دختر احساس من
- ۱۳ دلو ۱۳۹۸
لحظه‌های قلبِ خود را می‌سرایم در سکوت
بشکند با بغضِ غم، بانگِ صدایم در سکوت
قطرۀ سرخِ دلم، شد ذوب با امواجِ غم؛
وَز دلم چیزی نمانده، از برایم در سکوت
گریه‌ها را می‌سرایم با صدای حنجره؛
می‌شود سرشارِ باران این هوایم در سکوت
نبضِ ژرفای نهانِ بحرِ جان، شورشگر است؛
موجِ دریایم؛ ولی از خود رهایم در سکوت
دخترِ احساسِ من، مسکوتِ بغضِ لحظه‌هاست؛
من به احساسِ دلِ سرخم، رضایم در سکوت
زین سرودِ سرد و بی‌روحِ دلِ تنهای خود
می‌سرایم، با نوای لحظه‌هایم در سکوت
زهرا حکیمی بافقی، غزل ۶۱، کتاب آوای احساس، اصفهان: نشر نقش نگین.
Comments are closed.