بشر در هیچ دوره‌یی این‌چنین با حجم انبوهی از داده‌ها و اطلاعات مواجه نبوده است. سرگردانی انسان امروز، انتخابی مناسب از بین هزاران امکانی است که عمر کوتاهش را برنمی‌تابد و این سرگردانی، در انتخاب روشی مناسب برای یادگیری یک زبان بین‌المللی با گسترۀ تولید جهانی، صد چندان شده است. کتاب‌ها، فلم‌های صوتی تصویری، صنف‌های آموزشی رسمی و غیر رسمی، نرم‌افزارها و پهنۀ گستردۀ انترنت در کارند تا امر فراگیری یک زبان خارجی تحقق یابد. آیا اشکال در بهرۀ هوشی ما دانش‌جویان است که با گذراندن بیش از ۱۲ سال دورۀ مکتب، هنوز نتوانسته‌ایم در حد قابل قبولی زبان بیاموزیم؟ بدون شک اشکال در بهرۀ هوشی و توانایی‌های ما نیست، بلکه مشکل در روش‌ها و تکنالوژی‌هایی است که ما با استفاده از آن‌ها زمان بزرگی از زنده‌گی خویش را از دست داده‌ایم. عمده‌ترین دلایل ناکامی در فراگیری زبان خارجی، به قرار زیر است:

ترس
ما همیشه زبان را درس مشکلی تصور می‌کردیم که باید آن را امتحان دهیم و بدین دلیل، هرگز فرصت استفاه از آن را به‌صورتی نیافتیم که از آن لذت ببریم.

تکیه بر محیط مبتنی بر متن
دنیای واقعی زبان، یک دنیای صوتی است. در حالی که سیستم آموزشی ما، دنیایی مبتنی بر متن بوده است و این باعث می‌شد که مشکل تلفظ نیز بر مشکلات بی‌شمار ما افزوده شود. به دلیل عدم زیستن در یک محیط واقعی صوتی با آن احساس بیگانه‌گی می‌کنیم. نتیجۀ این سیستم آموزشی در آرمانی‌ترین شرایط، تربیت مترجم است، نه کسی که با زبان بتواند ارتباط برقرار کند.

تکیه بر گرامر
کاش ما زبان را با روش کودکان یاد می‌گرفتیم که کمترین اهمیتی برای دستورات پیچیدۀ زبان نمی‌دهند. راستی ما، خود چه‌قدر با گرامر زبان مادری خود آشنا هستیم؟ دستوات گرامری در تمامی زبان‌ها یک موضوع کاملاً تخصصی و انتزاعی از زبان است و اگر نه این است، پس این‌همه رشته‌های دانشگاهی سطح بالا در رابطه با دستور زبان چه معنی می‌دهند؟ حرف زدن با رعایت دستورات گرامری زبانی پُر از استثنا، مانند انگلیسی، تقریباً غیرممکن است.

تأکید بر یادگیری لغات
آموزش ما، حفظ کردن فرهنگ‌های لغت بوده؛ هر معلمی برای خود دیکشنری کوچکی می‌ساخته که مجبور به حفظ کردن آن بوده‌ایم. در یک فرهنگ انگلیسی نگاهی به لغت GET یا TAKE بیندازید. دو صفحه معنی مختلف و گاه متضاد برای یک لغت، سردرگمی آدمی را در آموزش صدچندان می‌کند. فرق عمدۀ زبان انگلیسی با زبان فارسی در این است که لغات در زبان انگلیسی عمدتاً وقتی معنی واقعی دارند که در کنار سایر لغات قرار می‎گیرند. مثلاً لغت Take معنی واضحی ندارد، در حالی که معنی عبارت Take off کاملاً مشخص است.
اهمیت دادن به امر خواندن
در هر زبانی، چهار عنصر عمدۀ خواندن، نوشتن، صحبت کردن و گوش دادن وجود دارد. آن‌چه در سیستم آموزش رسمی ما بیش از همه به آن پرداخته شده است، امر خواندن می‌باشد. در برخی از صنف‌های غیر رسمی نیز صحبت از هم‌زمانی چهار عنصر رفته است. اما وقتی ما در محیط واقعی زبان قرار می‌گیریم، درمی‌یابیم که اگر هدف فراگیری زبان باشد، عنصر خواندن و نوشتن اهمیتِ درجه چندم دارند، به این دلیل ساده که در تمامی زبان‌ها افراد بی‌سواد آن جامعه نیز قادر به تکلم با زبان مادری خود هستند.

منبع www.okhdar.com :