در کشورهای جهان امروزی، بیشتر از هر زمانی، بحث‌های همچون: توسعه، مطرح می‌شود که در آن، نقش زنان به شدت مورد ارزیابی قرار گرفته است چون زن منحیث یک انسان در تمامی عرصه‌ها و موقعیت‌ها؛ به‌خصوص در نقش مادر، نظم‌دهنده زنده‌گی اولاد بوده و این خود یک رکن اساسی توسعه به شمار می‌رود و توسعۀ ایده آل، توسعۀ است که موقعیت طبیعی و انسانی زن را در نظر گرفته و تفاوت آن را با مرد به فراموشی نمی‌سپارد و نقش‌های متناسب با ویژه‌گی زنان را در محراق توجه دارد.
در واقع مشارکت زنان در امور توسعه از سال ۱۹۸۰ میلادی مورد بحث قرار گرفته که دیدگاه جنسیت و توسعه، تأکید بر برقراری نقش زن و مرد می‌کند و نیز سعی دارد که ماهیت مشارکت زنان را در محیط فعالیت، چه در درون و چه در بیرون از خانه تحلیل و تجزیه نماید و این چنین ـ از توان تمامی اعضای جامعه برای رسیدن به توسعه پایدار بهره جوید.
مهمترین و اساسی‌ترین عامل در دستیابی به توسعه همانا منابع بشری است که با استفاده از توان نرم‌افزاری انسان‌ها که همان سرمایه و نیروی بشری هستند می‌توان به آن دست یافت‌. وقتی هم صحبت از منابع انسانی می‌شود، جنسیت خاصی مطرح نیست.
اما باید گفت که برای سهم‌گیری زنان در عرصۀ توسعه فرایندی است به‌نام توانمندسازی زنان یعنی روشن‌سازی عوامل موثر برای توانمند ساختن زنان که می‌توان اینگونه زنان را به توسعه و پیشرفت آماده کرد. منظور از توانمندسازی نیز خود باوری و خودکفایی زنان می‌باشد و بر حضور فعال و مستمر زنان در اجرای برنامه توسعه اذعان می‌ورزد.
توانمندسازی زنان از طرف سازمان ملل متحد شامل پنج بخش می‌شود که عبارت اند از: احساس ارزش داشتن، حق مالکیت و تصمیم‌گیری، حق دسترسی به فرصت‌ها و منابع، حق کنترل زنده‌گی خود در داخل و بیرون از خانه، قدرت تاثیرگذاری بر جریان تغییرات اجتماعی برای به وجود آوردن نظام عادلانه اقتصادی در محدودۀ ملی و جهانی.
با در نظر داشت چنین موارد، زنان باید به عنوان شهروندان فعال قلمداد شوند و این یعنی عالی‌ترین سطح نوع مشارکت که تصمیم‌گیری و مشارکت زنان را در امور زنده‌گی خانواده‌گی و اجتماعی بیان می‌کند.
از جمله معیارهایی که در فرایند توانمندسازی زنان، رول عمده دارند عبارت اند از: دسترسی بیشتر به تحصیلات رسمی، دسترسی به منابع مالی، بهبود وضع سلامت، برخورداری از حق مالکیت قانونی، رفع تبعیض از بازار کار و نهایتاً حذف باورهای سنتی به توانمندسازی زنان، جهت ارتقای مشارکت شان و دستیابی به اهداف برابری جنسیتی کمک می‌نماید. اینگونه، زنان در پروسه توسعه ـ دوشادوش مردان منحیث یک انسان برای رفاه، ترقی و پیشرفت جامعه تلاش به خرج دهند و شاهد جامعه شکوفا و سعادت‌مند باشند.