بخش هفتاد و دوم/

کنفرانس بن
بعد از نشست بن در سال ۱۳۸۰‌ خورشیدی، در حکومت افغانستان که توسط مجاهدین تشکیل یافته بود، تغییرِ ژرفی رُخ داد. به این ترتیب که قدرتِ دولتی آهسته‌آهسته در اختیارِ تکنوکرات‌های برگشته از غرب قرار گرفت.
حامد کرزی رییس دولت موقتِ افغانستان شد و کابینۀ خود را به‌زودی اعلان کرد. در کابینۀ او، شخصی کهنسال به نام رسول امین، به‌جای آقای ذره وزیر مجاهدین، به‌حیثِ وزیر معارف مقرر گردید.
من در آن موقع رییس رادیو تلویزیون تعلیمی و تربیتی بودم. یک‌ روز وزیر مرا خواست و خواهش کرد که فلم سخنرانی‌اش را از رادیو تلویزیون ملی برایش کاپی کنم. گفتم: این کار در بدل پول می‌تواند اجرا گردد. اما او گفت: به حفیظ منصور (رییس رادیو تلویزیون ملی) از طرفِ من سلام بگویید؛ خودت همکارش بودی، اگر از ما پول بخواهد، از خودت نمی‌گیرد.
به‌ هر صورت، نزد حفیظ منصور رفتم و تقاضای وزیر را مطرح کردم. منصور گفت: اگر از دیگران پولِ حقِ ثبتِ آن صد دالر شود، وزیر صاحب به‌خاطر این‌که قدرتِ بیشتر دارد، باید دوصد دالر به خزانۀ دولت بپردازد!
دوباره به وزارت برگشتم، شام شده بود و می‌خواستم جریان را به وزیر گزارش دهم. تاج‌الدین صدیقی رییس پلان وزارت را دیدم که تازه از دفتر وزیر بیرون شده بود. او از من پرسید: «کجا می‌روی بیگانه؟» گفتم: با وزیر صاحب کار دارم. صدیقی گفت: «خوب است، برو که وقت میله آمدی!» پرسیدم: «میله چی است؟» گفت: داخل شو، باز می‌بینی.
زمانی که داخلِ سکرتریت وزیر معارف شدم، سه دخترِ زیباروی را دیدم که نشسته بودند. آن‌ها بعد از دیدن من، روی خود را با چادری پوشاندند.
به اتاق وزیر رفته، او را دیدم و جریان را برایش شرح دادم و دوباره برگشتم، اما آن دختران هنوز بودند. وقتی پرسیدم که این‌ها کی استند، یک‌‌تن از محافظینِ دروازه برایم گفت: «هر شب در وزارت معارف همین حال است، نمی‌دانیم به کی بگوییم!»
همچنان گفته شد که این وزیرِ کهنسال که راه رفتن برایش مشکل است، اتاقی در هوتل کانتیننتال دارد و آن‌جا نیز کسانی هستند که برای او دخترانی را به خوش‌گذرانی می‌آورند.
بسیار تعجب کردم و تأسف خوردم به حالتِ رقت‌بارِ مردم و معارفِ افغانستان!
معاون‌ها و اعضای کابینۀ حامد کرزی در دورۀ اول ریاست‌جمهوری:
مارشال محمدقسیم فهیم، معـاون اولِ رییس‌جمهور
محمدکریم خلیلی، معاون دومِ رییس‌جمهور
۱٫ هدایت امین ارسلا، وزیر تجارت و مشاور ارشد رییس‌جمهور
۲٫ داکتر عبدالله، وزیر امور خارجه
۳٫ سترجنرال عبدالرحیم وردک، وزیر دفاع
۴٫ علی‌احمد جلالی، وزیر امور داخله
۵٫ داکتر زلمی رسول، مشاور امنیت ملی
۶٫ نورمحمد قرقین، وزیر کار و امور اجتماعی
۷٫ انورالحق احدی، وزیر مالیه
۸٫ میرمحمدصدیق فرهنگ، وزیر اقتصاد
۹٫ محمداسماعیل خان، وزیر انرژی و آب
۱۰٫ عنایت‌الله قاسمی، وزیر ترانسپورت
۱۱٫ انجنیر امیرزی سنگین، وزیر مخابرات
۱۲٫ انجنیر میرمحمدصدیق، وزیر معادن
۱۳٫ داکتر سهراب‌علی سفری، وزیر فواید عامه
۱۴٫ انجنیر محمدصدیق پشتون، وزیر شهرسازی و مسکن
۱۵٫ عبیدالله رامین، وزیر زراعت و مالداری
۱۶٫ سرور دانش، وزیر عدلیه
۱۷٫ سید امیرشاه حسن‌یار، وزیر تحصیلات عالی
۱۸٫ سید مخدوم رهین، وزیر اطلاعات و فرهنگ
۱۹٫ سیدمحمد فاطمی، وزیر صحت عامه
۲۰٫ پوهاند نعمت‌الله شهرانی، وزیر حج و اوقاف
۲۱٫ عبدالکریم براهوی، وزیر سرحدات
۲۲٫ داکتر سید اکرام‌الدین معصومی، وزیر کار و امور اجتماعی
۲۳٫ داکتر اعظم دادفر، وزیر تحصیلات عالی
۲۴٫ صدیقه بلخی، وزیر شهدا و معلولین
۲۵٫ محمدحنیف اتمر، وزیر انکشاف دهات
۲۶٫ داکتر مسعوده جلال، وزیر امور زنان
۲۷٫ انجنیر حبیب‌الله قادری، وزیر مبارزه با مواد مخدر.
محمد رسول امین و تاج‌محمد وردک، از جمله وزیرانی بودند که تنها در دورۀ موقت به‌حیث وزیر معرفی و بعداً از کابینه دور شدند.