یکی از سخنرانان برنامۀ آغاز به کار روزنامه راه ماندگار، محمد علم ایزدیار معاون اول مجلس سنا بود، که اینک متن آن خدمت خواننده‌گان محترم قرار دارد.

سلام و عصر به خیر می‌گویم خدمت همۀ حضار محترم، جناب زهیر صاحب سرپرست وزارت اطلاعات و فرهنگ، محترم معین صاحب و همه اساتید، فرهنگیان و دست اندرکاران رسانه‌ها.

مسرت دارم که امروز در میان شما قرار دارم و به مناسبت آغاز نشرات روزنامۀ راه ماندگار، راه ماندگار را ادامه می‌دهد، سخن می‌گویم. و این آغاز خجسته را اصالتاً از جانب خود ونیابتاً از جانب مجلس سنای شورای ملی به شما ودست اندرکاران روزنامۀ راه ماندگار به‌ویژه به آقای نظری پریانی، تبریک و تهنیت عرض می‌کنم. مطمئن هستم با توجه به تجربه کاری آقای پریانی وشناختی که من از ایشان در دوران کارشان در جریده قُلۀ آزور دارم، موصوف دارای ظرفیت‌های فکری، کاری واخلاق نیکو وحمیده می‌باشند، انشاءالله که مطابق اصول و پالیسی نشراتی ماندگار به پیش خواهند رفت و موفق خواهند بود.

ماندگار در طول یازده سال گذشته بی‌وقفه برای آزادی، عدالت اجتماعی، مبارزه با دهشت افگنی و در جهت حاکمیت قانون و مشارکت عادلانۀ سیاسی، تمرکززدایی و انحصارزدایی از دولت و حاکمیت سیاسی قلم و قدم زد. ماندگار در تمام این سال‌های سپری‌شده، علی رغم دشواری‌های افغانستان، در مبارزه با دهشت‌افگنی و فساد دولت و بی‌اعتمادی در جامعۀ سیاسی کشور، زمینه و ظرفیت تفاهم را میان اقشار روزنامه‌خوان و فعال سیاسی و جامۀ روشن‌فکری ایجاد کرد.

روزنامۀماندگار چاپ و نشر خود را با آغاز یک روند نقدگرایی بر سیاست و عمل‌کرد دولت شروع کرد و با این روند ادامه داد. نقدگرایی ماندگار همراه با تعهد این روزنامه به نهادینه‌سازی مردم‌سالاری، رعایت حقوق بشر، پاسداری از حقوق مدنی و شهروندی بود.

تا جایی‌که من به یاد دارم این رویکرد انتقادی ماندگار نه عقده‌مندانه و از روی کینه‌توزی و نفرت پراگنی، بلکه به‌صورت تخصصی و مسلکی در جهت سازنده‌گی و اصلاح بنا یافته بود و بر همین مبنا ادامه پیدا کرد. از این رو ماندگار یک سیاست عقلانی و متوازن در پیش گرفت و به‌عنوان پل تفاهم و ارتباط میان حکومت شونده‌گان و حکومت کننده‌گان عمل کرد.

رویکرد انتقادی ماندگار بر مبنای عقلانیت و واقع‌گرایی و به دور از نفرت‌پراگنی و کینه‌توزی، در واقع چهرۀ واقعی یک روزنامۀ رسالت‌مند را در جامعۀ ملتهب و اوضاع بی ثبات کشور به نمایش گذاشت. ماندگار با این روی‌کرد، راه نقد منصفانه، عادلانه، ضروری و تأثیر گذار را در دنیای مطبوعات و رسانه‌های کشور، بیش‌تر نهادینه و هموار ساخت. ماندگار نشان داد که کینه‌توزی و عقده‌مندی با نقد اصلاح‌گرانۀ مبتنی بر واقعیت‌ها در جهت تأثیرگذاری برای عدالت و تغییر، متفاوت است. ماندگار با این رویکرد، خود را در خانوادۀ مطبوعات کشور تثبیت کرد و توجۀ روزنامه‌خوانان و روشن‌فکران فعال را در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی را برای خواندن و علاقه‌مندی به خود جلب کرد.

ماندگار در مبارزه با قانون‌شکنی، فساد حکومتی، تخطی، تقلب و فساد در انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی چه در سال ۲۰۰۹ و چه در سال ۲۰۱۴ به‌صورت مسلکی و دقیق رسالت خود را انجام داد، اطلاع‌رسانی کرد، افشاگری کرد و در گزارش‌ها و تحلیل‌هایش واقعیت‌های تلخ و غم‌انگیزی را منعکس ساخت.

