از آغاز، سناریوی مثلث خیانت بود، ارادۀ آزاد مردم در کجاست؟
۵۰/۵۰ نگهداشتن آقای غنی، ارتباطی به ذوق‌زدهگی و انتظار تیم‌های انتخاباتی، شفافیت انتخابات و ایجاد یک دولت قانون‌مند و مشروع ندارد، بیشتر در گرو پذیرفتن نتیجۀ توافق صلح با طالبان می‌باشد.
با ناکام نمودن آگاهانۀ انتخابات در افغانستان، سرانجام طی یک مهندسی سیاسی، آقای اشرف غنی را برندۀ ابتدایی انتخابات جعلی اعلام کردند، آنچه وی مصرانه می‌خواست. برای مطمین شدن، توافق فیصدی آرا میان ۵۰+۱ و ۵۳ فیصد دعوایی بود که بالاخره به ۵۰٬۶۴ فیصد فیصله گردید. در تکمیل ساختن کمپیوتری این فیصدی، آرا بعضی کاندیداها را به گونۀ برنامه‌ریزی شده پایین آوردند تا اعتبار و صدای اعتراض آنان نیز پایین زده شود.
مهندسی سیاسی به گونه‌یی است که افتخار برنده شدن مرحلۀ ابتدایی را (یکجا با اعلام شکست رهبران قوم‌ها) آقای غنی می‌داشته باشد، اما در نهایت باید با موافقه با پروسۀ صلح، قدرت را با حکومت جدید! توافق نماید. امتیاز تیم‌های دخیل در این مهندسی سیاسی، دریافت مصارف کمپاین و سهم‌گیری در حکومت جدید! احتمالاً با طالبان می‌باشد.
بالا بردن و تعیین فیصدی آقای غنی در مرز ۵۰/۵۰، فیلتر کمیسیون شکایات در پیش‌رو و احتمال رفتن به دور دوم‌ انتخابات همه ‌اهرم فشار برای قبولی نتیجۀ صلح با طالبان می‌باشند، مناسبتی با سایر تیم‌ها و سهمی برای هیچ هیچ، شفافیت انتخابات و ایجاد یک دولت قانون‌مند و مشروع ندارد.
در کشور خداداد افغانستان، زیر نام دموکراسی، انتخابات روپوشی گردیده است برای قاپیدن قدرت غیرمشروع، تولد رهبران وابسته، تولید حکومات دست‌نشانده، حفظ عمدی بی‌ثباتی کشور برای بازیگران قدرت‌مند، شکست ارادۀ ملی، فریب و خیانت به حق سرنوشت مردم و سرانجام تکرار دور باطل ناکامی تاریخی افغانستان.
به ادامۀ این سناریو، شک دارم برنامۀ صلح‌شان بهتر از این باشد!