بخش دوم و پایانی/

واکنش‌های شایع به ناکامی در عشق
پرخاش‌گری: می‌تواند شامل برخوردهای فیزیکی، مزاحمت، تهدید و ویران‌سازی بوده و یا حتا خود را به شکل افسرده‌گی نشان دهد.
بی‌تفاوتی: بی‌اعتنایی و کناره‌گیری پاسخی است که رواج قابل توجهی دارد.
استفاده از مکانیسم‌های دفاعی: استفاده از مکانیسم‌هایی چون دلیل‌تراشی، سرکوب و انکار در کوتاه‌مدت مفید است، اما در درازمدت، اضطراب‌زا خواهد بود.
فرایند سوگ: افراد سالم، در مواجهه با ناکامی در عشق، سوگواری می‌کنند که چهار مرحله دارد: «انکار»؛ فرد از دست دادن معشوق را انکار کرده و ارتباط عاطفی‌اش را حفظ می‌کند. «چانه زدن»؛ فرد در مقابل این‌که معشوق را از دست داده، مقاومت کرده، بنابراین او را در ذهن خود حفظ می‌کند. «خشم»؛ فرد از معشوق از دست رفته، عصبانی می‌شود و او را مسبب رنج‌های خویش می‌بیند. و در آخر «حل شدن»؛ فرد فرایند سوگ خود را طی کرده و دوباره قادر خواهد بود عاشق شود.
کاهش آسیب‌های شکست عاطفی
باور کنیم که عشق، پدیده‌یی هیجانی قابل مدیریت و کنترل است.
هویت عاشق نباید از بین برود و هویت فردی در کنار هویت ارتباطی باید حفظ شود.
چنان‌چه باور کنیم هیجان عشق با گذشت زمان، فروکش خواهد کرد، از هرگونه ایده‌آل‌سازی دست برمی‌داریم.
اولین ارزیابی ما در ارتباط عاشقانه، هرگز واقع‌بینانه نیست و بعد از مدیریت هیجانی، باید بار دیگر فرد مورد نظر را مورد ارزیابی قرار دهیم و چنان‌چه به تنهایی قادر نیستیم، از دیگران کمک بگیریم.
هنگامی که به فرد به‌خصوصی توجه می‌کنیم، عواطف ما بر او متمرکز می‌شود. بهتر است توجه خود را به امور دیگری مانند کار، مطالعه و ورزش متمرکز کنیم.
جلوگیری از قربانی شدن در ارتباط عاطفی
پیام‌های نگران‌کننده در ارتباط عاطفی عبارت‌اند از:
مالکیت: «با دیگران صحبت نکن. این‌گونه لباس بپوش. آن‌جا نرو.»
نباید از این پیام چنین برداشت‌هایی داشته باشید: «خیلی من را دوست دارد. نسبت به من غیرتی است. دوری‌ام را نمی‌تواند تحمل کند.»
واکنش صحیح به این پیام، قاطعیت است. روابط عاطفی، به معنای از دست دادن، هویت و استقلال فردی نیست. باید بی‌درنگ و قاطعانه، مرزها و نیازهای خود را اعلام کنید، چنان‌چه تغییر قابل توجهی در رفتارهای او ایجاد نشد، توصیه می‌شود رابطه، تعدیل و قطع شود.
ایده‌آل جلوه کردن: «تو فوق‌العاده استی، مثل تو پیدا نمی‌شود، بدون تو نمی‌توانم زنده‌گی کنم».
چنین برداشتی از این پیام صحیح نیست؛ «عاشقم است». در ابتدای تمامی روابط عاطفی، چنین پیام‌هایی متداول است؛ اما چنان‌چه این پیام ماندگاری داشته و با این پیام همراه شود که «هر طور رفتار کنی، دوستت دارم»، جای تأمل دارد. واکنش صحیح، مواجه ساختن طرف مقابل با ویژه‌گی‌های واقعیِ شماست. او را یاری کنید تا ناکامی‌های کوچک ارتباطی را تجربه و باور کند که شما نقاط ضعفی دارید که شاید باب میلِ او نباشد.
خشم‌های شدید و ناگهانی: هرگز بروز چنین حملاتی را شوخی نگرفته، موقتی قلمداد نکنید. بلافاصله از مشاوران بهداشتِ روان برای بررسی رابطه یاری بگیرید.
توصیه‌هایی برای عشاق ناکام
اگر پس از تجربۀ ناکامی در عشق، خشم زیادی را تجربه کرده و با افکار انتقام‌جویانۀ اجباری و تکرارشونده مواجه‌اید، از متخصصان بهداشت روان و نزدیکان درخواست کمک کنید.
درمورد این‌که چه کارهایی را می‌توان برای حل مشکل انجام داد، بیاندیشید و با دیگران، ترجیحاً افراد بالغ مطرح کنید.
با دیگران درد دل کنید و خود را تسکین دهید.
باور کنید که خشمگین هستید و خشم، اجازۀ هر نوع رفتار مناسبی را از شما سلب کرده است.
افکار خود را بررسی کنید. چنان‌چه به تنهایی قادر نیستید، از دیگران کمک بگیرید. رد پای خطاهای شناختی را در پیدایش خشم شدیدِ خود جست‌و‌جو و اصلاح کنید.

منبع: پرشین‌پرشیا