیتی «آری» گفت. نمی توان تقلب و جعل‌کاری را دید و در برابر آن خاموشی اختیار کرد. اعتراض در برابر تقلب به معنای اعتراض در برابر بی‌عدالتی و بی‌قانونی است. زمانی مارکس سخن پُرمایۀ در مورد مبارزه پرولتریا در برابر بورژوازی گفته بود. مارکس می‌گفت که پرولتریا در مبارزه با بورژوازی هیچ چیز ندارد که از دست بدهد به غیر از زنجیرهایش. حالا نیز اعتراض‌کننده‌گان در برابر تقلب‌های انتخاباتی در کشور چیزی ندارند که از دست بدهند به جز زنجیرهایی که به وسیلۀ زورگویان و تقلب‌کاران به دست‌وپای شان بسته می‌شود. تجربۀ سال‌های پسین انتخابات نشان دادند که هر زمان به بهانۀ مصلحت و گویا منافع کشور در برابر تقلب‌های سازمان‌یافته خاموشی اختیار شد، کشور به سوی بحران و نابسامانی پیش رفت. هیچ کدام از حکومت‌های برآمده از تقلب نتوانستند که به مطالبات و خواست‌های مردم پاسخ دهند. نتیجۀ پیروزی تقلب در کشور، به وجود آمدن حکومت‌های زورگو و چپاول‌گر بوده است. نمونۀ روشن آن همین حکومت وحدت ملی است که در نتیجۀ توافق سیاسی بدون در نظر داشت آرای مردم به وساطت امریکا به وجود آمد و کشور را به سوی بحران و نابسامانی برد. مردم پنج‌سال در شرایط اختناق و وحشت حکومت‌گران چپاول‌گر زیستند و هر روز گواه ناامنی، از دست دادن عزیزان‌شان و نابسامانی‌ها و بی قانونی‌های بیشتر در کشور بودند. حکومت وحدت ملی در سال‌های اخیر دقیقاً به یک باند مافیایی تبدیل شده است. باندی که به وسیلۀ چند غارتگر مال و دارایی مردم مدیریت و رهبری می‌شود. اکثر سران حکومت فعلی هیچ تعهدی به مردم و به گفتۀ خودشان «جمهوریت» ندارند. آنها از این ارزش‌ها و مفاهیم برای سلطه‌گری و غارت استفاده می‌کنند. ادامۀ این وضعیت دیگر به هیچ صورت قابل تحمل بوده نمی‌تواند. این بار مردم افغانستان تصمیم آخری خود را گرفته اند. این بار مردم تا آخرین لحظه برای به کرسی نشستن عدالت و قانون مبارزه می‌کنند و از یک یک رای خود حمایت خواهند کرد. این بار به هیچ صورت نباید به تقلب و جعل‌کاری اجازه داد که به دل خواه خود نتیجه انتخابات را رقم زند. می‌گویند «مرگ یک‌بار و واویلا یک‌بار».
این بار باید واقعاً به صحنه آمد و بدون درنظر داشت این که چه کسی و کدام دسته در انتخابات به پیروزی واقعی می‌رسد از شفافیت و عدالت در انتخابات حمایت کرد. بیرون رفتن از صحنه و بی‌تفاوتی در برابر تقلب‌کاران و چپاول‌گران آنها را در خواست‌های‌شان جسورتر و بی‌باک‌تر می‌کند. چنان چه طی پنج‌سال چنین شد. امروز باند مافیایی که بر افغانستان سیطره یافته از تمام امکانات و ظرفیت‌های مادی و معنوی جامعه به نفع خود بهره می‌برد بدون آن که کمترین کار را برای رفاه و آسایش مردم انجام داده باشد. ضرورت است که صدای عدالت‌خواهی مردم بلند نگه داشته شود، تا تمام نیروهای طرف‌دار دموکراسی و کشورهایی که از افغانستان حمایت مالی و سیاسی می‌کنند، بدانند که دراین کشور چه می‌گذرد. آغاز تظاهرات روز جمعه مردم کابل در برابر تقلب دقیقاً زمانی انجام می‌شد که دونالد ترامپ رییس‌جمهوری امریکا برای نخستین‌بار به افغانستان سفر کرد و از سربازان کشورش در پایگاه بگرام دیدن کرد. به نظر می‌رسد که تحولات افغانستان همچنان مورد توجه جامعۀ جهانی است و باید از این توجه برای پیروزی مردم در انتخابات استفاده کرد. پیروزی تقلب در افغانستان به نفع جامعۀ جهانی که تا به حال میلیاردها دالر برای بازسازی و نهادینه کردن دموکراسی در کشورما هزینه کرده، نیست. تقلب جامعه جهانی را نیز صدمه می‌زند چون باعث قوی شدن گروه‌های تندرو و افراط‌گرا در کشور خواهد شد. پیروزی تقلب به معنای پیروزی داعش، طالبان و گروه‌های تروریستی در کشور نیز است.