اولین نکته‌یی که دربارۀ «مهتاب در کویر» باید گفت این است که بیانگر حقایق تلخ و رنج‌آور، آشکارا و پنهان دوشیزه‌گان، زنان و مادران افغانستان می‌باشد؛ از اقدام خجسته الهام که در راستای تهیه، ترتیب و تدوین این کتاب زحمات فراوانی را متقبل شده اند، ابراز قدردانی و امتنان نموده، قدم‌شان را استوار و قلم‌شان را پُربار تمنا و به مثابۀ رهروان زبان و ادب ضمن آنکه توفیقات مزید شان را از پیشگاه ایزد لایزال، با کمال استدعا می‌دارم – آرزو می‌برم تا در غنامندی آفرینش‌های علمی، تحقیقی و پژوهشی بکر، ناب و پُرارزش این پژوهنده جوان، فزونی ارازانی نماید.
آنچه در این خامه از دید من برجسته‌گی داشت همانا برخورد بی‌طرفانه و داوری به دور از غرض و مرضی است که میزان اعتماد خواننده را به آن معطوف می‌دارد؛ به خصوص صفحات: ۲۱ / ۳۳ / ۳۷ / ۴۵ / ۴۶ / ۵۱ / ۶۷ / ۷۴ / ۷۶ / ۷۷ / ۹۴ / ۹۶ / ۹۹ / ۱۰۳ / ۱۰۴ / ۱۰۹ / ۱۱۹ / ۱۲۱ / ۱۲۳ / ۱۲۴ / ۱۲۹ / ۱۳۱ / ۱۳۳ / ۱۳۴
علاوتاً مسوولیت خویش می‌پندارم تا خواندنش را به علاقه مندان کتاب‌های داستانی پیشنهاد کنم.
مهتاب جزیی از این نسل سرگردان بود که رسیدن به آرزوهای دور و درازش را فقط در آسمان و دریا می‌دید.
به آنچه در بالا گفتم و نوشتم، ادامه می‌دهم که آفریدۀ خجسته الهام بصیر از تازه‌گی لازم برخوردار است و من این اثر را نهایت غنی یافتم.
مهتاب در کویر، آزمونگاه تجربیات موفق و ناموفق است. این کتاب داستان را یک روز، یک ماه، یک سال و سال‌های سال بخوانید!