دو شنبه ۲۲ سرطان ۱۳۹۴

بخش هفده هم

عبدالحفیظ منصور
حملۀ اول
بهار سال ۱۳۵۹، مقارن بود با اعزام هیأتی از جانب رژیم کابل نزد احمدشاه مسعود قوماندان جبهۀ پنجشیر، که به‌وسیلۀ آن از مسعود خواسته شده بود که از مقاومت دست بردارد و احمدجان را که در قید به‌سر می‌برد، رها سازد. اعضای هیأت عبارت بودند از:
۱٫ محمد عیسی خان، کاکای احمدشاه مسعود
۲٫ وکیل عبدالرووف خان (شوهرعمه مسعود)
۳٫ دگروال عبدالرزاق خان از قریۀ دشتک
۴٫ حبیب‌الرحمن جدیر، مسوول فرهنگی سره‌میاشت از قریه آستانه
۵٫ مرزا غلام محمد از قریۀ ملسپه
۶٫ مامور خیرمحمد از قریه پای چنار
هیأت مذکور هنوز در پنجشیر بودند که قوای شوروی اولین حملۀشان را به تاریخ ۱۹ حمل بالای پنجشیر آغاز نمودند و هیأت سرافگنده و خجالت بازگشتند. درست روشن نیست که آیا واقعاً روس‌ها از اعزام این هیأت بی‌اطلاع بودند و یا این‌که آن را جهت اغفال مجاهدین فرستاده بودند؟
روس‌ها در حملۀ نخست‌شان به پنجشیر که مدت یک هفته به طول انجامید، از ۵۰۰ عرادۀ زرهی و چندین هواپیمای جنگی در برابر مجاهدین استفاده کردند؛ در حالی که مجاهدین مسلح پنجشیر، بیشتر از دوصد تن نبودند که در نواحی علیای آن دره تا منطقۀ بازارک جابه‌جا شده بودند و اسلحۀ ضد تانک‌شان را فقط سه میل راکت تشکیل می‌داد.
قوای پیادۀ شوروی در ابتدا بدون مانع جدی به استثنای یک درگیری مختصر در «پارنده»، به پیشروی سوی پریان پرداختند؛ اما در هنگام بازگشت در منطقۀ «دهن خاواک» و آب تل، مورد حملۀ شدید مجاهدین قرار گرفتند که طی آن تعداد زیادی از سربازان شوروی به قتل رسیدند. در همین زد و خوردها، ۹ میل کلکوف و یک میل پیکا به غنیمت مجاهدین درآمد.
هم‌چنان در منطقۀ «دهن گزنو» مربوط علاقه‌داری حصۀ دوم، زد و خوردی میان مجاهدین و نیروهای شوروی به‌وقوع پیوست که منجر به هلاکت چندین سرباز شوروی شد.
بر اساس گزارش جریدۀ «ندای جهاد»، در طول این حمله دست‌کم ۱۰۰ تن از سربازان شوروی و رژیم کابل به قتل رسیدند. علاوه بر آن، ۸ عراده تانک و ۶ عراده موتر تخریب گردید. از مجاهدین ۴ تن و از افراد ملکی ۲۵ نفر به درجۀ شهادت نایل آمدند.(۱)

حملۀ دوم
شکست قوای شوروی در حملۀ اول‌شان به پنجشیر، روحیۀ مجاهدین و اعتماد مردم نسبت به توانایی مجاهدین را بالا برد و برعکس، مورال قوای رژیم کابل مستقر در پایگاه «رخه» را ضعیف‌تر گردانید.
مجاهدین به سرعت در قدم اول در قرای حصارک، فراج و شتل و سپس در تمام پنجشیر قرارگاه‌هایی تاسیس نمودند و دسته‌های جدیدی به جمع مجاهدین پیوستند و کمک‌های مالی مردم پنجشیر بیشتر از پیش شد.
حملۀ دوم به تاریخ ۶ سنبلۀ ۱۳۵۹ وقتی به‌راه انداخته شد که قوای رژیم کابل در «رخه» در محاصرۀ مجاهدین قرار گرفته بودند و روزی نبود که یک یا چند عسکر کشته و یا اسیر نشود.
در این حمله قوای زرهی مشترکِ شوروی و رژیم کابل مرکب از ۸۰۰ عراده و ده‌ها فروند جت جنگنده و هلیکوپتر بود که طی بیست‌ویک روز که این جنگ ادامه یافت، ۴۰ عراده تانک و ۳۰ عراده لاری نظامی به وسیلۀ مجاهدین از بین برده شد و قرار گزارشی که از داخل رژیم کابل به‌دست آمد، در این نبرد ۵۰۰ سرباز شوروی و داخلی به هلاکت رسید و در مقابل از مجاهدین ۲۵ تن به شمول قوماندان دادالله (قوماندان قرارگاه حصارک) شهید شدند.(۲)
تاکتیک قوای شوروی در این حمله این طور بود؛ همین که هدف فیر مجاهدین قرار می‌گرفتند، بدون این‌که به رویارویی با مجاهدین بپردازند، به مناطق مسکونی رو آورده تمام ساکنینِ آن را قتل عام می‌کردند. چارپایان را به گلوله بسته، در مواردی عضوی از بدن حیوان زنده را جدا می‌کردند. منازل مسکونی یا توسط توپ و بمب، تخریب و یا به آتش کشیده می‌شد. نویسنده خود شاهدِ این رویدادها بود.