بخش نخست
۱ـ بدزبانی از اعتبار و شأنِ شما کاسته و شخصیت‌تان را زیر سوال می‌برد.
۲ـ روابط شما را به خطر می‌اندازد.
۳ـ نزد دیگران از احترام کم‌تری برخوردار خواهید شد.
۴ـ نشان‌دهنده آن است که شما روی رفتار و هیجاناتِ خود کنترلی ندارید. نشانه عدم خویشتن‌داری و ضعف شخصیتی و عدم بلوغ هیجانیِ شماست.
۵ـ نشانه جهل، کم‌سوادی و نافرهیخته‌گی است. نشانه انحطاط فرهنگی در جامعه نیز می‌باشد.
۶ـ زبان افراد بی‌تمدن، ناپخته و بی‌نزاکت است.
۷ـ موجب بروز خشونت می‌گردد. تنها شرایط را بحرانی‌تر می‌سازد.
۸ـ موجب آزار روحیِ دیگران می‌شود. بی‌اعتنایی و بی‌توجهی به حقوق دیگران محسوب می‌گردد.
۹ـ سبب فساد و به ابتذال کشیده شدنِ زبان رسمی کشور می‌گردد. به گونه‌یی که واژه‌های اصیل، رسا و گوش‌نواز به فراموشی سپرده شده و واژه‌های رکیک، عامیانه و دشنام‌ها جای آن‌ها را پر می‌کنند.
۱۰ـ نمی‌توان با آن به‌طور مطلوب ارتباط برقرار کرد. مفهوم و مقصود را آن‌طور که باید نمی‌تواند منتقل سازد.
۱۱ـ دشنام‌ها اثربخشی خود را از دست می‌دهند. بنابراین کاربرد آن‌ها متداول شده و از قبح‌شان کاسته می‌شود.
۱۲ـ دشنام‌ها بحث‌ها را به مشاجره تبدیل می‌سازند. هم‌چنین موضوع آن‌ها را می‌توانند تغییر دهند. برای مثال فرض کنید در خلال بحث عوض پاسخ: «نه» از «نه احمق!» استفاده شود. از این لحظه به بعد خواهید دید که دیگر موضوع بحث هرچه که باشد فراموش و به رد و بدل دشنام میان دو فرد بدل می‌گردد.
۱۳ـ تبدیل به الگوی رفتاریِ نامناسبی برای کودکان می‌شود.

چه‌گونه زبانِ خود را رام و مهار کنیم؟
شما با کنترل زبان و گفتار در نظر دیگران پخته‌تر، باهوش‌تر، مودب، سخن‌دان، باملاحظه، دل‌پذیر، باسویه‌تر و خوش‌مشرب‌تر جلوه کرده و مورد پذیرش و احترام همه‌گان قرار خواهید گرفت.
۱ـ بر زیان‌آور بودنِ بدزبانی اذعان کنید.
شما بدزبانی می‌کنید چرا که دشنام‌گویی آسان، مفرح، نوعی رک‌گویی، تاکیدکننده و قانون‌شکن بوده و درد و خشم را کاهش می‌دهد. اما مطمین باشید جنبه‌های منفیِ آن بیش از جنبه‌های به‌ظاهر مثبتِ آن است. شما با بدزبانی نمی‌توانید در بحث‌ها پیروز گردید. دشنام‌گویی ذکاوت، زیرکی و سخن‌وریِ شما را اثبات نمی‌کند. شما با بدزبانی قادر به جلب احترام و تحسینِ دیگران نخواهید بود. با بددهانی نمی‌توان ایجاد انگیزش کرد، فقط می‌توان ارعاب کرد.
۲ـ از حذف دشنام‌گویی‌ها و بدزبانی‌های جزیی، غیرجدی و اتفاقی شروع کنید.
همواره تصور کنید مادر یا دختری خُردسال و یا کسی که از وی شرم دارید، در کنارتان حضور دارد. عوض استفاده از صفات اهانت‌آمیز و رکیک برای تاکید، از تغییر لحن و آهنگ در واژه‌ها و جملات بهره گیرید. برای شرح و توصیف اشیا، آدم‌ها، حیوانات و کارها از واژه‌های رکیک اجتناب ورزیده و به‌جای آن مفصل‌تر شرح دهید.
۳ـ مثبت بیاندیشید و نیمه پُر را ببینید.
طوری رفتار کنید که قادر به انجام امور هستید. نگرانی تا اندازه‌یی که در شما برای رویارویی با مشکلات ایجاد انگیزه و آماده‌گی کند، کافی‌ست. مثبت‌اندیشی نه تنها اکثر دشنام دادن‌ها را حذف می‌کند، بلکه خُشنودی را برای‌تان به ارمغان آورده و شخصیت شما را نیز درخشان‌تر می‌کند.
۴ـ شکیبایی را تمرین کنید.
آستانه تحملِ خود را افزایش دهید. سریع از کوره در نروید و در اموری که کنترلی بر آن‌ها ندارید، بردباری به خرج دهید.
۵ـ دشنام نگویید، کنار بیایید.
ما در جهان ناکامل و غیرایده‌آل زنده‌گی می‌کنیم. اما انتظارات ما به‌طور روزافزون در حال افزایش است. روزبه‌روز شرایط دشوارتر و بدتر شده و تاخیرها، ناکامی‌ها و نا امیدی‌ها افزایش می‌یابند. ما چاره‌یی نداریم، مگر این‌که با آن‌ها کنار بیاییم. زیرا بدزبانی و دشنام‌گویی مشکلی را حل نمی‌کند.
منبع: www.mardoman.com