البته برای روزنامۀ ماندگار این مبارزۀ مدنی و قانونی چندان آسان نبود. ماندگار بارها تهدید شد. سختی کشید. در سال ۲۰۰۹ وقتی بدی انتخابات و تقلبات انتخاباتی ریاست جمهوری را بیان و برملا کرد به محاکمۀ فرمایشی حاکمان رو برو گردید و مدیر مسوولش در غیاب محکوم به زندان شد.

شاید یکی از دلایلی که روزنامۀ ماندگار بیش‌تر از یک دهه به‌صورت منظم و بلاوقفه در آسمان مطبوعات کشور درخشید، به عدالت‌خواهی و قرارداشتن این روزنامه در موضع درست دفاع از حق و عدالت بود. در حالی که چه بسا روزنامه‌ها و نشرات دیگر در افغانستان پس از آغاز نشرات و فعالیت مقطعی، حضور خود را از دست دادند و ساکت و فراموش شدند.

یکی از برجستگی‌های روزنامۀ ماندگار در طول نشرات خود این بوده است که به مسایل بسیار مهم و داغ سیاسی و اجتماعی کشور با واقع‌گرایی پرداخته است. ماندگار در طول سال‌های قبل در مورد انتخابات، حکومت وحدت ملی، مذاکرات صلح، نقض قانون به‌خصوص قانون اساسی از سوی حکومت به‌عنوان مجری قانون، و مسایل مهم دیگر، گزارش‌ها و تحلیل‌های واقعی، منطقی و افشا گرانه‌ای ارایه داشته است.

حالا که روزنامل راه ماندگار به فعالیت آغاز کرده است، این را برای مدیر مسوول و دست اندرکاران ماندگار تبریک می‌گویم. امید وارم که راه ماندگار در خط ارزش‌های دینی، ملی و منافع مردم افغانستان هم چنان پایدار و ماندگار باقی بماند و رویکرد انتقادی‌اش را با تأثیرگذاری بیش‌تر و منطق رساتر ادامه بدهد.

جایگاه مطبوعات در جهان متمدن جایگاه ویژه و منحصر به فرد در اجتماع به‌شمار می‌رود حتا بعضی‌ها، مطبوعات را به دلیل اهمیت واثرگذاری آن رکن چهارم دولت‌ها می‌دانند و این از بابت اثر گذاری رسانه‌ها در ایجاد اصلاحات درجامعه وپاسخ‌گویی حکومات است. شما داستان وزیر داخله پیشین کشور انگلستان را به یاد دارید که فقط به خاطر صدور یک نامۀ عادی که به یک کارمند دفترش داده بود وخواسته بود که کار او را زودتر انجام دهند، زمانی‌که موضوع مطبوعاتی شد گرچه که نامه سفارشی وزیرکاملاً عادی بود اما وزیر از مقامش استعفا داد.

اما در افغانستان متاسفانه اثر گذاری رسانه‌ها در ایجاد اصلاحات و پاسخ‌گو قراردادن حکومت نا چیز و حتا بی اثر است

ما صدها مورد فساد، ظلم، بی‌عدالتی، قانون‌شکنی و تبعیض را شاهد بوده‌ایم که از طریق رسانه‌ها بازتاب یافته است؛ اما هیچ‌گونه اثری مبنی بر ایجاد اصلاحات و پاسخ‌گو قرارگرفتن حکومت نداشته است، دلیل آن این است که زمام‌دارن خود در فساد و قانون‌شکنی دخیل‌اند.

شما شاهد هستید که ریاست جمهوری، وزرایی که از مجلس نمایندگان رأی اعتمادگرفته اند را بدون موجب و به‌صورت غیر قانونی برکنار می‌نماید و برعکس اشخاصی‌که مورد اعتماد ولسی جرگه قرار نگرفتند، آن‌ها را خلاف قانون در بست‌های وزارت خانه‌ها ابقا می‌نماید. باوجودی‌که این عمل‌کرد غیرقانونی ریاست جمهوری در رسانه‌ها بازتاب گستردۀ داشت؛ اما متاسفانه این روند تداوم میابد.

امید وارم روزی مطبوعات در آوردن اصلاحات نقش خود را بازی نماید و ما صاحب نظام و جامعه قانون مند و مردم‌سالار به مفهوم واقعی آن باشیم.