احمد مسعود: طالبان به هیچ تعهد خود به غیرقرارداد خود با آمریکا عمل نکرده‌اند.





روش‌هایی برای داشتن حسی خوب نسبت به آینده

گزارشگر:شنبه 9 عقرب 1394 - ۰۸ عقرب ۱۳۹۴

بخش دوم 

mnandegar-3مورد سوم: گناه (آزادی برای زنده‌گی کردن در آن)
مردم می‌توانند در ساده‌ترین ارزش‌ها با هم برخورد کنند، اما تحمل تفاوت‌های همدیگر از سوی آن‌ها، به من امید بسیار زیادی درباره آینده می‌دهد. برای قرن‌هاست که مدارا کردن مرکز توجه شده است و این برای من از شدت وحشت این زمان می‌کاهد.
مورد چهارم: المپیک افراد معلول ذهنی
درست است، من شانس آوردم؛ من پسری دارم که دچار سندروم دان است. اگر این‌طور نبود، ممکن بود فقط یک یا دو بار به مؤسسه المپیک افراد خاص کمک می‌کردم. به عنوان مادر یک ورزشکار، این امتیاز را داشتم که که مدت‌های طولانی با موسسه‌یی باشم که در آن معجزات کوچک ولی بی‌شماری اتفاق می‌افتد و من بتوانم این معجزات را ببینم. اگر تاکنون وسوسه شده اید که این موجودات معصوم را رها کنید، فقط مدتی با این موسسات همکاری کنید، آن‌وقت شما هم معجزات خودتان را دریافت می‌کنید.
مورد پنجم: کمدی‌های موقعیت
کمدی‌های موقعیت از سرگرمی‌های سطح بالا تا مزخرفات کسل‌کننده، دسته‌بندی می‌شوند. آن چیزی که من عاشقش هستم، خود برنامه‌های تلوزیونی نیست، بلکه این واقعیت است که مردم هم‌چنان به ساختن آن‌ها ادامه می‌دهند. در داستان‌های کمیک، ما اشتباهات خودمان را می‌بینیم که با اغراق آن‌چنان نشان داده می‌شوند که مضحک به نظر بیایند. بدون این قابلیت که بتوانیم به خودمان بخندیم، ممکن است با درگیری‌های خانواده‌گی، نیرنگ‌های بی‌اساس یا اشتباهات احمقانهمان، از بین برویم. بقای کمدی‌های موقعیت به ما می‌گوید که می‌توانیم خودمان و دیگران را برای اشتباهات‌مان ببخشیم، در حالی که می‌دانیم فرصت برای جبران، بسیار است.
مورد ششم: افریقای جنوبی
وقتی برای نوشتن کتابم به افریقای جنوبی رفتم، توقع نداشتم عاشق کل کشور بشوم. این یکی از مواردی بود که قلب انسان را هم به درد می‌آورد و هم آن را التیام می‌بخشد ـ گاهی اوقات شگفت‌آور، گاهی وحشتناک و همیشه فراموش نشدنی. یک‌بار، راننده لیموزینی، جریانی فاسد از نژادپرستی را برایم بازگو کرد و من از شدت شرمنده‌گی احساس کردم که مریض شده ام و شروع کردم به مطرح کردن این مساله با بقیه نژادهای افریقای جنوبی که در آن‌جا ساکن بودند. به طور حیرت‌آوری، آن‌ها با تبعیض وحشتناکی روبه‌رو بودند، نه با ترس و نه با تنفر، بلکه با مثبت‌اندیشی و عشقی عمیق و دور از انتظار. آن‌ها حاضر نبودند که امیدشان را از دست بدهند. اگر افریقای جنوبی می‌تواند هم‌چنان به آینده اعتماد داشته باشد و برای صلح و عدالت تلاش کند، من چه‌طور نمی‌توانم؟!

منبع: www.seemorgh.com

اشتراک گذاري با دوستان :

Comments are closed.